شفاآنلاين:پزشكان كه علاقمند به ادامه تحصيل در آلمان هستند ،اين مطلب را با دقت بخوانند
شفاآنلاین>سلامت>طبق قوانین آلمان، قوانین مربوط به پزشکانی که تبعه ی اتحادیه ی اروپا نیستند و فارغ التحصیل پزشکی عمومی از خارج از اتحادیه ی اروپا هستند، با قوانینی که شامل حال پزشکان آلمانی و پزشکان تبعه ی کشورهای اتحادیه ی اروپا می‌شود، متفاوت است.
به گزارش شفاآنلاین،برای پزشکان ایرانیای که میخواهند در آلمان ادامه ی تحصیل بدهند، دو گزینه وجود دارد؛ یکی ادامه ی تحصیل در مقاطع تخصص بالینی یا کلینیکال در رشته های مختلف و دوم ادامه ی تحصیل در مقطع دکترا یا (PhD) در رشته های پایه ی علوم پزشکی در دانشگاههای مختلف آلمان است که هرکدام از آنها شرایط خاص خود را دارد و سیستم ورود به آن متفاوت است.
در آلمان مدرکی که فارغ التحصیلان رشته های علوم پزشکی، چه دندانپزشکی و چه خود پزشکی عمومی، در نهایت می گیرند، برخلاف ایران، مدرک دکترا نیست، بلکه مدرکی معادل فوق لیسانس یا کارشناسی ارشد است و گرفتن مدرک PhD همانند تحصیل در مقطع دکترا در سایر رشته‌هاست. ولی بسیاری از داوطلبان تحصیل در رشته های پزشکی که از ایران فارغ التحصیل شده اند، علاقه دارند تخصصی در دانشگاه های آلمان بگیرند.
شایان ذکر است که بین فارغ التحصیل یکی از واحدهای دانشگاه آزاد اسلامی و فارغ التحصیل دانشگاه سراسری تفاوتی وجود ندارد و در هر دو صورت، میتوانند برای ورود به دوره های تخصصی در آلمان اقدام کنند. البته با داشتن مدارک کامل فارغ التحصیلی شامل ریزنمرات کامل و دانشنامه پزشکی و پروانه دائم و . . . با توجه به اینکه دوره های تخصص پزشکی در آلمان، برخلاف رشته های علوم پایه ی پزشکی به زبان آلمانی است و نه به زبان انگلیسی، آشنایی با زبان آلمانی لازم و ضروری است.
در آلمان، در مقطع دکترا و PhD علوم پزشکی، امکان تحصیل به هر دو زبان آلمانی و انگیسی وجود دارد. اما در مقطع تخصص پزشکی، در کشور آلمان فقط و فقط به زبان آلمانی می‌توان تحصیل کرد. سطح زبان لازم برای ورود به دوره ی تخصص پزشکی سطح حداقل "B2” است. منتها این سطحی است که در نهایت برای گرفتن تمام مدارک لازم، ضروری است. در شروع کار، یعنی پزشک وقتی میخواهد تماس و ارتباط خود را با بیمارستانها و کلینیکها شروع کند و از یک بیمارستان یا کلینیک پذیرش بگیرد، لازم است حتما مدرک "B2” داشته باشد.
شایان ذکر است که در هنگام مراجعه به آلمان جهت وقت مصاحبه، پزشک بایستی در سطح زبان "C1” باشد تا بتواند با خیال راحت از عهده این مرحله برآید.
یک پزشک وقتی میخواهد وارد سیستم تخصص اینجا بشود، باید چند مرحله طی شود و چند کار را انجام دهیم. مرحله ی اول گرفتن پذیرش از یک بیمارستان یا کلینیک است. یعنی یک پزشک متخصص و پروفسوری که بر اساس قوانین آلمان، اجازه ی گرفتن دستیار یا رزیدنت را دارد، باید حاضر شود ایشان را به عنوان دستیار یا رزیدنت خود، در کلینیک، بیمارستان و یا مطب خود بپذیرد. به این ترتیب، اولین مرحله، گرفتن پذیرش از پروفسور یا استاد مربوطه در یک کلینیک یا بیمارستان است.
منتها این شرط کافی نیست. یعنی یک پزشک ایرانی وقتی میخواهد به آلمان بیاید و وارد سیستم تخصصی اینجا بشود، علاوه بر اینکه باید از کلینیک یا بیمارستان پذیرش گرفته شود و این مدرک را در دست داشته باشد، باید دو مرحله ی مهم دیگر را هم طی کنیم. یک مرحله ی آن، گرفتن اجازه ی کار طبابت یا اجازه ی کار پزشکی در آن بیمارستان و کلینیک خاص است.
