شفاآنلاین>اجتماعی>براساس تعاريف يونسکو (سازمان آموزشي، علمي و فرهنگي سازمان ملل متحد) از سواد توانايي ايحاد رابطه مفيد و موثر با ديگران که بتوانند زمينه خوشي و شادماني و برآورده شدن نيازهاي روحي و رواني آدمي را تامين کنند، به سواد عاطفي اطلاق مي‌شود. از آنجايي که انسان يک موجود مدني بالطبع است و چاره‌اي جز زندگي در جمع را ندارد و حيات او به زندگي اجتماعي وابسته است و آدمي در زندگي جمعي در کنار يکديگر تندرستي و سلامتي خويش را تضمين مي‌کند. فرهنگ فرد مداري حاکم بر جهان وضعيتي را فراهم ساخته که زندگي در تنهايي، خلوت و انزوا به‌صورت فردي نه‌تنها ميسر و ممکن نيست بلکه منجر به بروز انواع بيماري‌هاي عاطفي، روحي و رواني و افسردگي مي‌شود. استرس و بي‌قراري، اضطراب و نگراني، ياس و نااميدي و... همه و همه نتيجه زندگي فردمدارانه است. آدمي با انرژي عاطفي ناشي از کنار يکديگر بودن به نشاط و شادي دست مي‌يابد و سلامت خويش را با توليد فضاي مملو از مهرباني تضمين مي‌کند. اتمسفر عاطفي در جوي که آدمي حضور مي‌يابد، مي‌بايست کانون مهر و محبت و منشاء نشاط و شادي باشد و اين نيازمند مهارت و توانايي‌هاي ويژه‌اي است که هر فردي نمي‌تواند به محض قرار گرفتن در جمع به چنين انرژي دست يابد و آن را به اطرافيان هديه کند. مهارت ايجاد ارتباط مفيد و موثر با ديگران مستلزم داشتن سواد عاطفي است تا بتواند جو مثبتي را براي خوب کردن حال همه کسامي که با او در ارتباط هستند، فراهم کند. توليد خوشي و شادماني در ديگران به سواد عاطفي نياز دارد و همه نمي‌توانند به محض حضور در جمعي جو شادماني و نشاط در محيط ايجاد کنند، چون اولا اين کار نياز به مهارت ارتباط موثر دارد و ثانيا فرد با مديريت هيجانات و سواد اجتماعي بتواند کانون مهر و محبت در خود و ديگران باشد. سواد عاطفي از مهمترين سوادهايي است که همه مردم بايد در کسب آن کوشا باشند، درحالي‌که نهادهاي تربيتي و نظام آموزشي کمتر به ارائه و تقويت آن در مخاطبان خويش که همان دانش‌آموزان است، توجه دارد. در اين بين يکي از وظايف خطير خانواده و نهادهاي تربيتي و آموزشي ارائه آموز‌ش‌هاي ارتباطي و تقويت مهارت تعامل و اثر بخشي با اطرافيان است که مي‌بايست با تمرين و ممارست کامل، خروجي آن به انسان‌هاي موفق در ارتباط اجتماعي ختم شود. سواد اجتماعي، زيربناي سواد عاطفي محسوب مي‌شود و انسان با دارا بودن سواد اجتماعي مي‌تواند در ارتباط بين فردي و با ديگران همه نيازهاي مرتبط با ديگر را رفع نمايد و پس از نجات تنهايي به فردي شاد و پرنشاط و خوشحال که به زيباترين شکل مي‌تواند تعاملات با ديگران را انجام دهد و به برکت همين ارتباطات همگاني به‌راحتي شادي بخش محافل عمومي است. بي‌شک اين چنين افرادي در توليد انرژي عاطفي و فضايي لبريز از شادي آفرين، دل انگيز و نشاط آور موفق خواهند بود، اما مشکلات جدي نظام‌هاي آموزشي و نهادهاي تربيتي در ارائه سرفصل‌هاي سواد اجتماعي و ارتقاء مهارت تعاملات اثر بخش با ديگران در نوباوگان کشور است. کرونا که روش آموزش مجازي را حاکم ساخته، بي‌توجهي به اين مساله مهم بر مشکلات افزوده و شايسته است که با رعايت پروتکل‌هاي بهداشتي تامين اين مساله جدي گرفته شود و نسبت به تقويت سواد اجتماعي و به دنباله آن، ارتقاي سواد عاطفي در فرزندانمان را جدي بگيريم تا آنان افرادي شاد و تندرست و اجتماعي بار بيايند و به عناصر منزوي و گوشه‌گير و درون‌گرا تبديل نشوند.آرمان ملی
جعفر بای جامعه شناس
