کد خبر: ۲۳۸۱۳۸
تاریخ انتشار: ۱۱:۵۰ - ۰۶ مرداد ۱۳۹۸ - 2019July 28
دختری 21 ساله‌ام و پدرم فرهنگی و مادرم هم خانه‌دار است. از 18 سالگی خواستگار راه می‌دهیم اما چون کمی در ملاک‌هایم حساس هستم تا حالا پسری را نپسندیدم به جز این مورد آخری که چهار جلسه هم آمدند و الان نزدیک سه هفته است از آن‌ها خبری نداریم.
شفا آنلاین>یادداشت>خواستگاری دارم که خیلی او را پسندیده‌ام ولی از آخرین جلسه‌ای که به خانه ما آمدند، سه هفته می‌گذرد و می‌ترسم که برنگردد. دختری 21 ساله‌ام و پدرم فرهنگی و مادرم هم خانه‌دار است. از 18 سالگی خواستگار راه می‌دهیم اما چون کمی در ملاک‌هایم حساس هستم تا حالا پسری را نپسندیدم به جز این مورد آخری که چهار جلسه هم آمدند و الان نزدیک سه هفته است از آن‌ها خبری نداریم. پدر و مادرم راضی نمی‌شوند به آن‌ها زنگ بزنند. به نظرتان خودم زنگ بزنم؟ نمی‌خواهم از دستش بدهم.

برای این‌که بتوانید تصمیم درستی بگیرید، لازم است بررسی کنید در جلساتی که این فرد و خانواده‌اش به منزل شما آمدند و به خصوص در جلسه آخر، مسائل بین شما و خواستگارتان چطور پیش رفته است؟ آیا می‌توانید دلیل متقاعد کننده‌ای برای رفتار آنان بیابید؟

فاصله ملاقات‌های قبلی‌تان از یکدیگر چقدر بوده است؟ آیا این‌طور بوده است که هر بار که منزل شما را ترک می‌کنند، شما در تماس با خانواده آن‌ها یا شخص خواستگارتان باشید؟ ‌در واقع پاسخ به این سوالات می‌تواند تا اندازه‌ای روشن کند که موقعیت فعلی شما چیست و پس از تشخیص، می‌توان تصمیم صحیح‌تری گرفت. در صورتی‌که قادر به تشخیص نیستید، بهتر است کمی به بافت فرهنگی خانواده خواستگارتان و نیز خانواده خودتان در گرفتن تصمیم نیز دقت کنید. تا چه اندازه خانواده یا خود ایشان پذیرای تماس مستقیم از سوی شماست؟
   به آینده رفتار فعلی‌تان فکر کنید
از آن جا که این ارتباط با چشم‌انداز یک رابطه بلندمدت در نظر گرفته می‌شود، دقت کنید که رفتار فعلی شما می‌تواند چه تاثیری بر ادامه این رابطه در آینده با فرض ادامه یافتن آن بگذارد. در واقع شاید مهم‌ترین مسئله برای گرفتن این تصمیم این است که چقدر می‌توانید دلایل ایجاد موقعیت فعلی را برای خودتان تحلیل و بررسی کنید و بعد از تماس، احساس نکنید که کار اشتباهی انجام دادید.

   با خانواده‌تان به توافق برسید
در نهایت مسائل را به صورت عمیق بررسی کنید زیرا انتخاب شریک زندگی یک تصمیم سرنوشت‌ساز است. اجازه ندهید تنها احساسات‌تان تصمیم های شما را هدایت کند. دلایل والدین‌تان را برای امتناع از تماس با این خانواده و درخواست توضیح جویا شوید و به دقت به آن گوش دهید. دلایل خودتان را برای اصرار مطرح و سعی کنید با خانواده‌تان به یک توافق برسید. این‌که خانواده شما خواهان توضیح برای قطع ملاقات‌ها به صورت ناگهانی پس از چهار جلسه ملاقات باشند، می‌تواند گزینه مناسبی باشد به شرط آن‌که بررسی دلایل قطع کردن ملاقات‌ها از سوی شما و خانواده‌تان کاملا به بن بست بخورد. بهتر است پس از بررسی سوالاتی که در این‌جا مطرح کردم با یک مشاور یا روان شناس مجرب مشورت دقیق‌تری انجام دهید.خراسان

نویسنده : تینا امیری | روان‌شناس بالینی و دانش‌آموخته انستیتو روان‌پزشکی
نظرشما
نام:
ایمیل:
* نظر: