نگاهی به اظهارنظرهای برخی از این مسئولان درباره پرسشهای مردم پیرامون این موضوعات اما قابل تامل است. زمانی که مطالبه مردم یکصدا انتشار تمام مفاد توافقنامه 25 ساله ایران و چین بود تا ملت بدانند که قرار است در پس پرده چه اتفاقی بیفتد ابتدا مقامات از پاسخگویی شفاف و صریح امتناع کردند
شفاآنلاین>سلامت> نخستین اصل برای آنکه کسی لیاقت داشتن تریبونی یا مسئولیتی در کشور را داشته باشد این است که بتواند دغدغههای مردم را پاسخ دهد، چه در عمل و چه در زبان. امروز اما شوربختانه برخی مسئولان در هردوی اینها عاجز ماندهاند. در اوج سؤالات مردم آنها با پاسخهای نامربوط، نمکی بر زخم همه هستند.
به گزارش شفاآنلاین: چیزی که بیشاز هر زمان دیگر بیانگر شکاف میان مردم و مسئولان است و اینکه روزبهروز بر این فاصله افزوده میشود. عملا طرفین در دو جریان متقابل یکدیگر قرارگرفتهاند. امروز اظهارنظرهایی در پاسخ به سؤالات مردمی و خبرنگاران درباره مهمترین و سرنوشتسازترین اتفاقات این چندروز کشور صورت گرفته است که گویی مقامات کشورمان خود را بهکلی جدای از مردم کردهاند و به زبان بیزبانی به ملت میگویند: «همینی که هست!»
از قرار، زمانی که آن خانم به نام کارشناس در تلویزیون اظهار کرد که هرکس از این شرایط ناراحت است میتواند از این مملکت برود! آن اظهار نظر فقط یک اظهارنظر نبود گویی که مانیفست نانوشته جمع درخور توجهی از مدیران است. این را به عینه امروز میتوان در رفتارهای بسیاری از سیاسیون در رأس امور دید. مصیبت آنجایی است که مقامات هرآنچه که خود میخواهند انجام میدهند و در انتها امثال ظریف بهعنوان وزیر خارجه میگوید: «مردم ما خودشان انتخاب کردند که اینگونه زندگی کنند».
اجازه نشر نداریم
طی چند روز اخیر چند ماجرا بیشتر از هر چیز دیگری در رأس پرسشهای مردم قرار گرفته است. ماجرای واقعیات قرارداد 25ساله چین و ایران، دور جدید مذاکرات برجامی، مطالبه محاکمه مقصرین جان باختن مردم در وقایع آبان 98، افزایش قیمت مرغ و سایر اقلام، واکسیناسیون در کشور آن هم در شرایطی که ایران غوطهور در موج چهارم کروناست. در کنار اینکه کشور از واکسنهایی مثل فایزر و مدرنا خبری نیست، اما ازسویی درمورد ورود واکسنهای روسی و البته تزریق واکسنهای ایرانی که وعده آن را میدهند نیز ابهاماتی وجود دارد ازجمله اینکه آیا این واکسنها قبل از تزریق تاییدیه سازمان های جهانی را میگیرند یا خیر.
نگاهی به اظهارنظرهای برخی از این مسئولان درباره پرسشهای مردم پیرامون این موضوعات اما قابل تامل است. زمانی که مطالبه مردم یکصدا انتشار تمام مفاد توافقنامه 25 ساله ایران و چین بود تا ملت بدانند که قرار است در پس پرده چه اتفاقی بیفتد ابتدا مقامات از پاسخگویی شفاف و صریح امتناع کردند. اما در این بین عدهای نیز جوابهایی دادند که از صدبار جواب ندادن بدتر بود. نمونهاش دستیار امور وزارت خارجه در اظهارنظرهایی تاملبرانگیر اعلام کرد که از لحاظ قانونی مجاب به انتشار تفاهمنامه با چین نیستند.
گفتههایی که تنها عایدیاش ایجاد موج بیشتری از نگرانیها و حملات علیه مقامات بود. در این بین امثال علیربیعی هم که بهعنوان سخنگوی دولت در رسانهها ظاهر شد تا در راستای رتقوفتق این موضوع بربیاید و اینکه دلیلی برای عدم انتشار این سند بگوید این موضوع را به چین حواله داد و گفت که چون چین حاضر به انتشار این سند نیست ما هم نمیتوانیم آن را منتشر کنیم. اظهاراتی که خود بار دیگر شائبه دست بالای چین در این قرارداد را مطرح ساخت. صدافسوس که در این بین کسانی که مستقیما در این تفاهمنامه نقش داشتند اساسا خود را بینیاز از هر نوع پاسخگویی میدانند. در این بین کسانی مثل علی لاریجانی نیز که بهعنوان نماینده نظام دراین قرارداد نقش اصلی را داشته هرگز خـود و ساختار را در این پاسخگویی بــه مــردم موظف ندانسته است.
