دروغگویی در هر شرایط و برای هر فرد کاری اشتباه است و برای اینکه از تکرار آن جلوگیری شود باید با آموزش های لازم ضمن تقویت نقاط ضعف، توانمندی افراد را بالا برد
شفا آنلاین>اجتماعی>از جمله مواردی که موجب می شود تا کودکان به درغگویی رو آورند ترس از مقایسه با دیگران، احساس نیاز و یا تهدید به بیان واقعیت، است. برای مقابله با دروغ پردازی کودک و نوجوانان باید به طور دقیق وضعیت جسمانی و موقعیت سنی آنها را درنظر گرفت.
دروغگویی در هر شرایط و برای هر فرد کاری اشتباه است و برای اینکه از تکرار آن جلوگیری شود باید با آموزش های لازم ضمن تقویت نقاط ضعف، توانمندی افراد را بالا برد.
دروغ پردازی در بین کودکان خیلی شایع است به نحوی که در این سنین هنوز بچه ها یاد نگرفته اند این رویه که برگزیده اند کار اشتباهی است و از طرفی به خاطر ساده و بی آلایش بودن، این کودکان فکر می کنند مردم یا خوب هستند یا بد و این غیرممکن است که یک فرد خوب کار بد انجام دهد.
بچه ها تقریبا روش خاص و شناخته شده ای برای دروغ پردازی دارند و خیلی تمایل به داستان سرایی دارند که حقیقت ندارد و از روی تصورات آنها نشات می گیرد. در این مواقع بهترین کار این است که والدین در بین داستان سرایی کودک، کمک کنند تا حقایق به درستی بیان شود.
پدر و مادر و حتی مربیان مدارس و مهدکودک باید بدانند دروغ گفتن بچه ها برای به دست آوردن چیزی یا اجتناب از انجام کاری صورت می گیرد و از این رو نیاز است که حقیقت را با توجه به شواهدی که دارند با کودک و یا حتی نوجوان در میان گذارند.
برای جلوگیری از تکرار دروغگویی بچه ها باید نخست خود والدین و مربیان الگوی راستگویی برای آنان باشند و در مرحله بعد به فرزندان آموخت که دروغ گفتن اشتباه است و بهتر است که حقیقت را بگویند، راستگویی در کودکان را تشویق کنیم. برای دروغگویی پیامد منفی (تنبیه) در نظر بگیریم و اجازه ندهیم فرزندان با دروغ گفتن به آن چه میخواهند برسد.
والدین و مربیان سعی کنند کودک را با برچسب دروغگو خجالت زده نکنند، بزرگتر فرزندان برای اینکه بخواهد دروغگویی کودک را درمان یا از تکرار آن جلوگیری و به نوعی به راستگویی هدایت کند، نیاز است که دلیل دروغگویی را جویا شود، چرا که برخی مواقع کودک به دلیل اینکه اجازه بیان حقیقت را ندارد یا از سوی فرد دیگری تهدید شده یا برای بیان آن تنبیه خواهد شد، راهی جز توسل به دروغ پردازی پیدا نمی کنند.
پدر و مادر چنانچه میخواهند کودک آنها نه از سر واماندگی و ضعف فردی، بلکه از روی صداقت، راستگویی را بیاموزد، هنگامی که تلاش دارد موضوع اتفاق افتاده را به درستی بیان کند نباید آن را سرزنش و برچسب دروغگوی به فرزند بزند. یا اینکه زمانی که دروغگویی برای بچه عادی شد، والدین نباید به آن پاداش دهد.
برخی مواقع دروغگویی بچه ها ناشی از تحریک خانواده هاست، برای نمونه در مواقعی که پدر و مادر یا شخص دیگری، کودک را تحت فشار سوال و جواب مکرر قرار می دهد و راجع به مسائلی که تمایلی به پاسخ دادن به آن را ندارد، این امر خود به خود موجب می شود کودک و یا حتی نوجوان آنچه به درستی اتفاق افتاده را نتواند و یا نخواهد، بیان کند.
آموزش نادرست، جلب توجه دیگران، احساس نیاز، ترس از بیان واقعیت، انتظار و توقع بیش از اندازه، ترس از مقایسه و سرزنش را از عمده عوامل گرایش کودکان و نوجوانان به دروغ پردازی است.
دروغ پردازی در بین کودکان خیلی شایع است به نحوی که در این سنین هنوز بچه ها یاد نگرفته اند این رویه که برگزیده اند کار اشتباهی است و از طرفی به خاطر ساده و بی آلایش بودن، این کودکان فکر می کنند مردم یا خوب هستند یا بد و این غیرممکن است که یک فرد خوب کار بد انجام دهد.
بچه ها تقریبا روش خاص و شناخته شده ای برای دروغ پردازی دارند و خیلی تمایل به داستان سرایی دارند که حقیقت ندارد و از روی تصورات آنها نشات می گیرد. در این مواقع بهترین کار این است که والدین در بین داستان سرایی کودک، کمک کنند تا حقایق به درستی بیان شود.
پدر و مادر و حتی مربیان مدارس و مهدکودک باید بدانند دروغ گفتن بچه ها برای به دست آوردن چیزی یا اجتناب از انجام کاری صورت می گیرد و از این رو نیاز است که حقیقت را با توجه به شواهدی که دارند با کودک و یا حتی نوجوان در میان گذارند.
برای جلوگیری از تکرار دروغگویی بچه ها باید نخست خود والدین و مربیان الگوی راستگویی برای آنان باشند و در مرحله بعد به فرزندان آموخت که دروغ گفتن اشتباه است و بهتر است که حقیقت را بگویند، راستگویی در کودکان را تشویق کنیم. برای دروغگویی پیامد منفی (تنبیه) در نظر بگیریم و اجازه ندهیم فرزندان با دروغ گفتن به آن چه میخواهند برسد.
والدین و مربیان سعی کنند کودک را با برچسب دروغگو خجالت زده نکنند، بزرگتر فرزندان برای اینکه بخواهد دروغگویی کودک را درمان یا از تکرار آن جلوگیری و به نوعی به راستگویی هدایت کند، نیاز است که دلیل دروغگویی را جویا شود، چرا که برخی مواقع کودک به دلیل اینکه اجازه بیان حقیقت را ندارد یا از سوی فرد دیگری تهدید شده یا برای بیان آن تنبیه خواهد شد، راهی جز توسل به دروغ پردازی پیدا نمی کنند.
پدر و مادر چنانچه میخواهند کودک آنها نه از سر واماندگی و ضعف فردی، بلکه از روی صداقت، راستگویی را بیاموزد، هنگامی که تلاش دارد موضوع اتفاق افتاده را به درستی بیان کند نباید آن را سرزنش و برچسب دروغگوی به فرزند بزند. یا اینکه زمانی که دروغگویی برای بچه عادی شد، والدین نباید به آن پاداش دهد.
برخی مواقع دروغگویی بچه ها ناشی از تحریک خانواده هاست، برای نمونه در مواقعی که پدر و مادر یا شخص دیگری، کودک را تحت فشار سوال و جواب مکرر قرار می دهد و راجع به مسائلی که تمایلی به پاسخ دادن به آن را ندارد، این امر خود به خود موجب می شود کودک و یا حتی نوجوان آنچه به درستی اتفاق افتاده را نتواند و یا نخواهد، بیان کند.
آموزش نادرست، جلب توجه دیگران، احساس نیاز، ترس از بیان واقعیت، انتظار و توقع بیش از اندازه، ترس از مقایسه و سرزنش را از عمده عوامل گرایش کودکان و نوجوانان به دروغ پردازی است.
مهشید رابطیان
فوق تخصص روانپزشک کودکان و نوجوان
نظرشما
آخرین اخبار