ردپای صنعت پوشاک در آلودگی های زیست محیطی

شفا آنلاین>اجتماعی>  وقتی به آلودگی فکر می‌کنیم، تصویری از نیروگاه‌های برق، زغال سنگ، کوهستان‌هایی که به منظور معدن کاوی مورد استفاده قرار می‌گیرند و فاضلاب‌هایی که وارد مسیرهای آبی می‌شوند در ذهن مان تداعی می‌شوند.

به گزارش شفا آنلاین:اغلب در چنین مواقعی به تی‌شرت‌هایی که پوشیده‌ایم فکر نمی‌کنیم. اما روی هم رفته، تاثیری که صنعت پوشاک روی سیاره‌مان می گذارد بسیار شدید است. تا جاییکه گفته شده صنعت لباس دومین آلاینده بزرگ دنیاست و تنها صنعت نفت از آن پیشی می‌گیرد، تجارتی که واقعا کثیف است.

پنبه، فیبر طبیعی محبوب دنیاست و تقریبا ۴۰ درصد لباس‌های ما را تشکیل می‌دهد. این محصول تصویری تمیز و کامل دارد که مدت‌هاست صنعت پوشاک آن را به آرامی و با دقت شکل داده است. اما حقیقت این است که پنبه یک گیاه تشنه کوچک است که بیشتر از سهم خود آب می‌خورد. همچنین یکی از محصولاتی است که بیشتر از بسیاری از محصولات دیگر به مواد شیمیایی وابسته است.

در حالی که تنها ۲.۴ درصد از زمین‌های کشاورزی دنیا پنبه می‌کارند، این گیاه ۱۰ درصد از تمام مواد شیمیایی کشاورزی و ۲۵ درصد از آفت کش‌ها را به خود اختصاص می دهد. بعضی از گونه‌های دست برده شده ژنتیکی پنبه که نسبت به بعضی حشره‌ها مقاومت دارند و جلوی بعضی از علف کش‌ها ایستادگی می‌کنند، حالا بیش از ۲۰ درصد محصولات پنبه دنیا را تشکیل می‌دهند. پنبه مسلما در سراسر دنیا رشد کرده و چین بعد از هندوستان، ایالات متحده، پاکستان و برزیل، بزرگترین رشددهنده پنبه است.

رنگ‌های به کار برده در لباس ها را نیز یک فوکوشیمای شیمی در اندونزی به وجود می‌آورند. رودخانه سیتاروم به عنوان یکی از آلوده‌ترین رودخانه‌های دنیا به حساب می‌آید و علت این امر تا حدود زیادی کارخانه‌های پارچه‌ای هستند که کنار سواحلش قرار گرفته‌اند. با توجه به اینکه ۶۸ درصد کارخانه‌های صنعتی کنار سیتاروم پارچه تولید می‌کنند، تاثیرات منفی آن روی سلامت پنج میلیون نفری که در منطقه زندگی می‌کنند و همچنین حیات وحش آن، شدید است.

وقتی صنعت پارچه اندونزی رونق گرفت، توجه زیادی به زیرساخت‌های آبی اندونزی نشد و چارچوب درستی برای دفع آب در نظر قرار نگرفت. تولیدکنندگان لباس مواد شیمیایی‌شان را در رودخانه ریختند و باعث شدند سیتاروم دیگر چیزی بیشتر از یک فاضلاب روباز که پر از سرب، جیوه، آرسنیک و مجموعه از از سموم دیگر است، نباشد. گرین پیس دفع یکی از این کارخانه های پارچه کنار سیتاروم را تست کرد و مقادیر بسیار بالایی از نونیلفنول، یک مختل‌کننده درون ریز در آن پیدا کرد که می‌تواند برای زندگی آبی مرگبار باشد. گرین پیس همچنین متوجه شد که آب به شدت قلیایی است و ظاهرا حتی به پایه‌ای ترین شیوه هم از آن حفاظت نشده است. گرین پیس اعلام کرد که آب منطقه «به شدت سوزآور است، اگر تماس مستقیم با پوست انسان داشته باشد آن را می سوزاند و تاثیری شدید و به احتمال زیاد مرگبار روی زندگی آبی در محدوده اطراف خواهد گذاشت.»

در ظاهر اصلا به نظر نمی‌ رسد که همین لباس ‌هایی که هر روزه بر تن داریم تا چه اندازه می ‌توانند برای آینده زمین خطرناک باشند، اما واقعیت این است که لباس‌ های مدل به مدلی که می پوشیم در فرآیند تولید و پس از آن، یعنی زمانی که به زباله تبدیل می ‌شوند، به شدت محیط‌ زیست را آلوده می سازند. خطر مد و پوشاک که این روزها صنعتی هم شده بسیار زیاد است. به علت تنوع مواد استفاده شده در این صنعت، چالش ‌هایی جدی را برای محیط‌ زیست به وجود آورده است. در واقع صنعت مد دومین صنعت آلاینده محیط‌ زیست در جهان است. بخش زیادی از لباس‌ هایی که به زباله تبدیل می ‌شوند، به طبیعت بر نمی ‌گردند. بیشتر اوقات وقتی به آلودگی فکر می ‌کنیم، به لباس ‌هایی که پوشیده ‌ایم دقت نداریم، اما عواقب زیست ‌محیطی صنعت پوشاک بر روی زمین بسیار شدیدتر و نگران کننده تر از بسیاری از آلاینده های دیگر است. بخش مهمی از مواد شیمیایی  که در تولید پارچه به کار می روند در آن ها باقی می‌ مانند و بر سلامت پوست تأثیر می گذارند. در ضمن مازاد آن نیز به ‌صورت پساب از کارخانه ها دفع می ‌شود.

در صنعت مد، پارچه‌ هایی متنوع تولید و استفاده می شود. این صنعت به سرعت تغییر می کند و مشتریان به مصرف بیشتر در زمانی کوتاه تشویق می ‌شوند. تولیدکنندگان برای بالابردن مصرف، محصولاتی کوتاه مدت وارد بازار می کنند که مشتری مجبور به خرید دوباره شود.

این دوباره خریدن ها و دور ریختن ها باعث شده تا هر ثانیه یک کامیون لباس دور ریخته شود که این دورریز در سال ارزشی بالغ بر 400 میلیارد دلار دارد، بنابراین کارشناسان محیط زیست توصیه کرده اند در خرید لباس اسراف نکنید!