کد خبر: ۲۲۱۴۵۹
تاریخ انتشار: ۰۰:۳۰ - ۰۷ بهمن ۱۳۹۷ - 2019January 27
باروری سازی ابرها به عنوان روشی علمی در تعدیل آب و هوا قدمتی ۸۰ ساله در تحقیقات آزمایشگاهی دارد و بسیاری از دانشمندان و فعالان حوزه آب در سراسر دنیا طی سالها، تحقیقات بسیاری انجام دادند تا بتوانند با افزودن مواد به‌داخل یک ابر(با استفاده از ژنراتورهای زمینی، موشک و یا هواپیما) به افزایش بارش کمک کنند
شفا آنلاین>اجتماعی> ایران به دلیل قرار گرفتن در منطقه خشک و نیمه خشک و بارش های محدود یکی از کشورهای کم بارش در منطقه محسوب می شود؛ به همین دلیل برخی از مسئولان و کارشناسان به فکر ایجاد راه حلی برای جبران کمبود بارش افتاده اند و آن بارور سازی ابرهاست.

به گزارش شفا آنلاین:باروری سازی ابرها به عنوان روشی علمی در تعدیل آب و هوا قدمتی ۸۰ ساله در تحقیقات آزمایشگاهی دارد و بسیاری از دانشمندان و فعالان حوزه آب در سراسر دنیا طی سالها، تحقیقات بسیاری انجام دادند تا بتوانند با افزودن مواد به‌داخل یک ابر(با استفاده از ژنراتورهای زمینی، موشک و یا هواپیما) به افزایش بارش کمک کنند.


به‌عبارت‌ دیگر بارورسازی ابرها یا ایجاد باران مصنوعی روشی برای تأثیرگذاری روی ابرهای طبیعی است که در آن با استفاده از مواد شیمیایی، آب بیشتری از ابر به شکل باران یا برف گرفته می‌شود.

بر اساس گزارشات و تحقیقات بین المللی هنوز دلیل علمی مبنی بر موفقیت روش بارور سازی ابرها در جهان به اثبات نرسیده است؛ در واقع  با اینکه این روش در برخی از کشورها جواب داده اما چون قابل کنترل نیست نمی تواند روش مناسبی برای ایجاد بارندگی در کشورها باشد.

بارور سازی ابرها در هر منطقه ای متفاوت است و این بسته به وضعیت آب و هوای کشور دارد. کشوری که در منطقه خشک و مرطوب قرار دارد، با کشور دارای آب و هوای سرد و زمستانی متفاوت است. در کشور آمریکا به دلیل نزدیک بودن آب و هوای آن به کشور ایران روش بارورسازی ابرها نتیجه مثبتی به همراه نداشته است. اما این روش در کشور روسیه که دارای هوای سردی همراه با تگرگ و بارش فراوان است، بسیار موفق بود.

ایران در 30 و چند سال اخیر با کاهش بارندگی رو به رو نبوده و از نظر آماری بارندگی کاهش چشمگیری نداشته است. این آمار از طریق داده های ماهواره ای و اندازه گیری همه روزه بارندگی دور کره زمین در ۳۵ سال اخیر به دست آمده است. بر مبنای این آمار که سطح ۲۵ کیلومتری زمین را مورد بررسی قرار داده و هر ماه در حال به روزرسانی است، سطح بارندگی به طور کلی روی کشور ایران شاید کمی پایین رفته باشد اما این کاهش از نظر آماری زیاد نیست.

برای بارورسازی ابرها باید شبکه های ابر وجود داشته باشد، اما براساس داده های ماهواره ای کشور ایران این قابلیت را ندارد که شبکه ای برای ابرهای بارش زا داشته باشد و به تازگی نیز در ایران این شبکه ای دیده نشده است. در مناطقی که ابری وجود ندارد چندان امیدی به نتایج فناوری باروری ابرها نیست.

