در بسیاری از آسیب‌ها و مشکلات فیزیکی، لازم است که از وسایل کمکی همچون واکر و عصا استفاده شود تا وزن از روی ناحیه لگن و یا اندام‌های تحتانی برداشته شود
شفاآنلاین>سلامت> عضو هیات مدیره انجمن فیزیوتراپی ایران، در ارتباط با استفاده از واکر و عصا برای آن دسته از افرادی که دچار آسیب و یا مشکلات فیزیکی هستند، گفت: لازم است استفاده از عصا و واکر توسط فیزیوتراپیست به بیماران آموزش داده شود.
به گزارش شفاآنلاین، پرهام پارسانژاد رو، شنبه افزود: در بسیاری از آسیب‌ها و مشکلات فیزیکی، لازم است که از وسایل کمکی همچون واکر و عصا استفاده شود تا وزن از روی ناحیه لگن و یا اندام‌های تحتانی برداشته شود. این برداشته شدن وزن یا به جهت ترمیم عضو آسیب دیده صورت می‌گیرد، یا برای کاهش درد بیمار توصیه می‌شود و یا برای تسهیل در راه رفتن و کاهش لنگش بیمار استفاده می‌شود.
دبیر اجرایی سومین کنگره بین المللی و سی امین کنگره انجمن فیزیوتراپی ایران، اظهار داشت: در شکستگی‌ها، در رفتگی‌ها و جراحی‌های ارتوپدی مچ پا، زانو و لگن هم تا رسیدن به بهبودی کامل بسیار کاربرد دارند.
پارسانژاد با اشاره به استفاده از وسایل کمکی، گفت: هنگامی که واکر، عصای زیر بغل، عصای آرنجی و یا عصای معمولی برای بیمار تجویز می‌شود، مهم‌ترین موضوع آموزش راه رفتن، نشستن و برخاستن و استفاده از پله است که باید توسط فیزیوتراپیست در همان جلسه فیزیوتراپی همزمان با درمان (cure)و انجام تمرینات درمانی به بیمار گفته شود.
وی اظهار داشت: از مهم‌ترین تمرین‌های این افراد در جلسات اول فیزیوتراپی همین راه رفتن، نشستن و برخاستن و از پله بالا و پایین رفتن با عصا یا واکر است که ممکن است در روزهای اول کمی مشکل باشد.
پارسانژاد ادامه داد: واقعیت این است که هنگام استفاده از این وسایل کمکی، اندام‌های فوقانی به کمک اندام‌های تحتانی می آیند و با افزایش نقاط تماس فرد با زمین علاوه بر بهبود تعادل و ثبات بیمار، باعث تقسیم وزن بر روی نقاط بیشتر و کاهش این فشار از روی اندام آسیب دیده می‌شود.
وی تصریح کرد: واکر که ۴ پایه دارد و بیمار را از ناحیه جلو کاملاً احاطه می‌کند، در روزهای اول آسیب یا جراحی که بیمار تعادل کمتری دارد و یا ضعف و سرگیجه دارد، استفاده می‌شود.
دبیر اجرایی کنگره انجمن فیزیوتراپی ایران، تاکید کرد: راه رفتن با واکر به مراتب نسبت به راه رفتن با عصا آسان‌تر و ایمن تر است. خصوصاً در بیمارانی که اصلاً نباید پای خود را زمین بگذارند و هیچ وزنی را نمی‌بایست روی پای خود بیندازند، واکر گزینه مناسب‌تری از عصا است.
وی افزود: به مرور با بهبود تعادل، حال عمومی بیمار و امکان وزن اندازی روی پا، می‌توان عصا را جایگزین واکر کرد. بر حسب وضعیت بیمار و شدت بیماری هم ابتدا از دو عصای زیر بغل یا آرنجی و سپس بعد از مدتی یکی از عصاها حذف و راه رفتن با یک عصا آموزش داده می‌شود.
عضو هیات مدیره انجمن فیزیوتراپی ایران، گفت: در آموزش راه رفتن با واکر و عصا نحوه قدم برداشتن، قرار گرفتن پای سمت آسیب دیده روی زمین و میزان اعمال وزن روی این ناحیه نکات مهمی است که فیزیوتراپیست باید به بیمار آموزش دهد.
به گزارش شفاآنلاین، پرهام پارسانژاد رو، شنبه افزود: در بسیاری از آسیب‌ها و مشکلات فیزیکی، لازم است که از وسایل کمکی همچون واکر و عصا استفاده شود تا وزن از روی ناحیه لگن و یا اندام‌های تحتانی برداشته شود. این برداشته شدن وزن یا به جهت ترمیم عضو آسیب دیده صورت می‌گیرد، یا برای کاهش درد بیمار توصیه می‌شود و یا برای تسهیل در راه رفتن و کاهش لنگش بیمار استفاده می‌شود.
