شرایط بیمارستان‌ها رو به بهبود است

شفاآنلاین>سلامت> سرپایینی تند و تیز را پایین می‌روم تا خودم را به اورژانس بیمارستان مسیح دانشوری برسانم. بیمارستانی که بعد‌ از شیوع کرونا هر روز در صدر اخبار بوده چون نخستین بیمارستانی بود که سانتر کرونا شد و اولین بیمار مبتلا به کرونای تهران اینجا بستری شد. پیچ اول را رد می‌کنم و مقابل در اورژانس می‌ایستم. جایی که به‌گفته یکی از پرستاران تا چند هفته قبل بیماران مبتلا به کرونا مجبور بودند ساعت ها انتظار بکشند به امید خالی شدن یک تخت. نگهبان اورژانس رفت و آمدها را زیر نظر دارد و هر چند دقیقه به همراهان بیماران تذکر می‌دهد بروند بیرون بخش.

به گزارش شفاآنلاین: «باور نمی‌کنم بخش اورژانس بیماران کرونایی این طور خلوت باشد.» علی این را می‌گوید و با دست مادرش را که در تخت شماره 17 بستری شده، نشانم می‌دهد: «مادرم 72 سال دارد و بعد از سکته مغزی زمینگیر شده. نمی‌تواند حرکت کند، برایش پرستار گرفته‌ایم. از روز اول شیوع کرونا هم از خانه بیرون نیامد و ماهم وقتی به دیدنش می‌رفتیم همه پروتکل‌های بهداشتی را رعایت می‌کردیم. اما هفته قبل مبتلا شد. چند روز اول وضعیت عمومی‌اش خوب بود اما وقتی اکسیژن خون به 70 رسید پزشک اورژانس گفت باید به بیمارستان منتقل شود. وقتی مرکز اورژانس اعلام کرد باید مادرم به بیمارستان مسیح دانشوری منتقل شود اول قبول نکردیم چون وضعیت را قبلاً دیده بودیم. آبان ماه وقتی برادرم مبتلا شد او را همین جا آوردیم ولی آنقدر تعداد مبتلایانی که توی حیاط منتظر بودند تخت خالی شود، زیاد بود که خدا می‌داند. وضعیت خیلی بدی بود. اینجا جای سوزن انداختن نبود. کادر درمان و پرستاران با همه خستگی سعی می‌کردند به بیماران رسیدگی کنند ولی چنان جمعیت بیماری اینجا بود که نمی‌شد. سرانجام برادرم را در یک بیمارستان خصوصی بستری کردیم. با همین ذهنیت هم مادرم را با آمبولانس اورژانس اینجا آوردیم. ولی فضا عوض شده بود. باور نمی‌کردم بیمارستان این طور خلوت باشد و اورژانس تخت خالی داشته باشد. بلافاصله بستری کردند و کارهای درمانی انجام شد. الان هم می‌بینید که نه از صف خبری هست نه از بیماری که بیرون نشسته باشد. ای کاش این وضعیت ادامه داشته باشد و خیلی زود بساط کرونا جمع شود.»

«از وقتی محدودیت‌ها اجرا شد ما بیمار کرونایی شهرستانی نداریم.» پرستار با لبخند جواب سؤالاتم را می‌دهد. می‌گوید خدا کند اورژانس بیماران کرونایی همیشه این طور خلوت باشد: «امسال وقتی تعداد مبتلاها روز به روز بیشتر شد این کانکس را برپا کردند تا بیماران کرونایی را از بقیه بیماران جدا کنند. پیک دوم و سوم خیلی سخت بود. تعداد مریض‌های شهرستانی ما هم زیاد بودند. خیلی از آنها برای دیدن اقوام به تهران می‌آمدند و مبتلا می‌شدند. روزهای خیلی سختی داشتیم و پرستاران و پزشکان یکی یکی مبتلا می‌شدند. بیمارانی که اکسیژن خون پایین دارند اینجا بستری می‌شوند که در پیک سوم همه تخت‌ها پر شد و مجبور شدیم خیلی از بیماران را در بخش‌های دیگر بستری کنیم. واقعاً خسته شده بودیم و بریده بودیم. اما از وقتی محدودیت‌ها اجرا شد هر روز تعداد بیماران ما هم کم شد. امروز فقط این خانم که مبتلا به لوپوس است و با سی‌تی اسکن مشخص شد کرونا دارد، اینجا بستری شده. باور کنیم با رعایت پروتکل‌های بهداشتی می‌توانیم این بیماری را کنترل کنیم. اگر هم واکسن بیاید بازهم باید پروتکل‌های بهداشتی را رعایت کنیم تا هیچ وقت به روزهای اوج بیماری برنگردیم.»روزنامه ایران