از شکایت تا «برو گمشو»
به غیر از این، موارد دیگری نیز هستند که امروز بهعنوان مطالبه مطــرح اســت ازجمـله برخورد با مسئــولانی که در جــان باختن مــردم در حــوادث آبان 98 تقصیر داشتــهاند. ایــن درحالی اسـت که برخی مقامات در ارتباط با اظهاراتی که عدهای در اینباره داشتهاند به جای پاسخگویی صرفــا اعلام کردند که از اتهامزنندگان به خود شکایت میکنند بیآنکه به روشن کردن چرایی آن بپردازند و پاسخ متقنی دراین باره بدهند. این عدم پاسخدهی به خاطرات تلخ آبان اضافه خواهد کرد. وضعیت بد اقتصادی و البته این روزها قیمت مرغ و صفهای آن نیز از جمله اتفاقاتی است که بعضی مسئولان به جای حل آن جواب دادند: «مردم از صف
مرغ خوششان میآید» .
درسویی دیگر اما واکنشی است که در حاشیه نشست وین در راستای مذاکرات برجام، کاظم غریبآبادی نماینده ایران در سازمان ملل و آژانس در پاسخ به اعتراضات یکی از ایرانیها نشان داد او بهجای آنکه رفتار سیاستمدارانهای از خود نشان دهد و جوابی منطقی به این فرد معترض بدهد و یا لااقل با سکوت صحنه را ترک کند به فرد معترض میگوید: « برو گمشو».
آقای جهانپور از مردم عذر بخواهید
امــا در آخــریــن ایــن اتــفاقــات و الــبتــه از بحثبرانگیزترین آنها میتوان به کیانوش جهانپور اشاره کرد. کسـی که امروز دو عنوان مـعــنادار را بــر دوش دارد که تــنــهــا یـک چـیـــز را نشــان میدهد پاسخگویی به مردم. او مــدیــرکل روابط عمومی وزارت بهداشت و سخنگوی سازمان غذا و داروست ولی حالا در پاسخ توئیتری به شخصی که خواسته بود واکسنهای ایرانی به تایید سازمان جهان بهداشت برسد –امری که در تمام دنیا متداول است- و از عدم اعتماد به مسئولان در اینباره گفته بود، اظهار کرده است: « اجباری نیست، نزنید!»
جواب کوتهفکرانهای که نتیجهای جز برخورد تند مردم را در برابر او نداشت. جهانپور بیتردید موظف است که به این سؤال مهم پاسخ دهد که آیا واکسن ایرانی پیش از تزریقات گسترده به تایید هیچ سازمان معتبر جهانی خواهد رسید یا نه؟ تمامی واکسنهای معتبر پیش از تزریق گسترده به تایید سازمانهای جهانی رسیدهاند و این چیز عجیب و غریبی نیست. او پیش از این در زمان مرحله تست آزمایشی واکسن ایرانی هم اعلام کرده بود که قرار نیست این واکسن به تایید جایی برسد بلکه هر وقت قصد صادرات آن شد دستبه این کار زده میشود. اظهاراتی بسیار جنجالی و خطرناک که از لحن پاسخ اخیر توئیتری او که گفته است «اگر نمیخواهید نزنید» میتوان استنباط کرد که ممکن است احتمالا قصدی برای تاییدیههای این واکسن نباشد و چهبسا با عدم نظارتهای قوی در آمار و ارقامی که پیرامون کرونا داده میشود، خبری از اینکه این واکسنها ممکن است عواقبی داشته باشند یا نه نیز به مردم نرسد.
بیتردید کیانوشجهانپور موظف است تا به جای این پاسخ سخیف و به دور از خرد که «شما (واکسن) نزنید» به جایگاه خود به عنوان مسئول و سخنگوی سازمان بیاندیشد و با صراحت بگوید که این واکسنها مورد تایید قرار میگیرند و یا نه. همانطور که امروز کسی از عواقب واکسن روسی خبر ندارد. مملکت ایران ارثیه پدری کسی نیست که اینگونه با مردم سخن بگویند، یکی دیگر بگوید «بروگمشو»، دیگری بگوید نمیخواهی نخواه، آن یکی بگوید اگر ناراحتی از مملکت برو، عدهای هم خود را مبرای از هر پاسخ بدانند و دست آخر هم بگویند خود مردم این را انتخاب کردهاند. مطمئنا که هیچ یک از اینها انتخاب مردم نیست. هرچند که در خردادماه و روزهای انتخابات مسئولان دوباره از عزت مردم و خدمت به ملت میگویند اما این مردم فراموشی سیاسی ندارند که اینگونه پاسخها را نیز از یاد ببرند.روزنامه آرمان ملی