دبیر اجرایی سومین کنگره بین المللی و سی امین کنگره انجمن فیزیوتراپی ایران، اظهار داشت: در شکستگی‌ها، در رفتگی‌ها و جراحی‌های ارتوپدی مچ پا، زانو و لگن هم تا رسیدن به بهبودی کامل بسیار کاربرد دارند.
پارسانژاد با اشاره به استفاده از وسایل کمکی، گفت: هنگامی که واکر، عصای زیر بغل، عصای آرنجی و یا عصای معمولی برای بیمار تجویز می‌شود، مهم‌ترین موضوع آموزش راه رفتن، نشستن و برخاستن و استفاده از پله است که باید توسط فیزیوتراپیست در همان جلسه فیزیوتراپی همزمان با درمان (cure)و انجام تمرینات درمانی به بیمار گفته شود.
وی اظهار داشت: از مهم‌ترین تمرین‌های این افراد در جلسات اول فیزیوتراپی همین راه رفتن، نشستن و برخاستن و از پله بالا و پایین رفتن با عصا یا واکر است که ممکن است در روزهای اول کمی مشکل باشد.
پارسانژاد ادامه داد: واقعیت این است که هنگام استفاده از این وسایل کمکی، اندام‌های فوقانی به کمک اندام‌های تحتانی می آیند و با افزایش نقاط تماس فرد با زمین علاوه بر بهبود تعادل و ثبات بیمار، باعث تقسیم وزن بر روی نقاط بیشتر و کاهش این فشار از روی اندام آسیب دیده می‌شود.
وی تصریح کرد: واکر که ۴ پایه دارد و بیمار را از ناحیه جلو کاملاً احاطه می‌کند، در روزهای اول آسیب یا جراحی که بیمار تعادل کمتری دارد و یا ضعف و سرگیجه دارد، استفاده می‌شود.
دبیر اجرایی کنگره انجمن فیزیوتراپی ایران، تاکید کرد: راه رفتن با واکر به مراتب نسبت به راه رفتن با عصا آسان‌تر و ایمن تر است. خصوصاً در بیمارانی که اصلاً نباید پای خود را زمین بگذارند و هیچ وزنی را نمی‌بایست روی پای خود بیندازند، واکر گزینه مناسب‌تری از عصا است.
وی افزود: به مرور با بهبود تعادل، حال عمومی بیمار و امکان وزن اندازی روی پا، می‌توان عصا را جایگزین واکر کرد. بر حسب وضعیت بیمار و شدت بیماری هم ابتدا از دو عصای زیر بغل یا آرنجی و سپس بعد از مدتی یکی از عصاها حذف و راه رفتن با یک عصا آموزش داده می‌شود.
عضو هیات مدیره انجمن فیزیوتراپی ایران، گفت: در آموزش راه رفتن با واکر و عصا نحوه قدم برداشتن، قرار گرفتن پای سمت آسیب دیده روی زمین و میزان اعمال وزن روی این ناحیه نکات مهمی است که فیزیوتراپیست باید به بیمار آموزش دهد.
وی اظهار داشت: تنظیم ارتفاع واکر و عصا و تنظیم زاویه خم شدن آرنج در استفاده از انواع عصا هم از دیگر وظایف فیزیوتراپیست ها هنگام راه اندازی بیمار(Patient) و آموزش راه رفتن است.
پارسانژاد ادامه داد: باید دقت شود که همیشه هنگام استفاده از یک عصا باید عصا در دست سمت سالم قرار گیرد و حین قدم برداشتن، عصا و پای آسیب دیده به جلو حرکت کنند و بعد پای سالم در کنار آنها قرار گیرد. بسیاری از بیماران به اشتباه عصا را در دست سمت آسیب دیده می‌گیرند و از همان ابتدا راه رفتن خود را دچار اختلال می‌کنند.
به گفته وی: وزن واکر یا عصا هم بسیار مهم است و باید ضمن برخورداری از ثبات کافی، سبک باشد. هنگام راه رفتن با عصا و واکر تنه باید صاف باشد و نباید در وضعیت خمیده قرار گیرد.
سومین کنگره بین المللی و سی امین کنگره انجمن فیزیوتراپی ایران، در روزهای ۲۲ تا ۲۴ خرداد ۹۸ در محل همایش‌های برج میلاد تهران برگزار می‌شود.ایرنا
نظرشما
آخرین اخبار