یعنی باید به اداره ی مربوطه در آن ایالت مراجعه کنیم. همانطور که میدانید، سیستم آلمان، سیستم فدرال است. ۱۶ ایالت یا "بوندسلند” وجود دارد که بعضی از قوانین در این ایالتها مشترک است و بعضی از آنها متفاوت است. بعد از آن‌که از آن بیمارستان یا کلینیک برای یک پزشک پذیرش گرفتیم، باید از اداره ی صادرکننده ی مجوز طبابت یا پزشکی بابت اشتغال به کار پزشکی در آلمان هم مجوز بگیریم.
سیستم تخصص در آلمان، علاوه بر تحصیل، کار هم هست. یعنی وقتی یک پزشک ایرانی میخواهد وارد سیستم تخصص در آلمان شود، تحصیل و کار در کنار هم است. پس مثل سیستم دانشجویی نیست که فقط همان پذیرش از دانشگاه یا پذیرش از بیمارستان یا کلینیک دانشگاهی و یا غیردانشگاهی کافی باشد. قدم اول پذیرش است.
قدم دوم گرفتن مجوز طبابت یا پزشکی از ادارهی صادرکننده در آن ایالت است که اصطلاحاً به آن "Berufserlaubnis ” میگویند. قدم سوم، بعد از گرفتن این دو مدرک، مراجعه به اداره ی کاری آن شهری است که بیمارستان یا کلینیک در آنجا واقع شده و گرفتن اجازه ی کار، یعنی "Arbeitserlaubnis” است.
بعد از اینکه برای پزشک ایرانی، هرسه ی این مدارک را تهیه کردیم، با دردست داشتن آنها، یعنی پذیرش از بیمارستان یا کلینیک، اجازه ی کار پزشکی (Berufserlaubnis) و اجازه ی کار از ادارهی کار آن شهر (Arbeitserlaubnis)، به سفارت آلمان در ایران و یا در کشور دیگری که سکونت دارد مراجعه می‌کند و از آن طریق درخواست ویزا مینماید. دقیقاً. یعنی اگر پزشکی فقط از بیمارستان و یا کلینیک پذیرش داشته باشد، ولی اجازهی طبابت و یا کار پزشکی و همینطور اجازه ی کار نداشته باشد، سفارت آلمان به او ویزا بابت آمدن به آلمان و شروع کردن دوره ی تخصص را نخواهد داد.
نکته بسیار مهم: بر اساس تغییراتی که در قوانین صدور اجازه طبابت برای پزشکان خارجی مایل به ادامه تحصیل در مقطع تخصص در کشور آلمان اعمال شده است، بایستی جهت اخذ اجازه طبابت دائم (Approbation) بر اساس ایالت ورود برای گذاران دوره (در شروع دوره رزیدنتی یا حداکثر ظرف مدت ۲ سال اول این دوره) در امتحان ارزش مساوی دانش پزشکی (Gleichwertigkeitsprüfung) شرکت کرده و قبول شوند.
در سیستم پزشکی آلمان، یک پزشک میتواند دوره ی تخصص خود را در انواع مختلف بیمارستانها طی کند:
ما چندین نوع بیمارستان در آلمان داریم؛ از جمله:
نوع اول: بیمارستان‌های دانشگاهی (Universitätsklinikum) که بیمارستانهایی هستند که مستقیماً در تملک دانشگاهها هستند و زیر نظر دانشگاه اداره میشوند.
نوع دوم: بیمارستان‌های آموزشی آکادمیک (Akademisches Lehrkrankenhaus) هستند. اینها بیمارستانهایی هستند که مستقیماً در تملک دانشگاه نیستند، ولی با دانشگاه همکاری آموزشی دارند و با دانشگاه کار آموزشی انجام میدهند.
یعنی دانشگاهها، دانشجوهای خود را برای طی دوره‌های عملی، در طی مدت تحصیل پزشکی یا تحصیل مقاطع تخصصی، به این بیمارستانها میفرستند. این بیمارستانها که میتوانیم از آنها به عنوان بیمارستان‌های آموزشی نام ببریم، با بیمارستان‌های دانشگاهی فرق دارند. تفاوتشان هم در این است که مستقیماً زیر نظر دانشگاهها اداره نمیشوند و در تملک دانشگاه نیستند، ولی با دانشگاهها کار می‌کنند و همکاری آموزشی دارند. در سربرگهایشان هم اسم آن دانشگاه را میآورند.
نوع سوم: بیمارستان‌های خصوصی (Privat) هستند که خود اینها هم انواع و اقسام دارند. بیمارستانهایی که در تملک شهرداریها هستند، بیمارستانهایی که در تملک کلیساها و نهادهای مذهبی هستند و یا بیمارستانهایی که کاملاً خصوصی اند و زیر نظر بخش خصوصی اداره میشوند.
