دولت، سازمانها و وزارت بهداشت میتوانند براساس تکلیف برنامههای چهارم، پنجم و ششم توسعه، نیمی از فعالیتهای اجرایی خود را به انجمنها به عنوان شایستهترین نمود بخش خصوصی واگذار کنند
شفاآنلاین>سلامت> کمیسیون انجمنهای علمی گروه پزشکی در تاریخ 7/8/1370 و به موجب مصوبه دویست و شصت و دومین جلسه شورای عالی انقلاب فرهنگی تشکیل شده و آییننامه اولیه آن به امضای 3 وزیر بهداشت، علوم و ارشاد رسید.
به گزارش شفاآنلاین: این آییننامه مجدا در سال 1396 مورد بازنگری قرار گرفت. کمیسیون انجمنهای علمی گروه علوم پزشکی وظایفی از قبیل تاسیس انجمنها و صدور مجوز تاسیس، بررسی صلاحیتهای علمی و عمومی اعضای هیات موسس و هیات مدیرهها در هر دوره، صدور مجوز و نظارت بر فعالیت انجمنها را برعهده دارد. این کمیسیون 7 تا 9 عضو اعم از نمایندگان هیاتهای علمی دانشگاهها، مسئولین وزارت بهداشت، مدیرکل حقوقی و همچنین نماینده نظام پزشکی دارد که برای مدت دو سال فعالیت میکنند. درحال حاضر، علیاکبر حقدوست، معاون آموزشی وزارت بهداشت، ریاست کمیسیون را برعهده دارد و علی تاجرنیا، نادر ممتازمنش، سیدعلی حسینی، غلامرضا اصغری، شهریار نفیسی، علی جعفریان و جواد افشاری هم اعضای دیگر کمیسیون هستند.
از سال 96 تاکنون، دبیری کمیسیون انجمنهای گروه علوم
پزشکی را سیدجلیل حسینی برعهده دارد. وی عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی است و تجربهای 30 ساله از تاسیس، فعالیت و مدیریت انجمنهایی نظیر انجمن علمی اورولوژی، انجمن علمی باروری و ناباروری و انجمن علمی آموزش پزشکی را در کارنامه دارد. حسینی به جد معتقد است که دولت، سازمانها و وزارت بهداشت میتوانند براساس تکلیف برنامههای چهارم، پنجم و ششم توسعه، نیمی از فعالیتهای اجرایی خود را به انجمنها به عنوان شایستهترین نمود بخش خصوصی واگذار کنند. البته «توانمندسازی انجمنها» پیشنیازی است که وی اهمیت ویژهای برای آن قائل است و آن را به عنوان یکی از استراتژیهای چهارگانه مدیریتش بر دبیرخانه اعلام کرده است.
آنچه در ادامه میخوانید، مشروح گفتوگوی تفصیلی خبرنگار با سیدجلیل حسینی است.
سال 96 که جنابعالی مسئولیت دبیرخانه کمیسیون انجمنها را برعهده گرفتید، طی نامهای خطاب به معاونت آموزشی وزارت بهداشت، محورهای چهارگانهای را برای فعالیت خود اعلام کردید. لطفا برای شروع بحث، درباره آن محورها توضیح بدهید و بفرمایید که تا امروز در هرکدام از محورها تا چه حد موفق بودهاید؟
سیدجلیل حسینی: بله «ارتقاء روند و منظمسازی انجمنها»، «توانمندسازی انجمنها»، «واگذاری امور به انجمنها» و «فعالیتهای بینالمللی انجمنها» چهار استراتژی بودند که من از همان سال 96 به عنوان محورهای اصلی فعالیتم در کمیسیون، به معاون آموزشی وزارت بهداشت اعلام کردم که تا امروز در هرکدام از این محورها توفیقاتی به دست آمده است که در ادامه خدمتتان عرض میکنم. البته با توجه به مشکلاتی که در بُعد بینالمللی برای کشورمان به وجود آمد و به طور خاص، برهم خوردن برجام، شرایط برای پرداختن به محور چهارم استراتژیها که مربوط به فعالیتهای بینالمللی انجمنها بود، مساعد نبود و لذا در این محور، کار زیادی انجام نشد.
اما در محور اول، فعالیتهای زیادی در طی 3 سال گذشته انجام شد؛ نظیر ارتباط مستقیم و روزانه با انجمنها وایجاد 8 سامانه ارتباطی با آنها، ترغیب به تشکیل کمیته اخلاق حرفهای، ترغیب گردش معقول نخبگان و راهیابی اعضا به هیات مدیرهها، رسیدگی به مشکلات احتمالی اعضا با انجمنها، ارزیابی و اعتباربخشی، نظارت انجمنها بر یکدیگر، کمک به حل مشکلات انجمنها نظیر مشکلات ثبت شرکتها یا مالیات و ...، تشکیل کمیته اقتصاد سلامت و درنهایت تلاش درجهت اینکه اگر انجمنهایی مدت زیادی غیرفعال بودند، آنها را از حوزه انجمنها جدا کردیم.
در محور توانمندسازی انجمنها هم کارهای مختلفی انجام دادیم که قویترین آنها، پروژه نصر است که در بخش دیگری خدمت شما اعلام میکنم. چون واقعا انجمنها میتوانند در زمینه علمی و پژوهشی و حتی صنفی رشته خودشان و همچنین کمک به وزارتخانه و سازمان¬های دیگر نقش بسیار برجستهای داشته باشند به شرط آنکه توانمندسازی آنها در دستور کار قرار گیرد.
