خسته اما همچنان مصمم و شوخ! شوخ حتی در زمان به یادآوری كلنجاری كه با بیمار كرونا مثبت در ساعات طولانی رفته‌اند
شنبه صبح بیمارستان آموزشی ما حال و هوای دیگری دارد. همه با چشم‌هایی كه از پشت ماسك هم نگرانی در آن‌ها موج می‌زند در رفت‌وآمدند اما از ازدحام همیشگی خبری نیست.
پزشكان و پرستاران جوان عمدتاً دخترها بِه همراه پسرهایمان كه همه سربازهای شجاع این نبرد نابرابرند، با چشم‌هایی خسته و خواب ندیده شب را بر بالین بیماران به صبح رسانده‌اند. خسته اما همچنان مصمم و شوخ! شوخ حتی در زمان به یادآوری كلنجاری كه با بیمار كرونا مثبت در ساعات طولانی رفته‌اند .
راستی آیا همین‌ها بودند كه تا همین چند وقت پیش در غوغایی كه تمام پزشكان را به یك چوب میراند می‌رنجیدند و دم برنمی‌آوردند؟
اگرچه تک‌تک جوانان ما یک‌دم در دفاع از مرزهای كشور و مرزهای سلامت حتی {literal}{{/literal}به قیمت جان{literal}}{/literal} بازنمی‌مانند اما هیولای طبیعت را تنهاوتنها عقل، انسجام و انضباط حریف است. یعنی تمام آنچه در دولت مدرن متبلور است.
دولت مهم ترين و شگفت‌انگیزترین مخلوق بشر است، ماشینی است با ساختاری پیچیده، هوشمند، مقتدر، پیشگو و برنامه‌ریز. مصداق مدرن و صیقل‌خورده شعار قدیمی "یكی برای همه، همه برای یكی"! هر چه جامعه پیشرفته‌تر و تكنولوژیك تر حضور دولت الزامی‌تر و محسوس‌تر .
فارغ از خواست و اراده ما دولت و حكومت بخشی از وجود همه ماست . تردید در وجودش یا سستی در ایمان به او اگر مغایر با حیات نباشد قطعاً نوعی "ازخودبیگانگی" به دقیق‌ترین معناست !
در بحبوحه هر بحران به‌خصوص بحران‌هایی كه در جریان آن همه ما قطع‌نظر از سن، جنس، رنگ و داشته‌هایمان چون پر کاهی بی‌دفاع، دست‌خوش امواج خروشان اقیانوس طبیعت می‌گردیم. هیچ آرامشی بیش از آن نیست كه بیندیشیم بخشی از این پیکر هستیم.
روح جمعی‌ای که ما را، امروز و فردای ما را می‌بیند و در صورت لزوم هدایت خواهد كرد. هیچ‌چیز اما اضطراب‌آورتر از تصور عدم حضور این روح جمعی، عقل گریزی‌اش، نابینایی‌اش یا كتمان واقعیت از سوی او نیست. وقتی‌که او تنهاوتنها از تو متابعت می‌خواهد اما تو را نادیده می‌انگارد.
بر امنیت گوش‌هایت، بر صداقت چشمانت و بر اصالت ترس‌ها و زلالی افكارت تردید می‌کند. وقتی‌که اقتدار و اجبار را درجایی كه نباید به‌كار می‌برد و آنجا كه باید چشم می‌بندد، بازهم می‌کوشی همه را معقول و لازم بدانی، می‌کوشی صرف حضورش را مغتنم بدانی-حضوری كه خود او آن را نه اظهار می‌کندو نه قدر می‌گذارد- اما بی‌تردید ازخودبیگانگی‌ای عمیق برجانت و جان‌های دیگر چنگ خواهد انداخت.
بیهوده نیست كه در تمام دنیا اعتماد به ملت و سیستم‌های آن را بزرگ‌ترین سرمایه ملی می‌دانند. روزهای ملی را بزرگ می‌دارند و در یك روز همه پرچم بر آستانه در می‌گذارند و...
شنبه توان‌فرسا به پایان رسید تنها خاطره خوش كه به خواب می‌سپاری چهره شاد و مصمم و امیدوار جوانانی است كه امروز صبح بر بالین بیماران دیده‌ای اما سؤالات و تردیدهایی كه بی‌گدار بر ذهن می‌آیند خواب را پاره‌پاره می‌کنند.شرق
دکتر بابک زمانی
متخصص معز و اعصاب
مطالب مرتبط
نظرشما
آخرین اخبار