انجمن علمی مهندسان عمران آمریکا معتقدند که موضوع بارورسازی ابرها قابلیت مدیریت آب را دارد و می تواند موجب افزایش بارندگی شود. این انجمن معتقد است که بارور سازی ابرها تنها منجر به افزایش بارندگی نمی شود بلکه موجب کاهش تگرک و مه زدایی می شود. در ایران به دلیل این که بارش تگرگ موجب ایجاد خسارت در بخش کشاورزی می شود، این روش می تواند مفید باشد، اما روش بارورسازی ابرها در ایران تنها برای افزایش بارندگی است و باید به این نکته توجه داشت که هر ابری قابلیت بارورسازی را ندارد؛ به همین دلیل این نیازمند بررسی در شرایط مختلف است.

بارورسازی ابر در شرایط خشکسالی بسیار محدود می شود. چرا که در شرایط خشکسالی ابرهای بارش زا در منطقه کم است و ابری وجود ندارد که بخواهیم آن را بارور کنیم. بارورسازی زمانی کاربردی است که قبل و یا بعد از خشکسالی، یک برنامه جامع بلندمدت پیوسته در یک کشور انجام شود. در این صورت می توان انتظار داشت بخشی از کمبود بارش در دوره خشکسالی توسط این روش، جبران شود.

از 31 سال پیش که طرح بارورسازی ابرها به منظور افزایش ذخیره آبی سدهای لتیان و کرج با بهره‌گیری از یک شرکت کانادایی اجرایی شد تاکنون، این طرح به اشتباه به‌عنوان راهکاری برای حل بحران آبی کشور شناخته می‌شود؛ اما حقیقت این است که این فناوری پژوهشی در واقع تاثیر معناداری در حل بحران آب ندارد.

نمی‌توان این حقیقت را منکر شد که دستکاری در امور طبیعی قطعا پاسخی طبیعی و بحران‌زا را در آینده به دنبال خواهد داشت، همچنین که درباره فناوری باروری ابرها شائبه‌هایی همچون سرطان زا بودن و تاثیرگذاری در ایجاد زلزله و امور تایید نشده دیگری از این قبیل مطرح شده است، تا جایی که معمولا در گفت‌و‌گو های عامیانه و حتی از زبان برخی مسولان شنیده می‌شود که وقوع سیل در برخی نقاط ازجمله تهران نیز به این فناوری بی ارتباط نیست.

بارور سازی ابرها تاثیر چندانی در بارش سالانه ندارد

البته باید به این نکته نیز توجه کرد که بارورسازی ابرها به دو روش طبیعی (کلاسیک) و یونیزاسیون صورت می‌گیرد و اکثر ابهامات مطرح شده در مورد روش دوم است و علی‌رغم اینکه چندین سال است که این فناوری در تمام کشور‌های دنیا مورد تحقیق و تفحص است اما هنوز نتیجه قطعی از شرایط آن منتشر نشده، لذا باید دید باتوجه به هزینه‌های گزاف این فناوری و عدم قابلیت آن در حل بحران‌ها ادامه تحقیقات مثمر ثمر است یا خیر؟

به تازگی نیز، رئیس سازمان هواشناسی کشور در این باره گفت: بارورسازی ابرها عدد قابل توجهی به میانگین بارش سالانه اضافه نمی‌کند و فقط توقع را در سطح جامعه افزایش می‌دهد، باید کنار گذاشته شود و مدیریت و فرهنگسازی در مصرف آب صورت گیرد.

پرهیزکار با بیان اینکه بارورسازی ابرها از نظر علمی و تئوریک مورد قبول است، گفت: در بارورسازی باید ابرها با تزریق هسته‌های تراکم تبدیل به بارش شود اما راه چاره و راهکار برای برطرف کردن کم‌بارشی نیست برای اینکه آبی استحصال نمی‌شود و بعضا اگر بدون اطلاعات انجام شود نه‌تنها افزایش بارش انجام نمی‌شود بلکه ابر عقیم می‌شود و همان قدر هم نمی‌بارد.

وی ادامه داد: بررسی نشان داده که بارورسازی ابرها عدد قابل توجهی به میانگین بارش سالانه اضافه نمی‌کند و فقط توقع را در سطح جامعه افزایش می‌دهد، باید کنار گذاشته شود و مدیریت و فرهنگسازی در مصرف آب صورت گیرد
نظرشما
نام:
ایمیل:
* نظر: