شفاآنلاین>اجتماعی>در اينکه ابزار و صنايع آموزشي، لازمه آموزش است و عدالت آموزشي يکي از رسالت‌هاي آموزش و پرورش است، بحثي وجود ندارد. بايد پرسيد که آيا آموزش و پرورش در انجام اين دو رسالت تا چه اندازه موفق بوده و براي رسيدن به اين اهداف چه راهکارهايي وجود دارد؟ تمامي کارشناسان و منتقدين رسانه‌اي بر اين باورند که وزارت آموزش و پرورش در برقراري عدالت آموزشي ناکارآمد بوده است. وجود مدارس غيردولتي لاکچري از يک طرف و وجود مدارس کپري و چند نوبته با ساختمان‌هاي غير استاندارد با نيروهاي انساني دوره نديده شاهد اين ادعاست. با نگاهي گذرا به مدارس متوسط و جنوب شهر متوجه خواهيم شد که آزمايشگاه و کارگاه و استفاده عملي از آن يا کلا بي معناست و از نظر فيزيکي، فضاي مخصوص را ندارد يا در صورت داشتن فضا از امکانات لازم بي‌بهره است. هزينه‌هاي آزمايشگاه بالاست و مديران مدارس به‌علت نداشتن سرانه لازم، از هزينه در اين بخش خودداري مي‌کنند. يکي از تجربه‌هاي موفق آموزشي، برگزاري اردوهاي آموزشي يا کارسوق يا workshop است. اين دوره‌ها اولين بار توسط «محمد بهمن بيگي» در آموزش عشاير در سطح دانش آموزان و معلمان برگزار شد. هدف از اين اردوها، انتقال تجربيات و آموزش مهارت‌هاي جديد و فردي بود. از مزاياي اين دوره‌هاي آموزشي اين است که محدوديت خاصي براي شرکت کنندگان در اردو وجود نداشت. از دهه 70، توسط سازمان ملي استعدادهاي درخشان، کارسوق‌ها و يا دوره‌هاي آموزشي مخصوص دانش آموزان تيزهوش در رشته هاي مختلف برگزار شد. همان‌طور که از شيوه و محتواي دوره‌هاي برگزار شده توسط سازمان ملي پرورش استعدادهاي درخشان (سمپاد ) مشخص است، اين دوره‌ها با هزينه بالا و با هدف نخبه‌پروري و کسب مدارج و رتبه‌هاي برتر در مسابقات ملي و جهاني برگزار مي‌شد. ماحصل اين دوره‌ها متاسفانه بعضا خروج نخبگان از کشور و تسريع فرار مغزها بوده است. کارشناسان گروه‌هاي آموزشي بر اين باورند که مثلث آموزش حتي با داشتن محتوي و شيوه آموزش صحيح بدون ابزار لازم ابتر است. پژوهش‌سراهاي دانش‌آموزي نزديک به سه دهه مي‌شود که وارد چارت تشکيلاتي آموزش و پرورش شده‌اند. در ابتدا اين مراکز تا حدي فعال بود، ولي اکنون به‌جز هزينه، ارزش علمي براي آموزش و پرورش ندارد. مي‌توان از اين فضاها يا ديگر فضاهاي آموزشي در فصول مختلف سال براي معرفي و بهره‌مندي از ابزار آموزشي به‌صورت مشترک استفاده کرد. در حال حاضر بعضي از کيت‌هاي آموزشي، نزديک به 10 ميليون قيمت دارد. طبيعي است تأمين اين هزينه‌ها براي مدارس جنوب شهر و حاشيه‌اي که از ابتدايي‌ترين امکانات آموزشي مانند ماژيک، قلم گچ و... ناتوان‌اند، مشکل و حتي به نوعي غيرممکن است. اما در طرف مقابل اگر آموزش و پرورش بتواند اين بسته‌ها را تهيه نمايد، هزاران دانش آموز با رويکردي عملي (علوم) آشنا مي‌شوند.آرمان ملی
محمدتقی سبزواری کارشناس آموزشی