محور سوم، واگذاری امور به انجمنها است. مطابق برنامههای چهارم، پنجم و ششم توسعه، لازم است که کارهای دولتی به بخشهای خصوصی واگذار شود. به نظر من بهترین بخش خصوصی، انجمنهای علمی هستند. چون دغدغه درآمدهای مالی آنچنانی ندارند و متشکل از افرادی هستند که به صورت رایگان و افتخاری فعالیت میکنند و تفکر اصلی آنها رشد رشته و کمک به سلامت کشور است ولی در عینحال جزو سازمانهای مردمنهاد (NGO) هستند و در نتیجه این بحث که کارهای وزارت و سایر سازمانهای مرتبط بتواند به انجمنها واگذار شود، جزو دغدغهها و مطالبات جدی من بوده که در این مورد پروژه نصر را با همراهی معاونت محترم آموزشی اجرا کردیم.
در محور چهارم که بینالمللیسازی انجمنهاست، این ایراد به کنگرههای بینالمللی وارد است که با دعوت چند نفر مهمان از خارج کشور، به آن کنگره، «بینالمللی» اطلاق میکنند. درحالی که کنگره بینالمللی آن است که یکی از انجمنها یا سازمانهای بینالمللی که هر سال در کشورهای مختلف کنگره برگزار میکند، یک سال هم برای برگزاری کنگره به ایران بیاید، اعضای شرکتکننده حق ثبتنام پرداخت کنند، هتل خریداری کنند و در اقتصاد سلامت و اقتصاد کشور رونقی پیدا شود. در این صورت میتوانیم بگوییم یک کنگره بینالمللی برگزار شده است. ولی متاسفانه در شرایط به هم خوردن برجام، علیرغم تجربیات خوبی که خود من سال 93 در برگزاری کنگره اورولوژی آسیا در ایران داشتم که با 1000 شرکتکننده از 25 کشور جهان انجام شد، ولی این استراتژی را در این 3 سال نتوانستم پیش ببرم. هماهنگیهایی را هم با سازمان برنامه و بودجه، وزارت امور خارجه و سازمان گردشگری انجام داده بودم ولی کار را متوقف کردم چون فعلا شرایط، مناسب نیست.
درحال حاضر چند انجمن فعال در گروه پزشکی وجود دارند؟
سیدجلیل حسینی: از سال 71 تا امروز هر سال تاسیس چند انجمن به تصویب رسیده است. در مجموع ما امروزه 67 انجمن در گروه بالینی، 15 انجمن در گروه دندانپزشکی، 7 انجمن در گروه داروسازی، 48 انجمن در گروه علوم پایه و 26 انجمن بین رشتهای داریم. انجمنهایی که غیرفعال باشند و سرموعد پایان اعتبار پروانه انجمن، فعالیتهای خود نظیر برگزاری انتخابات را انجام ندهند در مرحله اول ضمن مکاتبه با انجمن هشدار داده میشود و در صورت عدم برگزاری انتخابات، برگزاری آموزش مداوم آنها حذف شده و در مرحله بعدی، تعلیق پروانه صورت گرفته و حذف میشوند. درحال حاضر 20 انجمن حذف شدهاند و حدود 10 انجمن هم در حال تاسیس هستند. اما میتوان گفت 120 انجمن، خیلی فعال هستند.
در حال حاضر و به خصوص در ایام شیوع کرونا، فعالیتهای گروهی انجمنها اعم از برگزاری مجمع و انتخابات به چه صورت است؟ آیا انتخابات به صورت الکترونیک انجام میشود یا حضوری؟
سیدجلیل حسینی: از سال 95 و پیش از اینکه من مسئولیت دبیرخانه را برعهده بگیرم، بحث انتخابات الکترونیک مطرح شده بود. زمانی که من آمدم، با توجه به برگزاری ناموفق انتخابات الکترونیک نظام پزشکی، دید مثبتی به برگزاری الکترونیک نداشتم. ولی وقتی اولین انتخابات الکترونیک که انجمن گوارش و کبد برگزار کرد را دیدم، نظرم به کلی عوض شد. اولا انتخابات این انجمن در دورههای قبل که به صورت حضوری بود، با 80 نفر برگزار میشد ولی وقتی انتخابات را به صورت الکترونیک برگزار کردند، حدود 300 نفر ثبتنام کرده و 240 نفر رای دادند. یعنی 3 برابر دورههای قبلی در این انتخابات شرکت کردند. ضمن اینکه یکی از متخصصین گوارش در جلسه رونمایی انتخابات انجمن به ما گفتند: «تعدادی از فلوشیپهای گوارش را به واسطه این انتخابات پیدا کردیم که اصلا نمیدانستیم که این افراد در ایران هستند.»
در همان زمان، کنگرهای هم در خارج کشور برگزار شده بود که تعدادی از اعضای انجمن گوارش برای شرکت در این کنگره از کشور خارج شده بودند ولی این افراد هم موفق شدند از همان کشور رای بدهند.
از طرفی یکی از انتقاداتی که مخالفان انتخابات الکترونیک مطرح میکردند این بود که چون رایگیری با کامپیوتر انجام میشود، طبیعتا جوانها که به این امور آشناتر هستند، میدان را به دست گرفته و خودشان انتخاب میشوند و افراد با سابقه و با تجربه از گردونه اداره انجمنها کنار گذاشته میشوند. بنابراین به لیست کسانی که بعد از انتخابات الکترونیک انجمن گوارش و کبد انتخاب شدند، توجه کردیم. شما ببینید چه کسانی انتخاب شدهاند: آقایان دکتر ملکزاده، دکتر ابراهیمی دریانی که جزو پیشکسوتان گوارش هستند و بقیه هم به همین ترتیب. یعنی آن نظری که عدهای میگفتند برگزاری انتخابات الکترونیک باعث میشود پیشکسوتها به کنار زده شوند، به کلی باطل شد.
