کرونا،مانعی برای کوهنوردی ما نشد

شفاآنلاین>سلامت> رفته‌رفته از سرمای هوا کاسته شده و طبیعت دوباره جان می‌گیرد و طبیعتا کوهنوردی هم رونق پیدا می‌کند؛ اگرچه در روزهای سرد زمستان و آن هم در روزگار کرونا، کوه‌ها پناهگاهی بودند برای فرار از تنهایی و در خانه ماندن. یک سال از شیوع کرونا گذشته است، ولی کوهستان‌های اطراف تهران مجالی برای تنفس به شهروندان می‌دهند؛ فرصتی که در خلوت، ماسک‌ها را برداشته و از هوای آزاد استفاده کنند. در این شرایط کرونایی برنامه ثابت بسیاری از کوهنوردان بدون هیچ تداخلی ادامه دارد. حسن ژندی‌فر و همسر خوش‌صحبتش، نیم‌قرن است که کوهنوردی می‌کنند؛ حتی در این شرایط کرونایی!

به گزارش شفاآنلاین: کبری صنعت‌گر خودشان را اینگونه معرفی می‌کند: «من متولد سال 1321و همسرم 10سال از من بزرگ‌تر است. 62سال از ازدواجمان می‌گذرد و 50سال است که هر هفته با هم کوهنوردی می‌کنیم. این روزها به‌خاطر ترافیک و نزدیکی هر هفته درکه می‌رویم، اما سال‌های گذشته کوه‌های دربند، دارآباد، شیرپلا و... مقصد ما بودند. پنجشنبه‌ها 6صبح درکه‌ایم و بعد از ناهار زودتر از همه منطقه را ترک می‌کنیم.»

او با بیان اینکه 2روزشان هر هفته به این کار اختصاص دارد، از حال و هوای کوهنوردی در روزهای کرونایی می‌گوید: «کوهنوردی به ما انرژی می‌دهد و معاشرت با دوستانی که در کوه داریم، همیشه برای ما خوب بوده است. انسان‌های روشن و باسوادی هستند که ارتباط با آنها برای من و همسرم اتفاق مفیدی است. البته در مسیر کوه با کمتر کسی برخورد داریم و جایی که می‌رویم، اغلب خلوت است. وقتی بقیه کوهنوردان هم مانند ما اصول بهداشتی را رعایت می‌کنند، کرونا اذیت‌مان نمی‌کند.»
صنعت‌گر صحبت‌هایش را با تعریف علاقه‌مندی‌شان به طبیعت ادامه می‌دهد: «ما همیشه باهم کوه می‌رویم و بقیه دوستان از کوهنوردانی هستند که در مسیر می‌بینیم.پنجشنبه‌ها معمولا آقای شهردار و همسرشان را هم در حین کوهپیمایی در مسیر درکه می‌بینیم. او در ادامه می‌گوید: از هم‌سن و سال‌های ما متأسفانه کمتر کسی کوهنوردی می‌کند، اما ما به طبیعت علاقه زیادی داریم. من 200گلدان گل و گیاه در خانه دارم و پرورش می‌دهم و زمان‌هایی که در خانه می‌مانم، مشغول رسیدگی به آنها هستم. قبل از کرونا سفر زیاد می‌رفتیم، اما حالا در این شرایط کرونایی که امکان سفر وجود ندارد، برنامه کوه‌مان ثابت مانده است و خیلی از کوهنوردی انرژی می‌گیریم.»
این زوج کوهنورد صحبت‌هایشان را با توصیه به کوهنوردی پایان می‌دهند. ژندی‌فر می‌گوید: «اگر افراد واقعا رعایت کنند، کوهنوردی در روزهای کرونا نه‌تنها ایرادی ندارد، بلکه برای تغییر حال‌وهوای آنها در این شرایط هم خوب است. کوهنوردانی که ما می‌بینیم اغلب مسائل بهداشتی را رعایت می‌کنند و از آنجا که در فضای باز هستیم، خطری از جهت کرونا کسی را چندان تهدید نمی‌کند. ما در هفته 2روز کوهنوردی می‌کنیم و حالا که یک سال از شیوع کرونا می‌گذرد، هیچ‌یک از ما مبتلا نشده‌ایم. شیوع کرونا مانع کوهنوردی ما نشده است.»

صدای شادی در کوهستان
کوهستان برای بسیاری متفاوت‌تر از هر جای دیگری جلوه می‌کند. آرامش و انرژی خاصی در کوهنوردی نهفته است. در این میان برخی‌ها برای شاد کردن فضای کوه و فراهم کردن شرایط بهتر برای کوهنوردان تلاش بسیاری می‌کنند. سبزمراد شاکرعلی، نوازنده کمانچه، یکی از این افراد است. او مرد 65ساله‌ای است که در میان دوستان و کوهنوردان به سبزعلی معروف است. 25سال است که برای کوهنوردان‌ساز می‌زند تا به‌گفته خود، شادی و لبخند را به آنها هدیه دهد. سبزعلی که آخرین روزهای میانسالی‌اش را سپری می‌کند، درگیر بیماری همسرش است. او چهارشنبه و پنجشنبه‌ها را در سرما و گرمای درکه به نوازندگی می‌گذراند: «من برای کوهنوردان احترام خاصی قائلم. آنها آدم‌هایی عاطفی هستند که دوست دارم انرژی و روحیه بگیرند. آدم‌های اهل طبیعت به‌نظرم دوست‌داشتنی هستند. از طرفی آنهایی که به کوه می‌آیند مرا می‌شناسند و به صدای ‌سازم علاقه‌مندند. البته با شرایط کرونا کمتر کوهنوردان گروهی دور هم جمع می‌شوند تا به صدای‌ ساز زدنم گوش کنند، اما من در مسیر کوهنوردان می‌نشینم و صدای سازم به گوش کوهپیمایان در مسیر می‌رسد، آنها هم در حد توان خود به من کمک می‌کنند. کرونا خوشبختانه مانع کوهنوردی افراد نشده است و هنوز هم کوهنوردانی را می‌بینم که لحظه‌ای برای استراحت در مسیر کوهنوردی می‌ایستند و به صدای کمانچه من گوش می‌دهند که این اتفاق برای من لذتبخش است.» او که درآمدش را از نوازندگی در کوه به‌دست می‌آورد، از علاقه‌اش به موسیقی می‌گوید: «موسیقی باید خداپسندانه باشد. اغلب آهنگ‌های سنتی و قدیمی استاد شجریان، محمودی خوانساری، ایرج و... را اجرا می‌کنم که با استقبال مردم نیز روبه‌رو می‌شود. نوازندگی در کوه حال و هوای دیگری دارد و من حتی در زمستان ساعت 5صبح راهی درکه می‌شوم تا برای کوهنوردان ‌ساز بزنم. من با مردم زندگی می‌کنم و انرژی و توانم را از آنها می‌گیرم. درنتیجه کنار آنها بودن برای بهبود حال و روزم همیشه خوب بوده است.» او همچنین درباره اینکه چرا در کوه نوازندگی می‌کند، می‌گوید: «خودم به طبیعت علاقه‌مند هستم و از رفتن به کوه و دیدن کوهنوردان که پرانرژی هستند، لذت می‌برم.»روزنامه همشهری