دکتر زمانی: اراجیف! کلمه ای که در زبان فارسی این اظهارات را به خوبی توضیح میدهد
شفاآنلاین>اجتماعی>سلامت>آقای متشخصی است، در جلوی دوربین دقیقا یک "دانای کل" است. همان که بسیاری از رمان‌ها را می‌نویسد و از همه چیز خبر دارد. با لحنی عالمانه، عاقل اندر سفیه با مکث‌هایی حساب‌شده برای جا انداختن مطلب و نگاههایی به مصاحبه‌کننده حاکی از اطلاع از اسرار فراوان! کت سورمه‌ای خوش رنگ، پیراهن سفید با یقه دکمه‌دار و شلوار خاکی بسیار تنگ پوشیده. آخرین مد برای لباس مردان جوان و میانه سال می‌گوید:
«من در زمان معاینه بیماران در اتاق، ماسکم را در می‌آورم، حتی اگر بگوید کرونا دارم کنار خودم می‌نشانم و ته حلق و سینه و سرفه آنها را بدون ماسک معاینه می‌کنم ت رس از کرونا که بریزد نیمی از کار درمان انجام شده"
و بعد خطاب به بینندگان "عزیز" می‌گوید: «راه پیشگیری از کرونا تنها دو چیز است؛ شست‌وشو با آب‌نمک و استفاده روزانه از زنجبیل!»
در مورد این صحبت‌ها حرف زیادی وجود ندارد. خوشبختانه در زبان فارسی کلمه‌ای هست که این اظهارات را سرتاپا به خوبی توضیح میدهد؛ اراجیف!
اینکه چنین عقایدی وجود دارند هم عجیب نیست، وقتی که رسماً معاونتی برای طب سنتی، ایرانی یا هر اسم دیگری در وزارت بهداشت و درمان ما وجود دارد لابد چنین عقایدی کم رنگ‌تر یا پررنگ‌تر با ظاهری آراسته یا نیاراسته، فرقی هم نمی‌کند، در جامعه ما وجود دارند. معاونت مربوطه توجیه حضورش در حرف ساماندهی و تحقیقات است و اینکه اگر نباشد چه خواهد شد؟ ولی در عمل باعث ترویج و رسمیت بخشیدن به چیزی است که از اساس علمی نیست.
پخش چنین اظهاراتی از سیمای ملی ما هم هیچ جای تعجب ندارد. باور به دانش در کشور ما هنوز آن‌طور که باید و شاید جا نیفتاده. در کسانی هم که تصور می‌کنند به دانش باور دارند و اکثریت آنها هم نوعی "دانش"کده را از سر گذرانده‌اند یا حتی در آن تدریس می‌کنند این باور آنقدر عمیق نیست که بتواند با نوعی لاادری‌گری بسیار خطرناک مقابله کند؛کسی چه می‌داند شاید هم زنجبیل موثر بود ماسک هم شاید لازم نباشد؟!
اینکه سازمان نظام بزشکی و سایر موسسات مسئول هم در برابر این تخریب اشکار مقررات پیشگیری از کرونا هیچ اقدام قانونی و عملی انجام نمیدهند و فقط به پوزخندی در شبکه‌های مجازی خود اکتفا می‌کنند، جای تعجبی ندارد، این موسسات سالهاست تنها با یک گزارش و تنها به خاطر پنج تا ده هزار تومان دریافت اضافه بر پنجاه هزار تومان قانونی -آن هم در این شرایط تورم- و آن هم برای تشخیص و درمان‌هایی بسیار سنگین و دشوار مجرب‌ترین اساتید را تفتیش مطب می‌کنند و به کمیسیون و دادگاه فرامی‌خوانند اما در برابر این "عزیزان" و این اراجیف مخرب تنها به پوزخند و طنز اکتفا می‌کنند.
تعجب من اما تنها برای نکته‌ایست که هیچ پاسخ یا توجیهی برای آن ندارم و آن هم اینکه چگونه است که سنت‌ها و نیکویی‌های آن تنها برای طب کاربرد دارند اما در سایر امور مثل لباس پوشیدن باید از آخرین مدها و سنت‌ها پیروی کرد؟ و اینکه چگونه است که حتی لباس پوشیدن در هردوره تغییر می‌کند اما طب، آن هم برای مردم، همواره باید کهن و سنتی باقی بماند؟ راستی این همه موسسات تحقیقاتی گوناگون برای روزآمد کردن دانش طب به چه کار می‌آیند؟ من اگر می‌خواستم به سنت‌های آموخته‌ام در سی سال پیش زمان اخذ تخصص اکتفا کنم الان به چه کار می‌آمدم؟ بعلاوه آیا داستان‌ها و روایت‌های سنتی از زبان پیری ملبس به لباس قدیم قابل تحمل‌تر است یا آقایی با آخرین مد لباس پوشیدن که اطمینان ندارم شاید پا هم بدون جوراب در کفش بود!
یادداشت دکتر زمانی
نظرشما
آخرین اخبار