به گزار شفا آنلاین، جراحان معمولاً دست و بازوی افراد مبتلا به فلج دست و پا یا "فلج چهاراندام" (Quadriplegia) را با متصل کردن عصب‌های سالم به عصب‌های آسیب‌دیده، احیا می‌کنند تا این افراد، توانایی لازم را برای کارهایی مانند استفاده از تلفن همراه، غذا خوردن و دیگر کارهای شخصی به دست آورند.
"ناتاشا وان زیل"، جراح "بیمارستان آستین"استرالیا گفت: جراحی عصب، یک عامل تغییردهنده در زندگی به شمار می‌رود.
یکی از بیماران وان زیل که تحت جراحی عصب قرار گرفته، در حال حاضر می‌تواند سفر کند و بیمار دیگر می‌تواند فرزند خود را به سینما ببرد. هر دو بیمار، اکنون نسبت به قبل، زندگی مستقلی دارند.
وان زیل و گروهش با همکاری پژوهشگران دیگر، روشی را طی چند سال اخیر ابداع کرده‌اند و موفق شده‌اند به نتایج امیدوارکننده‌ای دست پیدا کنند اما تمرکز پژوهش‌ها تا به امروز، بر بررسی فردی و یا بررسی سوابق بیمار بوده است.
پژوهشگران، ۱۶ بیمار مبتلا به آسیب نخاعی که از فلج چهاراندام رنج می‌بردند، مورد بررسی قرار دادند. بیشتر این افراد، در سانحه رانندگی، حوادث ورزشی و یا سقوط از ارتفاع آسیب دیده بودند.
شرکت‌کنندگان، دو سال پس از جراحی و پس از درمان فیزیکی توانستند دست خود را باز و بسته کنند، اشیا را بردارند و بازوهایشان را حرکت دهند.
"جرمی سیموک" پژوهشگر "دانشگاه اتاگو" نیوزیلند گفت: این پژوهش، بررسی مهمی است که می‌تواند ایمنی و کارایی این نوع جراحی را برای افراد مبتلا به فلج چهاراندام اثبات کند.
انتقال تاندون
روش جراحی عصب، از جهاتی شبیه به روش "انتقال تاندون"(Tendon transfer) است که به گفته سیموک، حدود ۳۰ سال مورد استفاده جراحان بوده تا به افراد مبتلا به فلج چهاراندام در استفاده از دست‌هایشان کمک کند.
روش انتقال تاندون(Tendon)، نوعی عمل جراحی است که در آن، محل اتصال استخوانی یک تاندون فعال، از یک استخوان به استخوان دیگر منتقل می‌شود تا به این صورت، حرکتی که از بین رفته دوباره از سر گرفته شود اما در روش جراحی عصب می‌توان چندین انتقال عصبی را در یک زمان انجام داد تا چندین عضله، احیا شوند.
برای هر یک از شرکت‌کنندگان این پروژه، حداقل یک انتقال عصب انجام شد و بسیاری از بیماران، یک مورد انتقال تاندون نیز داشتند.
قدرت و مهارت
عمل انتقال تاندون معمولاً نسبت به عمل انتقال عصب، قدرت بیشتری به دست بیمار می‌دهد.
وان زیل ادامه داد: انتقال تاندون می‌تواند به بیمار کمک کند تا دست قوی‌تری داشته باشد اما نمی‌تواند مانند روش انتقال عصب، حس طبیعی یک دست را برای بیمار فراهم کند.
بیمارانی که در این آزمایش، هر دو نوع جراحی را داشتند، راضی به نظر می‌رسیدند و قدرت و مهارت بیشتری را نیز احساس می‌کردند.
از ۵۰ مورد انتقال عصب انجام شده در این پژوهش، چهار مورد در سه بیمار متفاوت با شکست مواجه شدند.
وان زیل اضافه کرد: علت عمل نکردن این جراحی برای برخی از بیماران، هنوز مشخص نیست. ما برای این بیماران، یک مورد انتقال عصب انجام دادیم تا به توانایی حرکت آنها کمک کنیم.
دسترسی به جراحی
سالانه افراد بسیاری، مورد جراحی نخاع قرار می‌گیرند و حدود ۵۰ درصد آنها، کنترل چهار اندام را به طور جزئی و یا کامل از دست می‌دهند.
وان زیل و گروهش، تاکنون حدود ۱۶۰ جراحی انتقال عصب انجام داده‌اند اما وی عقیده دارد که بسیاری از بیماران در سراسر جهان، نمی‌توانند به این روش جراحی مؤثر دسترسی داشته باشند.
وان زیل امیدوار است که بررسی جدید آنها بتواند امکان انجام دادن این جراحی را روی افراد بیشتری فراهم کند.
این جراحی، حدود شش ماه تا یک سال پس از آسیب صورت می‌گیرد و نشان می‌دهد افرادی که به جراحی نیاز دارند، باید زودتر اقدام کنند تا به نتیجه بهتری برسند.
