گویا این همه حساسیت هایی که جامعه مدنی و عرصه عمومی نسبت به مسائل مختلف از حقوق شهروندی تا مسائل اقتصادی و فرهنگی از خود نشان می‌دهند بیهوده است و همه آنها هم تنها به شاغلین و کارگزاران آن حیطه خاص مربوط می‌شود!
شفاآنلاین>سلامت> در آخرین روزهای سال ٩٩ خبری باور نکردنی همه را در حیرت فرو برد بیست و شش نفراز نمایندگان مجلس طرحی را برای تاسیس سازمان طب سنتی -ایرانی به مجلس ارائه کردند که در صورت تصویب، سازمانی نیمه دولتی -نیمه مردمی مشابه سازمان نظام پزشکی تاسیس خواهد شد و اگر همه چیز خوب پیش برود ممکن است شاغلین طب سنتی بتوانند شماره نظام سنتی دریافت کنند و بدون طی مراحل آموزشی و ارزیابی لازم و مورد قبول تمام دنیا به کار پزشکی بپردازند.
در همین دوران تعطیل عرصه عمومی هم واکنش جامعه پزشکی و جوامع رسمی آن بسیار گسترده و حاکی از اعجاب و اکراه بود. اما عجیب تر از آن سکوتی است که جامعه مدنی و رسانه هایش در برابر این خبر باور نکردنی -که همه می‌دانند با این ترکیب مجلس اقلیت امکان تصویب آن کم نیست -اختیار کرده اند.گویا اگر روزی برنج مسموم وارد شد یا به هر ترتیب در مغازه ها پدیدار شود تنها مشکل کشاورزان است و خود آنها باید با آن مقابله کنند.
گویا این همه حساسیت هایی که جامعه مدنی و عرصه عمومی نسبت به مسائل مختلف از حقوق شهروندی تا مسائل اقتصادی و فرهنگی از خود نشان می‌دهند بیهوده است و همه آنها هم تنها به شاغلین و کارگزاران آن حیطه خاص مربوط می‌شود!
گویا موضوع حساسی مثل تایید مدارک شاغلین طب سنتی توسط سازمان خود آنها موضوعی داخلی است و تنها به شاغلین درمان مربوط می‌شود. گویا یک رقابت داخلی بین دو صنف در یک حرفه است که به عنوان یک انسان بی‌طرف نباید در آن دخالت کرد! ما که متخصص نیستیم! ما که نمی‌دانیم! گویا پزشکان و جامعه پزشکی وظیفه دارد در بدترین و بحرانی ترین شرایط در حالی که تعرفه های ویزیت در بیمارستان های خودگردان!
آموزشی از نرخ اسنپ به نرخ آدامس سقوط کرده، در قطع کامل روابط بین المللی پزشکی، در تنگدستی روزافزون مراکز دانشگاهی و......، در عین حال هم بهترین خدمات را ارائه دهد و هم با امکانات اندکی که در اختیار دارد و توانایی محدود مجامع خود با چنین مشکلات عجیب و غریبی هم که زیرساخت های سیستم سلامت در کشور را به خطر می اندازند به مقابله بپردازد!
یک بار برای همیشه باید این موضوع را روشن کرد که موضع گیری و حساسیت پزشکان، جامعه پزشکی و انجمن ها و سازمان های او نسبت به این گونه مسائل تنها به این دلیل است که ابعاد فاجعه ای که در صورت تصویب این طرح جامعه را تهدید می‌کند بیش و پیش از هر قشر دیگری در نظرگاه پزشکان است که نمایان می‌شود.
مثل دیده بانی که هجوم فاجعه را زودتر از همه می‌فهمد و تنها بر اساس مسئولیت اجتماعی خود که بخشی از وظایف ذاتی این حرفه است واکنش نشان می‌دهد. اما متاسفانه باید گفت تا عرصه عمومی بیدار نشود و واکنش نشان ندهد تا مردم و انجمن ها و سازمان های غیر پزشکی از انجمن های حمایت از بیماران تا انجمن های هنرمندان و رسانه های غیر پزشکی مستقل تا دانشکده های غیر پزشکی در دفاع از معیار های سلامت خود و بنیاد های دانش در کشور واکنش نشان ندهند تغییر چندانی رخ نخواهد داد.
چرا که تا مردم شهر بیدار نشوند و کاری نکنند دیده بان به تنهایی قادر به فعالیت چندانی نخواهد بود. بنابراین باید از روزی هراس داشت که جامعه پزشکی هم از هر تلاشی ناامید شود و برخلاف وظایف اجتماعی اش سر به کار خودگیرد و همین دیده بانی را هم فراموش کند.دکتر بابک زمانی/متخصص بیماریهای مغز و اعصاب
نظرشما
آخرین اخبار