اگرچه خارش پوست دلایل متنوع و زیادی دارد اما نتایج یک مطالعه جدید نشان داد بسیاری از افراد که خارش مزمن ناشی از مشکلات پوستی را تجربه می‌کنند، هم‌زمان بار روانی سنگینی را متحمل می‌شوند
شفا آنلاین>سلامت>نتایج یک مطالعه جدید نشان داد که خارش پوست با بروز مشکلات روانی چون اضطراب، افسردگی و فکر به خودکشی در فرد مبتلا ارتباط دارد.
به گزارش شفا آنلاین، اگرچه خارش پوست دلایل متنوع و زیادی دارد اما نتایج یک مطالعه جدید نشان داد بسیاری از افراد که خارش مزمن ناشی از مشکلات پوستی را تجربه می‌کنند، هم‌زمان بار روانی سنگینی را متحمل می‌شوند.
فلورنس دالگارد متخصص پوست از دانشگاه لوند سوئد و تیم همراهش داده‌های جمع‌آوری شده از هزاران نفر از بیماران پوستی را از ۱۳ کشور اروپایی از جمله انگلستان، فرانسه، آلمان و روسیه، مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند. در مجموع بیش از ۳ هزار و ۵۰۰ بیمار مبتلا به بیماری‌های پوستی مختلف در این تحقیق شرکت کردند.
به گزارش شفا آنلاین، اگرچه خارش پوست دلایل متنوع و زیادی دارد اما نتایج یک مطالعه جدید نشان داد بسیاری از افراد که خارش مزمن ناشی از مشکلات پوستی را تجربه می‌کنند، هم‌زمان بار روانی سنگینی را متحمل می‌شوند.
فلورنس دالگارد متخصص پوست از دانشگاه لوند سوئد و تیم همراهش داده‌های جمع‌آوری شده از هزاران نفر از بیماران پوستی را از ۱۳ کشور اروپایی از جمله انگلستان، فرانسه، آلمان و روسیه، مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند. در مجموع بیش از ۳ هزار و ۵۰۰ بیمار مبتلا به بیماری‌های پوستی مختلف در این تحقیق شرکت کردند.
این افراد مورد آزمایش‌های فیزیکی قرار گرفته، پرسشنامه‌هایی را در مورد وضعیت اقتصادی و اجتماعی خود و تجربیاتیشان از خارش پوستی، پر کردند و علائم افسردگی، اضطراب و شدت و تکرار تفکرات مربوط به خودکشی در آن‌ها مورد بررسی قرار گرفت.
در این آزمایش بیش از یک هزار و ۳۰۰ نفر که هیچ بیماری پوستی نداشتند، به عنوان گروه کنترل به کار گرفته شدند و اطلاعات خود را در این موارد گزارش دادند.
تیم تحقیقاتی پس از تحلیل داده‌های به دست آمده، به وجود ارتباطات میان مشکلات پوستی، خارش، اختلالات خلقی و کیفیت پایین زندگی پی برد.
میزان شیوع افسردگی(Depression) در بیمارانی که خارش پوستی را گزارش کرده بودند، ۱۴.۱ درصد بود در حالی که این میزان در بیمارانی که خارش پوستی را تجربه نمیکردند، به تنها ۵.۷ درصد می‌رسید.
شیوع افسردگی در میان آن دسته از اعضای گروه کنترل که تجربه عارضه خارش را گزارش کرده بودند، ۶ درصد و در میان آن‌ها که خارش نداشتند، تنها ۳.۲ درصد بود.
اضطراب نیز الگوی مشابهی داشت. ۲۱.۴ درصد از بیماران مبتلا به مشکلات پوستی که خارش را تجربه می‌کردند، از اختلال اضطراب رنج می‌بردند. این درحالی است که میزان شیوع این اختلال روانی در بیمارانی که خارش را تجربه نمیکردند، تنها ۱۲.۳ درصد بود.
شیوع افکار خودکشی نیز در بیماران پوستی مبتلا به خارش بالاتر از بیمارانی بود که خارش نداشتند و به طور مشابه در گروه کنترل نیز افرادی که خارش را تجربه می‌کردند در مقایسه با سایرین فکر به خودکشی(Suicide) بیشتر دیده می‌شد.
بیماران پوستی مبتلا به خارش همچنین در مقایسه با بیمارانی که خارش نداشتند، تجربه رویدادهای منفی‌تری را در زندگی خود گزارش دادند و علاوه بر این بروز مشکلات اقتصادی در میان بیماران دسته اول محتمل‌تر بود.