با این توضیحات من خیلی مسئله انتخابات الکترونیک را پسندیدم و نظرم بر این نوع برگزاری، کاملا مثبت شد و اصلا از یک جایی به بعد، مسئله را به کمیسیون بردم و اعلام کردیم که ما از این بعد اصلا انتخابات حضوری نداریم. درحال حاضر 91 انجمن، برگزاری انتخابات الکترونیک را تصویب کرده و انتخابات خودشان را به این صورت برگزار میکنند. مثلا در سال گذشته، 39 دوره انتخابات الکترونیک برگزار شده است و براساس آنچه اداره ثبت شرکتها که بر کل مجامع شرکتها نظارت دارد اعلام کرده است، این شیوه انتخابات الکترونیک در کشور برای اولین بار است که انجام میشود. البته ظاهرا کانون وکلا هم این کار را انجام میدهد ولی نه با عمق کاری که ما انجام میدهیم چون ما همه مراحل را به صورت الکترونیک انجام میدهیم.
اما درمورد برگزاری مجامع باید عرض کنم که درحال حاضر برای شرایط کرونا و پساکرونا در حال برنامهریزی هستیم. چون میدانید که هر انجمنی لازم است سالیانه یک مجمع عمومی و گاهی مجمع فوقالعاده داشته باشد و در سال 99 تقریبا هیچ مجمعی به خاطر دوری از تجمع برگزار نشد. از این رو ما برنامهریزی کردهایم که مجامع هم بتوانند به صورت الکترونیک برگزار شوند. ولی اینجا یک مشکلی وجود دارد که برای حل آن، نیازمند مصوبهای از جانب ستاد ملی کرونا هستیم. مشکل اینجاست که اگر هر انجمنی بخواهد از این پس مجمع الکترونیک برگزار کند، باید مجمع آن انجمن ابتدا به همان صورت سابق یعنی حضوری تشکیل جلسه دهد و در اساسنامه تصویب شود تا از این بعد بتوانند مجامع را به صورت الکترونیک برگزار کنند. بنابراین چیزی شبیه به آن مثل قدیمی مرغ و تخممرغ شده است. اینکه چگونه مجمع حضوری تشکیل شود که تصویب کنند از این به بعد مجامع آنها الکترونیک باشد، تبدیل به یک مانع قانونی شده است. بنابراین تصمیم گرفتیم این مسئله را به ستاد ملی کرونا اعلام کنیم تا آنجا تصویب کنند که سازمانهایی که میخواهند مجمع برگزار کنند ازجمله انجمنهای علمی وزارت بهداشت و وزارت علوم، نیازی نیست که در اساسنامه خود این مسئله را به تصویب برسانند. درواقع اگر ستاد ملی کرونا این مسئله را مصوب کند، ثبت شرکتها و قوه قضائیه هم این مسئله را قبول خواهند کرد. ولی متاسفانه به دلیل تعدد امور در ستاد کرونا، هنوز به این مسئله پرداخته نشده است و ما هم منتظر مصوبه آنها هستیم.
یکی از وظایف کمیسیون، نظارت بر انجمنها، ارزشیابی و اعتباربخشی است. لطفا دراینباره هم توضیحاتی بفرمایید.
سیدجلیل حسینی: ما به هر انجمنی که فعالیتهای خود را در موعد مقرر انجام ندهد و مثلا به موقع انتخابات برگزار نکند، تذکر میدهیم و فعالیت آنها را متوقف میکنیم. این یک مسئله است؛ ولی اینکه درون انجمنها چه اتفاقاتی میافتد، جزو حوزه «ارزیابی و اعتباربخشی» است. وزارت علوم از سال 85 همه ساله انجمنهای خودش را مورد ارزیابی قرار داده و نمرات ارزیابی انجمنها را در سایت اعلام میکند. این رویکرد در وزارت بهداشت هم از زمان آقای دکتر استقامتی دبیر قبلی کمیسیون انجمنهای علمی گروه پزشکی شروع شده بود ولی به صورت دستی انجام میشد. به این صورت که فرمهای کاغذی به انجمنها میرفت و پر میشد و مجددا برای ما ارسال میشد. یک ارزشیابی مدیریتی هم داشتیم که ما از دبیرخانه کمیسیون بر امور انجمنها نظارت کرده و نتایج آن را در سایت دبیرخانه منعکس نمودهایم. اما اکنون ارزشیابی ما به صورت الکترونیک و سامانهای است که هم در کمیته اعتباربخشی و هم در کمیسیون انجمنها آن را به تصویب رساندیم و امروز در حال برگزاری است. البته این ارزشیابی مربوط به سال 98 است و در سال 1400 هم فعالیتهای انجمنها در سال 99 مورد ارزشیابی قرار میگیرد. تا امروز اکثر انجمنها اطلاعات خودشان را در این سامانه به ما اعلام کردهاند و انتظار ما این است که تا پایان سال 99 این ارزیابیها به طور کامل انجام شود و نتایج را بتوانیم تا اردیبهشتماه اعلام کنیم.
