هرچند قرنطینه با آن معیارهای سختگیرانه‌ای که در بسیاری از کشورها اجرا گردید هیچ‌گاه در ایران اجرا نشد، یا محدود به‌روزهای اندکی در تعطیلات نوروز و پس از آن بود اما نمی‌توان از این موضوع به آسانی گذشت که کووید۱۹ زندگی اجتماعی ما را محدود کرده است.
شفاآنلاین >اجتماعی>هرچند قرنطینه با آن معیارهای سختگیرانه‌ای که در بسیاری از کشورها اجرا گردید هیچ‌گاه در ایران اجرا نشد، یا محدود به‌روزهای اندکی در تعطیلات نوروز و پس از آن بود اما نمی‌توان از این موضوع به آسانی گذشت که کووید۱۹ زندگی اجتماعی ما را محدود کرده. دست‌کم تعطیلی مدارس، دانشگاه‌ها و مهدکودک‌ها و محدودیت‌هایی که برای سالمندان جهت رفت و آمد و روابط ایجاد شده به میزان زیادی بر روابط خانواده‌ها، روابط نسلی و ارتباط‌های درون نسلی تأثیر جدی گذاشته است. جدا از آن، همان میزانی از کار و فعالیت و روابط اجتماعی که در دل کسب و کار روزمره، فعالیت‌های اداری، علمی یا در پاره‌ای روابط شخصی وجود دارد همواره زیر سایه‌ای از ترس رخ می‌دهد. نگاه کنید به نگرانی‌ها و کشاکش‌هایی که سر برگزاری کنکورهای مختلف یا برخی از آداب و آیین‌های اجتماعی در طی هفته‌های گذشته بروز کرده و البته نباید از این واقعیت به سادگی گذشت که ما ترسی پنهان از دیگری را در هر مواجهه اجتماعی و در هر برخورد با خویش همراه داریم. بد تنگنایی است. نه در منزل دلم شاد و نه میلی به دگر دارم! تردیدی نیست که چنین وضعیتی می‌تواند با میزان زیادی از احساس سرخوردگی، واهمه، اضطراب و البته خشم همراه باشد. روان ما گروگان سلامت ما شده است و حتی اگر در شهر قدم بزنیم چون امکان تجربه‌های اجتماعی توأم با آسودگی یا حداقلی از آسودگی وجود ندارد ما به نوعی قرنطینه روانی شده‌ایم. اما چه باید کرد:
اگر سابقه مشکلات روانپزشکی دارید، حتماً داروهای خود را مرتب مصرف کنید و حتماً و حتماً در اولین فرصت با پزشک معالج خود مشورت کنید و تغییرات لازم را اعمال کنید. اگر سابقه مشکلات روانپزشکی ندارید، ولی بیش از یک ماه است که میزان تنش، خشم یا غم شما از مقدار معمول چنان فراتر رفته که روی کار و روابط و احساسی که از خود دارید تأثیر جدی داشته، مشورت با پزشک عمومی، کارشناس سلامت روان، یا روان‌‌پزشک را در دستور کار خود قرار دهید.
میزانی از اضطراب و یأس و خشم عادی است. در شرایط غیر بهنجاری به سر می‌بریم. سعی کنید خوب بخوابید، فعالیت فیزیکی خود را افزایش دهید حتی در حد قدم زدن در فضای کوچک منزل، میزان استفاده از شبکه‌های اجتماعی را کاهش دهید و از تمرینات ساده تن‌آرامی که به سادگی در اینترنت قابل یافتن است بهره ببرید. چنین نمانده و چنین نیز نخواهد ماند. به نومیدی فرصت رخنه در وجودتان را ندهید. در لحظه زندگی کنید اما دل به آینده گرم دارید و یادمان باشد در تنگنا و فشار روانی گاهی انکار بر ما چیره می‌شود و به جای رویارویی با ترس‌هایمان ممکن است آن را ندید بگیریم. ماسک بزنیم، مراقب باشیم و تا می‌شود از اجتماعات دوری کنیم.
امیر حسین جلالی ندوشن/ روان‌‌پزشک
ایران
نظرشما
آخرین اخبار