نزدیك دویست انجمن علمی پزشكی در كشور وجود دارد؛ هم متخصصین بالینی و هم متخصصین علوم پایه پزشكی و كلیه تخصص‌هایی كه به نحوی با كار سلامت سروكار دارند دارای یك انجمن علمی هستند
شفا آنلاین>سلامت>روز پنجشنبه دهمین نشست مجمع انجمن‌های پزشكی در تهران برگزار شد.
نزدیك دویست انجمن علمی پزشكی در كشور وجود دارد؛ هم متخصصین بالینی و هم متخصصین علوم پایه پزشكی و كلیه تخصص‌هایی كه به نحوی با كار سلامت سروكار دارند دارای یك انجمن علمی هستند.
این انجمن‌ها هیئت‌مدیره‌ای دارند كه توسط متخصصین همان رشته انتخاب می‌شوند و این هیئت مدیره یك رییس و یك دبیر از میان خود برمی‌گزیند. وظیفه انجمن‌ها تعیین راه و كار درست فعالیت در آن رشته است. به‌علاوه این انجمن‌ها هستند كه باید اولویت‌های تحقیقاتی در كشور را تعیین كنند، نقاط ضعف را ببینند و مطالبه‌گر باشند.
در دنیای مدرن، قدرت به معنای توان و اراده براي اداره امور رفته‌رفته از شكل صرفاً سیاسی خود به شكلی اجتناب‌ناپذیر جداشده و در اينده بیش‌ازپیش جدا خواهد شد.
سؤال اساسی سیاست كه به شكلی ذاتی به معنای "چه كسی كار را به انجام برساند؟" ميباشد به سؤال اساسی "چه‌کاری و چگونه به انجام برسد؟ " تبدیل‌شده است.
بنابراین اگر چرخش بهینه امور (ولو به جهت منافع سیاسی ) موردِ نظر باشد، قدرت از چارچوب سیاست به حیطه‌های تخصصی سرریز خواهد شد. اما "چه‌کاری " و "چگونه" هم نه‌تنها به جهت تخصصی‌شدن هر چه بیشتر حیطه‌های مختلف كار دشواری است، بعلاوه بدین لحاظ كه همين حيطه ها هم دائماً در حال تغییر هستند !
از این زاویه است كه گرد هم آمدن نمایندگان نزدیك به دویست انجمن علمی طی یك برنامه‌ریزی مشخص، صحبت و هم‌اندیشی منجر به نتیجه ایشان ، شرط لازم مردم‌سالاری مدرن بوده و در واقع ريل يا تسمه‌نقاله‌ایست كه به راه افتادنش، نشانه بروز خودآگاهی اجتماعی در میان ماست.
نشانه‌ایست حاكی از اینكه از معجزه طلبی ملی فراتر رفته داریم اهسته اهسته اهمیت تلاش دائمی و منسجم را درمی‌یابیم. بارزترین نشانه این خودآگاهی را در بزرگان جامعه پزشكی می‌توان مشاهده كرد . همین اساتیدی كه در رشته تخصصی خود سرآمدند اما این فعالیت اجتماعی را نسبت به كار تخصصی خود پیشینی‌تر پنداشته زحمات شاق چنین برنامه‌ریزی‌هایی را بر خود هموار می‌سازند.
اما هنوز تا قرار گرفتن واگن‌هایی محكم -شروط كافی سلامت به مفهوم مدرن- بر این ریل‌ها راه درازی در پیش داریم؛
- جامعه پزشكی هنوز موفق به دریدن حصارهای تنگ عرصه خصوصی و ورود به گفتگوی اجتماعی در عرصه عمومی و جلب نظر افكار عمومی به سمت ریشه‌های بحران سلامت نشده است. حتی فرهیختگان عرصه عمومی هم در جستجوي دلايل مشكلات سلامت به‌ندرت قادر به رؤیت دلایلی فرای اراده پزشکان ميباشند . در همین نشست هم جای این نخبگان خالی بود. تنها با حضور در عرصه عمومی و نفوذ در شخصیت‌های مرجع است كه می‌توان همیاری مردم را در اصلاح بحران سلامت به دست آورد.
-مشكلات متعدد اجتماعی تاکنون اجازه نداده است كه انجمن‌های علمی به وظیفه و جایگاه اصلی خود که همان "چه‌کاری" و "چگونه" (به معنای فعالیت علمی و تدوین گاید لاین های درمانی و تحقیقاتی در رشته مخصوص خود) است، بپردازند. عدم وجود اتحادیه‌های صنفی قوی و عدم فعالیت جدی سازمان نظام پزشكی در جهات صنفی انجمن‌های علمی را از كار علمی دور و به مسائل صنفی منحرف كرده است.
- به نظر می‌رسد شیوه كار در انجمن‌های علمی تا سازوكار مناسب تشكیلاتی راه درازی در پیش دارد. پزشكان به‌مثابه افرادی كه صرفاً تحصیلات تکنولوژیک داشته‌اند و فعالیت تشكیلاتی نیاموخته‌اند برای انجام چنین كارهایی نیاز به راهنمایی، الگو و مدل‌دارند. فعالیت تشكیلاتی منسجم ضرورت غیرقابل‌انکار فعالیت انجمن‌هاست كاری كه باید تک‌تک بیاموزند.
ای‌کاش می‌شد مباحث مطرح‌شده در کارگروه‌های نشست دهم را به ترتیبی كه همه مردم کاملاً درك كنند برای عموم نقل كرد. بی‌تردید نگرش به مسائل از دیدگاه پزشكان ولو برای مدتی كوتاه بسیاری از یخ‌ها را آب و بسیاری راه‌ها را خواهد گشود.
یادداشت‌هایِ دکتر بابک زمانی
نظرشما
آخرین اخبار