یکی از مواردی که در ابتدای این گفتوگو از آن به عنوان یکی از استراتژیهای چهارگانه خودتان یاد کردید، واگذاری امور به انجمنها بود. در این زمینه تاکنون چه کردهاید و چه توفیقاتی به دست آوردهاید؟
سیدجلیل حسینی: بله استراتژی سوم ما، واگذاری امور به انجمنها بود. کاری که در این قسمت انجام دادیم - که در دوره آقای دکتر لاریجانی آغاز شد ولی آقای دکتر حقدوست هم واقعا خیلی قوی موضوع را پیگیری کردند - این بود که تفاهمنامه سهجانبهای بین مرکز تحقیقات راهبردی آموزش علوم پزشکی (نصر) و کمیسیون انجمنها و مجمع انجمنهای علمی گروه پزشکی به امضا رسید. براساس این تفاهمنامه، سقف حمایت سازمان نصر از تحقیقات مرتبط، یک میلیارد تومان بود که الان به یک و نیم میلیارد تومان رسیده است و اگر خوب اجرا شود، برای سالهای بعد هم قابل تمدید است. البته تا پیش از آن هم انجمنها شاید پروژههایی را به «نصر» ارائه میدادند ولی براساس تفاهمنامه، قرار شد پروژههای پژوهشی انجمنها در سال 99 روی 3 موضوع متمرکز شود. اول اینکه تحقیق شود وضعیت رشته مرتبط با انجمن در کشور چگونه است و آینده آن رشته چه خواهد بود؟ دوم، بررسی مقایسهای وضعیت فارغالتحصیلان آن رشته و اشتغال آنها و سوم، تابآوری ارائه خدمات آن رشته. این برنامه، «پروژه نصر» نام گرفت. پروژهها زمانبندی و به همه انجمنها ابلاغ شدند تا هر انجمنی در هرکدام از این پروژهها که مایل است، کار کند. در ابتدا نصر 70 پروژه را با حمایت مالی یک میلیارد تومان پذیرفته بود ولی در نهایت 110 پروژه با مبلغ یک و نیم میلیارد تومان را قبول کردند و آقای دکتر فاضل به عنوان رئیس مجمع انجمنها وآقای دکتر حقدوست، پروژههای انجمنها راتایید کردند که امروز این پروژهها در حال تصویب است.
ما در «پروژه نصر» دو هدف اصلی را دنبال میکنیم: اول، توانمندسازی انجمنها به طوری که بتوانند با مبانی که معاونت آموزشی قبول دارد (اصول کارشناسی آموزش پزشکی) توسعه رشته خودشان را بنویسند. دوم، توسعه رشته در آینده به انجمن واگذار میشود. یعنی دو تا از استراتژیهای ما در قالب پروژه نصر دنبال میشود. از طرفی این یک قسمت کار است که در مجموعه معاونت آموزشی به انجام رسیده است. ولی سوال میشود که نقش انجمنها در امور دیگر معاونتها چه میشود؟ پاسخ این است که این انجمنها، بازوهای بسیار قوی هستند که میتوانند برای معاونتهای دیگر وزارت بهداشت کار کنند. برنامههای توسعه چهارم، پنجم و ششم تصریح دارد که کارها باید به بخش خصوصی واگذار شود. اکثر اعضای انجمنها، اعضای هیات علمی دانشگاهها هستند. چرا کارها به این انجمنها واگذار نشود؟ این وظیفهای است که مجلس برای دولت تعیین کرده است. از طرفی این انجمنها هم که ساخته و پرداخته شدهاند و از بین این 170 انجمن، میبینیم که تا امروز 90 انجمن دست به کار پروژههای نصر شدهاند. ما معتقدیم برای انجام تکلیفی که مجلس مشخص کرده که امور اجرایی دولت باید به بخش خصوصی واگذار شود، مهمترین بخش خصوصی، انجمنهای علمی هستند چون نگاه اقتصادی ندارند. شما ببینید برای انجام این پروژهها، 7 میلیون تومان، 12 میلیون تومان و 20 میلیون تومان در نظر گرفته شده است. اما تقریبا هیچکدام از این انجمنها نگفتند که این بودجه کم است. همه آنها رفتند و تصویب کردند. عرض من این است که انجام بسیاری از امور از عهده دولت و وزارت بهداشت خارج است ولی با کمک گرفتن از انجمنها به خوبی میتوان کارها را پیش برد. فقط باید بخواهیم که از ظرفیت بالای انجمنها استفاده کنیم. انجمنهای ما مجموعهای از باهوشترین افراد هستند اما به علت اینکه دولت در بحث واگذاری به بخش خصوصی به اینها توجهی ندارد، استراتژی سوم ما تاکنون خوب پیش نرفته است. ولی من با صراحت میگویم که ما 50 درصد کارهای اجرایی وزارت را میتوانیم به انجمنها واگذار کنیم و بر کار آنها نظارت داشته باشیم. من 30 سال در انجمنها فعال بودهام و از نزدیک دیدهام و میدانم که چه توانمندیهایی در انجمنها وجود دارد. «توانمندی تخصصی» انجمنها عالی است. البته اگر بخواهند بروند مثلا از یک بخش بازدید کنند، تا امروز به عنوان یک گروه متخصص این کار را انجام دادهاند ولی همراه آنها یک کارشناس هم بوده که میگفته ما باید به چه نکاتی توجه کنیم. درصورتی که اگر به انجمنها یاد بدهیم که توانمندی کارشناسی ارزشیابی چیست و Assessmenو Evaluatio- را بلد شوند و خودشان صاحبنظر و توانمند شوند، وزارت بهداشت به راحتی میتواند ارزیابیها را به انجمنها واگذار کند همانطور که در خیلی از جاهای دنیا هم این اتفاق افتاده است.