این تیم تحقیقاتی ضمن اعتراف به این که یافته‌های این مطالعه ثابت نمی‌کند که مشکلات روانی عامل ایجاد خارش در بیماران هستند، می‌گوید به احتمال زیاد، بیماری‌های پوستی عامل این خارش هستند که بر روی سلامت روان تاثیر منفی می‌گذارد.
در مقاله مولفان این پژوهش آمده است: «دلایل فرضی این ارتباط دوسویه این است که خارش با التهاب پوستی ارتباط دارد و التهاب پوستی نیز شبکه سروتونین در مغز را تحریک می‌کند که به ایجاد افسردگی و اضطراب منجر می‌شود.»
به گزارش این تیم تحقیقاتی، یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد که خارش در بیماران پوستی به طور قابل ملاحظه‌ای با افسردگی بالینی، فکر خودکشی و استرس ارتباط دارد. این مطالعه همچنین ضمن نشان دادن نقش قابل توجه خارش در بار روانی موجود بر روی بیماران پوستی، رنج چندبُعدی بیماران مبتلا به این عارضه را تایید می‌کند.
در این آزمایش بیش از یک هزار و ۳۰۰ نفر که هیچ بیماری پوستی نداشتند، به عنوان گروه کنترل به کار گرفته شدند و اطلاعات خود را در این موارد گزارش دادند.
تیم تحقیقاتی پس از تحلیل داده‌های به دست آمده، به وجود ارتباطات میان مشکلات پوستی، خارش، اختلالات خلقی و کیفیت پایین زندگی پی برد.
میزان شیوع افسردگی(Depression) در بیمارانی که خارش پوستی را گزارش کرده بودند، ۱۴.۱ درصد بود در حالی که این میزان در بیمارانی که خارش پوستی را تجربه نمیکردند، به تنها ۵.۷ درصد می‌رسید.
شیوع افسردگی در میان آن دسته از اعضای گروه کنترل که تجربه عارضه خارش را گزارش کرده بودند، ۶ درصد و در میان آن‌ها که خارش نداشتند، تنها ۳.۲ درصد بود.
اضطراب نیز الگوی مشابهی داشت. ۲۱.۴ درصد از بیماران مبتلا به مشکلات پوستی که خارش را تجربه می‌کردند، از اختلال اضطراب رنج می‌بردند. این درحالی است که میزان شیوع این اختلال روانی در بیمارانی که خارش را تجربه نمیکردند، تنها ۱۲.۳ درصد بود.
شیوع افکار خودکشی نیز در بیماران پوستی مبتلا به خارش بالاتر از بیمارانی بود که خارش نداشتند و به طور مشابه در گروه کنترل نیز افرادی که خارش را تجربه می‌کردند در مقایسه با سایرین فکر به خودکشی(Suicide) بیشتر دیده می‌شد.
بیماران پوستی مبتلا به خارش همچنین در مقایسه با بیمارانی که خارش نداشتند، تجربه رویدادهای منفی‌تری را در زندگی خود گزارش دادند و علاوه بر این بروز مشکلات اقتصادی در میان بیماران دسته اول محتمل‌تر بود.
این تیم تحقیقاتی ضمن اعتراف به این که یافته‌های این مطالعه ثابت نمی‌کند که مشکلات روانی عامل ایجاد خارش در بیماران هستند، می‌گوید به احتمال زیاد، بیماری‌های پوستی عامل این خارش هستند که بر روی سلامت روان تاثیر منفی می‌گذارد.
در مقاله مولفان این پژوهش آمده است: «دلایل فرضی این ارتباط دوسویه این است که خارش با التهاب پوستی ارتباط دارد و التهاب پوستی نیز شبکه سروتونین در مغز را تحریک می‌کند که به ایجاد افسردگی و اضطراب منجر می‌شود.»
به گزارش این تیم تحقیقاتی، یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد که خارش در بیماران پوستی به طور قابل ملاحظه‌ای با افسردگی بالینی، فکر خودکشی و استرس ارتباط دارد. این مطالعه همچنین ضمن نشان دادن نقش قابل توجه خارش در بار روانی موجود بر روی بیماران پوستی، رنج چندبُعدی بیماران مبتلا به این عارضه را تایید می‌کند.
نظرشما
آخرین اخبار