شفاآنلاین>سلامت> جنین مادران باردار با سطح اضطراب بالاتر، احتمالا ارتباط ضعیف تری بین دو ناحیه مغز درگیر در عملکردهای اجرایی و شناختی بالاتر و ارتباط قوی تر بین قسمت های مغز متصل به کنترل های عاطفی و رفتاری دارند.
به گزارش شفاآنلاین:این تحقیق و سایر تحقیقات اخیر تاثیر مستقیم فشار روانی مادر بر رشد آینده نوزاد را نشان می دهد.
"کاترین لیمپروپولوس" نویسنده این مطالعه و مدیر موسسه توسعه مغز در Children National در واشنگتن می گوید: به نظر می رسد سطح سمی اضطراب تاثیر مستقیمی بر نحوه مجسمه سازی و سازماندهی مغز جنین دارد.
لیمپروپولوس گفت: آنچه مادر باردار تجربه می کند، نوزاد متولد نشده نیز تجربه می کند.
امروز با استرس های مزمن زندگی می کنیم که این استرس‌ها باعث می شود غده هیپوفیز و غده فوق کلیه با هورمون های "مبارزه یا گریز" بدن را غرقاب کند که این مواد شیمایی شامل هورمون استرس کورتیزول توانایی عبور از سد جفت بین مادر و نوزاد را دارند.
لیمپروپولوس گفت: ارتباط بین استرس و رشد مغز جنین به ویژه برای زنانی که در طی همه گیری کرونا باردار هستند، نگران کننده است زیرا تحقیقات قبلی ما نشان داده استرس برای زنان باردار در دوران کووید 19 دو و حتی سه برابر شده است.
وی گفت: مطالعات منتشر شده دیگری نیز وجود دارد که گزارش می کنند زنان باردار میزان استرس بسیار بالایی را در طول بیماری همه گیری کرونا از خود به نمایش گذاشته اند.
مدیر موسسه توسعه مغز در Children National در واشنگتن افزود: در اینجا پیام مهم ماندن در خانه برای زنان باردار وجود دارد. واقعا مهم است که ما به زنان باردار هشدار دهیم که استرس زیاد ممکن است در رشد کودکان آنها تاثیر داشته باشد به همین دلیل است که ما آنها را به سمت منابعی هدایت می کنیم که بتواند به آنها کمک کند تا استرس خود را در این بیماری همه گیری و بعد از آن مدیریت کنند.
تحقیقات قبلی، استرس، اضطراب و افسردگی مادران باردار را با مشکلات اجتماعی، عاطفی و رفتاری فرزندان آنها در سنین بعدی مرتبط دانسته است.
مطالعات بالینی نقایص عصبی رفتاری مانند اختلا در هماهنگی حرکتی، واکنش های احساسی بالاتر و تاخیرهای زبانی را در کودکان متولد شده از مادران استرس دار را نشان داده است.
لیمپروپولوس مطالعه ای را در اوایل سال جاری میلادی منتشر کرد که نشان داد میزان بالای استرس در دوران بارداری، بیوشیمی مغز کودک و رشد هیپوکامپ را مختل می کند که بر روی یادگیری و احساست کودکان موثر خواهد بود.
استرس همچنین با زایمان زودرس ارتباط دارد. براساس تحقیقی که در ماه ژوئیه منتشر شده است، زنانی که در طی ماه ها و حتی سال ها قبل از بارداری احساس خستگی و عدم توانایی در زندگی را داشتند، بارداری کوتاه تری نسبت به سایر زنان داشته اند.
نویسند ارشد این تحقیق، دانکل اسکتر استاد برجسته روانشناسی و روانپزشکی که سالها در این زمینه تحقیق کرده و در آزمایشگاه های فرآیند استرس و بارداری در دانشگاه کالیفرنیا لس آنجلس مشغول به فعالیت است می گوید: هر روز رحم برای رشد جنین مهم است.
دانکل اسکتر می گوید: نوزادان نارس در هنگام تولد و حتی دیرتر، در معرض خطر عوارض جانبی بیشتری نسبت به نوزادانی هستند که دیرتر متولد می شوند که از جمله آنها می توان به ناتوانی در رشد و مشکلات جسمی آنها اشاره کرد.
مطالعات دیگر نشان می دهد که استرس مادر حتی قبل از بارداری می تواند طول تلومرهای کودک (ساختارهای ترکیبی DNA که در نوک کروموزوم های ما که مسئول حفاظت از سلول های ما در هنگام پیری است) را کاهش دهد که اگر این تلومرها کوتاه شوند خطر بیشتر بیماری های قلبی، سرطانی و مرگ های زودرس را به همراه خواهد داشت.
ایسنا