طبیعتا این کار زمان میبرد ولی مهم این است که قصدش وجود داشته باشد. من البته از معاونت آموزشی وزارت بهداشت عمیقا تشکر میکنم که در این راه همراهی خوبی با ما داشتهاند و به انجمنها اعتماد کردند. امیدوارم سایر معاونتها و سایر سازمانها اعم از فرهنگستان علوم پزشکی، سازمان نظام پزشکی، مجلس و ... هم از توان انجمنها در سلامت کشور بهره ببرند.
قطعا خود شما بیش از من مطلع هستید که یکی از مهمترین مباحثی که همیشه در ارتباط با فعالیتهای کمیسیون انجمنها وجود داشته، موضوع «دولتیسازی» انجمنهاست. معمولا چنین تفکری در میان انجمنها وجود دارد که وزارت بهداشت به خصوص با فشار نظارتی که بر انجمنها دارد، تلاش دارد که فعالیت انجمنها، کاملا زیر نظر و مطابق میل این وزارت انجام شود. خود شما به عنوان کسی که سالها عضو موثر انجمنها بودهاید، به این مساله چگونه نگاه میکنید و از سوی دیگر به عنوان دبیر فعلی کمیسیون انجمنها، پاسختان به این مساله چیست؟ به طور خاص، آیا موافق واگذاری نظارت بر انجمنها هستید؟
سیدجلیل حسینی: ببینید زمانی که خود من مسئول انجمن بودم، هر هفته به طور ثابت و منظم جلسات هیئت مدیره را برگزار میکردم و هر هفته دو یا سه کمیته را در انجمن تشکیل میدادم و برای این موضوعات وقت میگذاشتم. وقتی خواستم کنگره اورولوژی آسیا را در ایران برگزار کنم، 6 ماه هر روز از ساعت 8 صبح تا 6 بعدازظهر در انجمن نشستم تا توانستم این کار را انجام دهم. ولی گاهی ما با یک انجمن مکاتبهای انجام میدهیم و نامهای مینویسیم و به عنوان مثال نظر انجمن را درباره موضوعی خاص میخواهیم؛ اما میبینیم که به نامه ما هیچ پاسخی نمیدهند. یعنی اهمیت چندانی قائل نیستند. میخواهم بگویم باید جنبههای مختلف را در نظر داشته باشیم. حتی اخیرا ما جلسهای را با حضور آقایان دکتر فاضل، دکتر نوبخت و دکتر ظفرقندی در هیات رئیسه مجمع انجمنها داشتیم. موضوع واگذاری نظارت به خود انجمنها مطرح شد. خب چه اشکالی دارد؟ این کار را میتوان انجام داد؛ ولی نظارت را به چه کسی میتوان واگذار کرد؟ قطعا به کسی که برایش مهم باشد و برنامه داشته باشد و توضیح بدهد که نگاه به موضوع چگونه خواهد بود، چگونه کار خواهیم کرد و ... بنابراین در پاسخ به سوال شما باید بگویم که بله کمیسیون آمادگی دارد که کارها را واگذار کند. ایده شخص من موافقت با این است که نظارتها به یک گروه فعال داده شود که ضوابطش را تدوین کرده و ارائه کند و بگوید ما براساس این ضوابط میتوانیم بر انجمنها نظارت کنیم. دراینصورت کمیسیون هم استقبال میکند.
حالا که بحث به اینجا کشیده شد، سوالی را طرح میکنم درباره یکی از موضوعاتی که سالهاست درباره آن بحث میشود: «تشکیل کمیتههای اخلاق حرفهای در داخل انجمنها». بارها در نشستهای مختلف اعضای انجمنها این مسائل عنوان شده است. به طور خاص من به خاطر دارم که چند سال پیش در نشست سالانه مجمع انجمنها در مرکز همایشهای بینالمللی برج میلاد، کارگروهی موسوم به «کارگروه اخلاق حرفهای» به ریاست دکتر علی نوبخت تشکیل شد. در آن جلسه با قاطعیت گفته شد که هماهنگیها انجام شده برای اینکه از این پس همه نظارتها در داخل خود انجمنها و کمیتههای اخلاق حرفهای صورت پذیرد. قطعا پس از آن در نشستهای دیگری هم به این مباحث پرداخته شده است. آیا قرار هست روزی به این آرمان دست پیدا کنیم؟ و آیا شما در کمیسیون انجمنها برنامهای برای نیل به این مقصود داشتهاید؟
سیدجلیل حسینی: همانطور که شما میدانید، من نایبرئیس دوم مجمع انجمنها هم هستم. ما این مساله را به این صورت طراحی کردیم که انجمنها کمیتههای اخلاق را تشکیل دهند و مطابق منشور اخلاقی که دارند، شروع به فعالیت کنند. اما یکی از موانع انجام این کار این است که اعضای انجمنها به هیات مدیرهها اعتراض میکنند که شما براساس چه مسئولیتی میخواهید به این موضوعات ورود کنید؟ از این رو قرار شد اعضای کمیتههای اخلاق انجمنها، به عضویت کمیته اخلاق حرفهای مجمع انجمنها و همچنین کمیته اخلاق نظام پزشکی هم درآیند. درواقع اینها یکی از اعضای هیاتهای انتظامی نظام پزشکی باشند که وقتی در انجمن خودشان حرفی را به یک عضو میزنند، در قالب قانون نظام پزشکی و هیاتهای انتظامی آن باشد. ولی واقعیت این است که کمیتههای اخلاق حرفهای از طرف انجمنها خیلی جدی گرفته نشد و امروز میبینیم که از بین 170 انجمن، فقط 13 انجمن دارای منشور اخلاق حرفهای هستند. ممکن است این عدم استقبال، بهخاطر رابطه انتخابی بین اعضا و هیات مدیره باشد. البته دلایل دیگری هم از طرف خود انجمنها مطرح میشود.
موضوع دیگری را مطرح میکنم. اوائل سال جاری، آییننامهای از سوی معاون آموزشی وزارت بهداشت به روسای انجمنهای علمی گروه پزشکی ابلاغ شد که طی آن، براساس تصویب کمیسیون انجمنها، شرایط جدیدی برای داوطلبان حضور در هیات مدیره انجمنهای علمی در نظر گرفته شد ازجمله عضویت در هیات علمی دانشگاههای علوم پزشکی که این مساله با اعتراض شدید برخی از فعالان و اعضای انجمنهای علمی مواجه شد و این احساس به وجود آمد که وزارت بهداشت با اعمال نظر در کار انجمنها، عدهای از اعضا را از حضور در هیات مدیره انجمنها محروم کرده است. لطفا در این باره هم توضیح بفرمایید.
سیدجلیل حسینی: ببینید همانطور که گفتم ما از انجمنها دعوت کردیم که بیایند پروژه نصر را اجرا کنند. از بین 170 انجمن، 70 یا 80 انجمن پا پیش گذاشتند. چرا؟
یعنی میخواهید بگویید در هیات مدیره فعلی انجمنها، ضعف وجود دارد؟
سیدجلیل حسینی: بله؛ در توانمندی مدیریتی و نگاه پژوهشی بعضی از انجمنها ضعف وجود دارد. وقتی ما میگوییم توسعه آینده رشته را بنویسید، یعنی چه؟ یعنی شما باید بروید جستوجو کنید که توسعه یک رشته چگونه انجام میشود. مدتی قبل در ستاد کرونا بحثی شد درباره اینکه فلان دارو در لیست دارویی ما بماند یا نه. مسئولیت بررسی موضوع، برعهده من گذاشته شد. من هم از دو معاونت وزارت بهداشت به اضافه انجمن مربوطه دعوت کردیم که در جلسهای به این منظور شرکت کنند. از سوی یکی از معاونتهایی که دعوت شده بودند، سه کارشناس به جلسه آمدند که هر کدام از کارشناسها یک زونکن اطلاعات با خود به همراه داشتند. از سوی معاونت دیگر هم دو کارشناس در جلسه حاضر شدند که هر کدام از آنها دو یا سه زونکن حاوی دیتاهای مختلف همراه خود آورده بودند. اما از طرف انجمن مربوطه که به جلسه دعوت شده بود، رئیس که نیامدند، نایبرئیس هم نیامدند، دبیر انجمن هم نیامدند. در عوض یکی از اعضای هیات مدیره که البته انسان متشخص و علمی هم هستند، حضور پیدا کردند اما بدون همراه داشتن هیچ کاغذی و دیتایی آمدند و در جلسه نشستند تا ما تصمیم بگیریم که آیا داروی مورد بحث، در لیست داروهای آن رشته برای درمان بیماران بماند یا نه؟ این مثال را زدم که بگویم گاهی اعضای هیاتمدیره انجمنها، فقط به نقطه نظرات و یافتههای فکری خودشان اکتفا میکنند در حالیکه در جلسه به این مهمی طبیعتا لازم است نتایج بررسیها و سرچ تخصصی را همراه داشته باشند.
اما در دنیا اعضای هیات مدیرهها چگونه انتخاب میشوند؟ آیا مثل اینجا هر شخصی بدون هیچ تجربه کاری (به جز تجربه تخصصی) میتواند کاندیدای عضویت در هیات مدیره انجمنی شود که تعداد زیادی فارغالتحصیل دارد؟ قطعا نه! در کشورهای توسعهیافته بررسی میکنند ببینند شما از چه جایگاه علمی برخوردارید؟ آیا تا بحال در انجمن حاضر شدهاید که بدانید درِب ورودی این انجمن کجاست و چه کارهایی تا امروز کرده؟ آیا در کنگرهای حضور داشتهاید؟ آیا سابقه علمی پژوهشی شما در حدی هست که یک مجله را راهاندازی کرده باشید؟ و ... در نهایت شما را برای کاندیداتوری هیات مدیره، تایید میکنند. اما ما در اینجا این مساله را آزاد گذاشتهایم و هر کسی میتواند کاندیدا شود و به عضویت هیات مدیره درآید ولی وقتی قرار است به عهده او گذاشته شود، به مشکل برمیخورند. شاید خیلی از آنها اصلا ندانند وزارت بهداشت چند معاونت دارد و هر معاونتی چند اداره کل دارد و قوانین چگونه است و ... بالاخره وقتی شما تجربه داشته باشید و در انجمن فعالیت کرده باشید و کاری را به عهده گرفته باشید، وقتی در هیات مدیره هم قرار میگیرید، از یک سبقه اجرایی موثر برخوردار هستید. احراز این شرایط در دنیا بر عهده nominatio- committee است. در کشور ما هم کمیسیون این مساله را به کمیته انتخابات خود انجمنها واگذار کرده است.
