صدای اعتراض بازنشستگان را بشنوید

اینکه در اکثر کشورها اعلام می‌‌شود که «به افتخار بازنشستگی نائل آمدید» و خبر مسرت‌بخش بازنشستگی را در احکام به افتخار یاد می‌‌کنند، به همان میزان نیز مزایا و حقوق‌‌شان افزایش چشمگیری پیدا خواهد کرد. دولت‌‌ها در کشورهای توسعه‌یافته باور دارند این افراد عمر شریف خود را صرف مردم، پیشرفت و آبادانی کشور نموده و حالا که به لحاظ سلامتی و جسمانی نیازمند مراقبت و توجه هستند، نباید احتیاج به اطرافیان‌شان پیدا کرده و مورد تکریم و احترام ویژه مردم باشند.

اما در کشور ما به دلیل اعمال سیاست‌های اشتباه، سالمندان و بازنشستگان به حاشیه رانده شده و این موضوع را می‌توان در اعتراضات چند سال گذشته جمعی از آنها که این روزها به اوج خود رسیده، مشاهده کرد. متاسفانه سالمندان سال‌هاست که در کشور ما مورد بی‌مهری و بی‌توجهی قرار می‌گیرند و این موضوع را می‌توان در میزان مستمری و دستمزدهایشان به‌وضوح مشاهده کرد. امسال افزایش حقوق بازنشستگی و همسان‌سازی مستمری آنها با تبلیغات بسیار اتفاق افتاد؛ ولی بسیار دردناک است، که بخشی از بازنشستگان که در استخدام نهادهای لشگری و کشوری بودند نسبت به بازنشستگان تامین اجتماعی، افزایش مستمری و حقوق بیشتری داشتند. این تفاوت در حقوق، تبعیض و چندگانگی به نظر نگارنده و بسیاری از کارشناسان غیرمنطقی و غیراصولی است. با چه توجیه اقتصادی و سازمانی، بازنشستگان کشوری و لشگری با بازنشستگان تامین اجتماعی که 30 سال خدمت و پرداخت یک نوع حق بیمه داشته‌اند، در پرداخت‌ها با تفاوت‌های بسیار همراه باشند. امروزه بازنشستگانی را می‌شناسم که در تامین 10روزه هزینه ماهانه‌شان با این میزان از حقوق و دستمزد ناتوان هستند و در سنین سالمندی به مسافرکشی و شغل‌های دیگر روی آورده‌اند. بسیاری را می‌شناسم که کرونا را بهانه کرده و ماه‌هاست که نوه، فرزند و افراد فامیل را ندیده‌اند و این به دلیل هزینه‌های بالای زندگی و مهمانی‌هاست.

درست نیست ما این افراد را که توان کار کردن مجدد ندارند، به اعتراضات و تجمعات اعتراض‌آمیز بکشانیم و در مقــابــل به‌خاطر نامهربانی‌ها، تبعیض و برخوردهای چندگانه، آنها را مورد شماتت قرار دهیم. واقعیت امر این است که مطالعات تدبیرانه و اقدامات جهانی نشان می‌دهد که حقوق و دستمزد آنها باید بیش از دوران اشتغال باشد تا بتوانند به شکل طبیعی و منطقی از پس مشکلاتشان برآیند و بزرگی خود را به معنی واقعی کلمه در دوران سالمندی انجام دهند. حق بازنشستگان نیست که پس از یک عمر تلاش و با سپری کردن عمر عزیزشان در راستای خدمات‌رسانی به کشور و هموطنانشان، حالا دوران بازنشستگی برایشان تلخ و ناامیدکننده باشد. بی‌شک شاغلینی که امروز در این حوزه تصمیم‌سازند، باید بدانند که خودشان نیز یک روز بازنشسته می‌شوند. مبادا امروز کاری کنید که فردا در سن بازنشستگی افسوس آن را بخوردید که ای کاش در آن زمان یک تصمیم درست ‌گرفته بودیم. پس همین امروز با تصمیمات درست و رفع مشکلات بازنشستگان، صدای اعتراض آنها را بشنوید.جعفر بای جامعه‌شناس/  روزنامه آرمان ملی