اولین نکتهی مهمی که یک پزشک ایرانی باید به آن توجه کند، این است که بعد از اینکه دورهی تخصص در آلمان به اتمام رسید، اگر تمایل داشته باشند که به ایران برگردند و بخواهند که مدرک تخصصی صادره از آلمان طبق ضوابط اعلام‌شده ارزشیابی شود و موردتأیید وزارت بهداشت قرار بگیرد، حتماً و حتماً مدرک شما باید از بیمارستان دانشگاهی (Universitätsklinikum) باشد. بر اساس قوانین جاری وزارت بهداشت ایران، مدارک تخصصی صادره از آلمان، تنها در صورتی قابل ارزشیابی خواهد بود که آن پزشک دورهی تخصص خود را از یک بیمارستان دانشگاهی یا (Universitätsklinikum) ویا بیمارستان‌های آموزشی آکادمیک (Akademisches Lehrkrankenhaus)گذرانده باشد. لیست دانشگاههای معتبر هم در سایت وزارت بهداشت ایران وجود دارد.
پذیرش در دوره‌های تخصصی پزشکی (Facharzt Weiterbildung)آلمان به ۲ شیوه می‌باشد:
۱ – بدون دریافت حقوق و دستمزد (پزشک مهمان):
در این روش شما به عنوان گاست (Gastärztin) دوره تخصصی خود را بدون حقوق سپری می کنید این روش شایع ترین نوع اخذ پذیرش جهت دوره های تخصصی پزشکی است.
علاوه بر مدارک دانشگاهی و سابقه کار و یک سری مدارکی که تهیه آنها مشکلی نیست مدارک مهم موردنیاز برای اخذ این نوع از پذیرش عبارتند از:
a-مدرک زبان برای اخذ اجازه کار و ویزا شما باید مدرک B2 آلمانی را داشته باشید
b-مدرک بورسیه یا نامه حمایت مالی (Stipendium) یعنی گواهی مبنی بر دریافت مبلغی از یک کلینیک یا بیمارستان یا سازمان دولتی در کل مدت زمان تحصیل از ایران می‌باشد. در اکثر ایالت ها این گواهی حتماً باید از سازمان دولتی باشد و بعضی ایالت ها گواهی کلینیک یا بیمارستان خصوصی را نیز قبول نمی کنند
چون در آلمان کار در دوره رزیدنتی بدون دریافت پول امکان‌پذیر نمی‌باشد و شما با دادن این گواهی مدعی می‌شوید که مبلغی را ماهیانه از کشور خود دریافت می‌کنید.
۲- با دریافت حقوق و دستمزد :
در این روش شما به عنوان اسیستانت (Assistenzärtz)دوره تخصصی خود را با حقوق سپری می کنید
عملاً شانس کمتری برای گرفتن پذیرش به عنوان اسیستانت با حقوق کامل برای پزشکان غیراروپایی وجود دارد. البته مواردی بوده است که پزشک غیراروپایی توانسته است به عنوان اسیستانت با حقوق کامل پذیرفته شود. البته این سخن در مورد بیمارستان‌های دانشگاهی صادق است ولی در بیمارستان‌های آکادمیک و خصوصی امکان دریافت حقوق وجود دارد.
بر اساس قوانین جدید در کشور آلمان، متخصصان در حال تحصیل در دوره تخصص پزشکی، بعد از ۲ سال تحصیل در دوره رزیدنتی به صورت با حقوق، امکان اخذ اقامت (Blue Card) را نیز دارند. این قانون شامل پوزیشن های بدون حقوق نمی شود.
مصاحبه:
در اکثریت موارد قبل از صدور پذیرش مصاحبه حضوری انجام می شود و این مورد ربطی به مشاوری که شما انتخاب می کنید ندارد و بر اساس نظر رئیس بخش بیمارستان است.
حالت دیگر ورود پزشکان به آلمان به صورت دستیار متخصص ویا به عبارت دیگر پزشک کار یا پزشک یار می باشد. در این حالت برای پزشکان دو مزیت وجود دارد:
اخذ حقوق در هنگام کار به عنوان پزشک کار
آمادگی لازم از لحاظ زبان آلمانی و مهارت جهت شرکت در آزمون های ورودی و مصاحبه در کشور آلمان
پزشکان بعد از طی مدت کوتاهی به عنوان پزشک کار، راحت تر می توانند اقدام به اخذ پذیرش تخصص پزشکی به صورت با حقوق نمایند و احتمال پذیرش و قبولی آن ها در مراکز پزشکی آلمان افزایش می یابد.
مطالب مرتبط
نظرشما
آخرین اخبار