اما مصوبهای که شما به آن اشاره کردید، بر اساس تکلیف مصرح در آییننامه 3 وزیر توسط کمیسیون تهیه و تصویب گردیده است. میگوید اگر کسی میخواهد کاندیدای عضویت در هیات مدیره شود، یا باید عضو هیات علمی یکی از موسسات آموزشی یا دانشگاههای رسمی کشور باشد و یا 5 شرط از 10 شرط گفته شده را داشته باشد که این شرطها هم ناظر بر تجربه آنهاست. بالاخره کاندیداها یا باید تجربه کاری داشته باشند یا عضو هیات علمی باشند. اما هرگز گفته نشده که همه کاندیداها الزاما باید عضو هیات علمی دانشگاهها باشند.
از این گذشته، چه کسانی باید این افراد را انتخاب کنند؟ وزارت بهداشت؟ چه کسانی باید نظارت کنند که کاندیداها شرایط را دارند یا ندارد؟ در همین بخشنامه تصریح شده که تایید احراز این شرایط بر عهده هیات مدیره و کمیته انتخابات خود انجمنهاست. یعنی اگر فردا اسامی کاندیداها را به ما بدهند، وظیفه ما نیست که بپرسیم هرکدام از این کاندیداها با احراز کدامیک از شرایط مورد تایید قرار گرفتهاند. بنابراین مشخص نیست اعتراض این دوستان به چه چیزی است؟
من برای اینکه بحث در جریان باشد، سعی میکنم گاهی بدون اینکه قضاوتی داشته باشم، دلایل انجمنها را نقل کنم. به نظر میرسد اعتراض اصلی دوستان این است که حتی در صورتی که ایرادی که کشف شده و شرایطی که برای رفع آن در نظر گرفته شده درست باشد، چرا شما به عنوان دولت باید برای رفع این ایرادات، شرایط تعیین کنید؟ ایراد اساسی اینجاست که حتی اگر مشکلاتی هم وجود داشته باشد، این خود انجمنها به عنوان تشکلهای علمی غیردولتی هستند که باید برای رفع آن، چارهجویی کنند.
سیدجلیل حسینی: من به شما میگویم که اولا یکی از اتفاقات جالبی که مرتب اینجا میافتد این است که بعضی از اعضای انجمنها به ما مراجعه میکنند و از ما میخواهند که ما آییننامهای تصویب کنیم و در اختیار آنها قرار بدهیم و مثلا شرح وظایف اعضای هیات مدیره را تعیین کنیم. چرا؟ چون میگویند: «وقتی شخصی به عنوان رئیس برگزیده میشود، دیگر خود را همهکاره انجمن میپندارد و برای بقیه اعضا، هیچ نقشی قائل نمیشود.»
از آن طرف دبیر یکی از انجمنها به ما مراجعه کرده و میگوید: «خواهش میکنیم که آییننامه گردش کار هیات مدیره و آییننامه فلان را برای ما تصویب کنید. ما در گردش کار انجمنمان دچار مشکل شدهایم.»
البته ما 7 آییننامه درباره انجمنها داریم که در سایت هم موجود است. یک زمانی ما این 7 آییننامه را به کمیسیون بردیم ولی آنجا یکی از اعضای کمیسیون گفت: «چرا شما میخواهید برای انجمنها آییننامه بگذارید؟ اجازه بدهید خودشان بروند تصویب کنند.» و کار متوقف شد.
حالا چرا کمیسیون این کارها را انجام میدهد؟ در قسمت شرح وظایف کمیسیون نوشته شده: «بررسی و تصویب دستورالعملها و روشهای اجرایی و ضوابط مورد عمل، تصویب اساسنامه و هرگونه تغییر، تصویب آییننامهها و ضوابط مربوط به تخلفات و موارد دیگر...» اینها به عهده کمیسیون گذاشته شده است.
چه کسی این وظایف را برعهده کمیسیون گذاشته است؟
سیدجلیل حسینی: در شورای عالی انقلاب فرهنگی تصویب شده و 3 وزیر محترم، آییننامه دوم را امضا کردهاند. ضمن اینکه ما نگاه توسعهای داریم. شما خودتان دانشآموخته رشته علوم سیاسی هستید. بروید انجمن علوم سیاسی یکی از کشورهای اروپایی مثلا آلمان را بررسی کنید و ببینید یک نفر چگونه میتواند به عضویت هیات مدیره درآید؟ آیا به صرف اینکه در این رشته فارغالتحصیل شده، میتواند از همان روز اول به عضویت هیات مدیره انجمن علمی رشته مربوط درآید؟
خب بالاخره رای بقیه اعضا هم ملاک است. اگر شایستگی نداشته باشد، انتخاب نمیشود.
سیدجلیل حسینی: از کجا معلوم؟ ببینید ما اصلا تعصبی هم نداریم و نمیگوییم این شاخصهایی که اعلام شده، بهترین شاخصها و تغییرناپذیر هستند. حتی اگر انجمنها میگفتند بگویند ما قبول داریم که کاندیداها باید تجربه داشته باشند ولی ما با این شاخصها موافق نیستیم، حرفی نبود. مثلا بگویند بعضی از این شاخصها را با اینکه ما میگوییم عوض کنید. کمیسیون با این هم مشکلی ندارد ولی معتقدیم فردی که به عضویت هیات مدیره یک انجمن علمی گروه پزشکی درمیآید، باید مسئولیت خودش را در قبال سلامت بداند، باید بداند اساسنامه گفته است که انجمن وظایف آموزشی و پژوهشی دارد و لذا آن شخص باید توانمندی کارشناسی پیشبرد اهداف آموزشی و پژوهشی انجمن را داشته باشد.
آقای دکتر حسینی، به عنوان آخرین موضوع میخواهم نظر شما را درباره فعالیتهای صنفی انجمنهای علمی بپرسم.
سیدجلیل حسینی: بستگی دارد که در چه دولتی و زمان وزارت چه کسی باشد..
امروز مسئولیت برعهده شماست. نگاه شما به این موضوع چگونه است؟
سیدجلیل حسینی: نه مسئولیت با من نیست. من نگاه توسعهای واگذاری امور وزارت به انجمنها را دارم و در این مدت 3 سال مسئولیت، همواره به آن تاکید نموده و درخواست کردهام.
سیار خوب. بالاخره رسیدگی به تخلفات برعهده شماست. آیا فعالیت صنفی را تخلف میدانید؟ من مواردی را به خاطر دارم که در گذشته با بعضی از انجمنها به دلیل یا بهانه فعالیت صنفی، برخوردهایی صورت گرفته است.
سیدجلیل حسینی: در آییننامه جدید 3 وزیر، مواردی که منجر به تنبیه میشود، برشمرده شده است.
آیا در این آییننامه جایی تصریح شده است که انجمنهای علمی اجازه انجام فعالیت صنفی ندارند؟
سیدجلیل حسینی: در اساسنامه گفته شده است که موضوع فعالیت انجمنهای علمی، «آموزشی»، «پژوهشی» و «فنی» است.
خب این به نگاه افراد هم برمیگردد. ممکن است یک انجمن در ارتباط با بحث تعرفه خدمات تشخیصی درمانی موضعگیری کند ولی برداشتش اینچنین باشد که وقتی تعرفه با خدمات ارائهشده همخوانی ندارد، فعالیتهای فنی و حتی شاید آموزشی را تحتالشعاع قرار خواهد داد. یا اینکه اگر کارانه اعضای انجمن به موقع پرداخت نشود، در حیطه وظایف آموزشی، پژوهشی و فنی با مشکل مواجه میشوند و ... بسیاری از مسائل صنفی را میتوان اینطور تحلیل کرد.
سیدجلیل حسینی: شما از من پرسیدید چطور به این قضیه نگاه میکنید، من هم گفتم بین دولتها و حتی بین یک وزیر با وزیر دیگر اختلاف نگاه وجود دارد. آقای دکتر نمکی در ابلاغ معاونین بخصوص معاونت محترم درمان تاکید کردهاند که تصمیمها با مشاوره انجمنهای علمی باشد.
پس من نتیجه میگیرم که نگاه آقای دکتر سیدجلیل حسینی مثبت است.
سیدجلیل حسینی: نسبت به چه چیزی؟
نسبت به فعالیتهای صنفی انجمنهای علمی.
سیدجلیل حسینی: /خنده دکتر حسینی/ ببینید بحث این است که اساسنامه میگوید موضوع فعالیت انجمنها، آموزشی، پژوهشی و فنی است. من معتقدم انجمنها اگر واقعا در مسیر خودشان حرکت کنند، تغییر اساسنامه کاری ندارد. میتوانند بروند آقای وزیر و دیگر مسئولین را ببینند، صحبت کنند و بعد در کنار موضوعات آموزشی، پژوهشی و فنی، موضوع «حرفهای» را هم اضافه کنند. بحث تمام است. ولی اصولش را اجرا کنند.
آن عرض من را قبول دارید که نتیجه خیلی از فعالیتهای صنفی، بر فعالیتهای آموزشی و پژوهشی و فنی تاثیرگذار است.
سیدجلیل حسینی: عرض من این است که به عنوان مثال آیا نمیتوان به عنوان پیوست پروژه نصر که به دنبال توسعه رشتههاست، اینطور عنوان کرد که ما در ترسیم آینده توسعه این رشته اینطور پیشبینی میکنیم که فلان تعداد فلوشیپ میگذاریم، فلان تعداد رزیدنت تربیت میکنیم و... ولی به پیوست آن، لازم است که درمورد تعرفهها هم این تغییرات اعمال شود و این نظرات به صورت یک مکتوب دفترچهای درآید. آیا این کار شدنی نیست؟ همانطور که آن دو معاونت با سه کارشناس و سه زونکن در جلسه حاضر شدند، انجمنها هم باید زونکنهایشان را روی میز بگذارند. نه اینکه بگویند این تعرفهای که ما میگوییم، همین درست است و اینجا هم وسط دنیاست. حالا شما اگر قبول ندارید، متر کنید. ضمن اینکه بالاخره باید شرایط بودجه سال 99 را هم در نظر گرفت که هیچ فروش نفتی در کار نبود. نمیتوان به مصوبات 7 یا 8 درصد آنچنان ایراد گرفت وقتی مشکلات را میدانیم. البته یک وقت است که نگاه سیاسی پشت اظهارنظرها وجود دارد، آن بحث دیگری است ولی انجمنها باید بدانند در زمینهای درحال فعالیت هستند که شورای عالی انقلاب فرهنگی و وزارت و دولت تصویب کرده است. نگاهها باید کارشناسانه شوند. آن زمان است که در قالب نگاه کارشناسی، خیلیها در کشور بودجههای کلان چندین میلیاردی هم میگیرند و پروژه اجرا میکنند و گزارشش را هم میدهند و زونکنهایشان را هم آماده مینمایند اما با نگاه کارشناسی. درمجموع میخواهم بگویم اگر رویکرد علمی و کارشناسی توام با صرف اوقات لازم بر کار انجمنها حاکم شود، بسیاری از مشکلاتشان حل خواهد شد.روزنامه سپید