بسیاری از کودکان از حدود یک سالگی و برخی حتی از شش ماهگی، از فکر این که مبادا از مادر جدا بشوند، می‌ترسند؛ علت ترس فرزندتان این است که امنیت خود را وابسته به شما می‌داند، غریزه‌ای که در حیوانات هم وجود دارد، بچه حیواناتی مانند گوسفند و بز به دنبال مادر خود راه می‌روند و در صورت جدا شدن بع بع می‌کنند
شفا آنلاین>اجتماعی>یک روانشناس بالینی گفت: اضطراب جدایی مرحله‌ای از رشد کودک در سال‌های اولیه است که دائمی نیست.به گزارش شفا آنلاین: فرزانه احمدی روانشناس بالینی گفت: شاید این موضوع که کودک شما را به هیچ کس و هیچ چیزی ترجیح نمی‌دهد در اوایل بسیار خوشایند باشد، اما هنگامی که نتوانید حتی برای لحظه ای هر چند کوتاه از او جدا شوید، مشکلی بزرگ رخ می دهد.
این روانشناس بالینی بیان کرد: بسیاری از کودکان از حدود یک سالگی و برخی حتی از شش ماهگی، از فکر این که مبادا از مادر جدا بشوند، می‌ترسند؛ علت ترس<the fear> فرزندتان این است که امنیت خود را وابسته به شما می‌داند، غریزه‌ای که در حیوانات هم وجود دارد، بچه حیواناتی مانند گوسفند و بز به دنبال مادر خود راه می‌روند و در صورت جدا شدن بع بع می‌کنند.
چگونه می‌توان اضطراب کودک را برطرف کرد؟
احمدی ادامه داد: بچه حیوانات از بدو تولد توانایی راه رفتن دارند از این رو این غریزه از ابتدا در آن‌ها وجود دارد، اما در مورد انسان‌ها، این ترس از سن راه رفتن یعنی حدود یک سالگی ظاهر می‌شود. در مواقعی که شما به دلایل کاری و یا شرایط اضطراری ناچار به جدایی از کودک هستید و مراقبت از او را به پرستار یا افرادی که کودک فرصت آشنایی به اندازه کافی با آن‌ها را نداشته، می‌سپارید، ترس از جدایی در آن‌ها بیشتر به چشم می‌خورد.
وی افزود: در زمان غیبت شما کودک غالب اوقات آرام و مشغول بازی است و بهانه گیری<Excuse-making> نمی‌کند و با پرستار و مراقبت خود خوب و مهربان است، اما هنگامی که شما به خانه بر می‌گردید به شدت به شما می‌چسبد و به پرستار خود اجازه نمی‌دهد به او نزدیک شود، هنگامی که حس کند می‌خواهید مجدد او را تنها بگذارید به شدت گریه می‌کند، این اضطراب و ترس در هنگام خواب هم بیشتر می‌شود.
این روانشناس بالینی گفت: در صورتی که برای خواب، او را در تخت خود می‌گذارید با کوچک‌ترین حرکت شما شروع به گریه و بی‌تابی می‌کند؛ گاهی هم ممکن است دستشویی را بهانه کند ولی تنها چند قطره ادرار می‌کند و هنگامی که به رختخواب بر می‌گردد، دوباره می‌خواهد به دستشویی برگردد.
احمدی گفت: کودک از خیس کردن بستر خود نگران است، گاهی ممکن است کودک با این فکر که اگر خود را خیس کند شما دیگر او را دوست نخواهید داشت و او را ترک می‌کنید، دچار اضطراب شود، از این رو کودک هنگام خواب با 2 مشکل ترس از جدایی و ترس از ادرار مواجه می‌شود و این کار را دشوار می‌کند.
چگونه با کودک خود خداحافظی کنیم؟
وی تشریح کرد: هنگام جدایی از کودکتان اگر مجبورید هر روز سرکار بروید، با مهربانی و با چهره‌ای متبسم و مطمئن از او خداحافظی کنید؛ چهره غمگین، غصه دار و نامطمئن شما به هنگام خداحافظی تنها باعث افزایش ناراحتی کودک می‌شود.
این رواشناس بالینی ادامه داد: ممکن است کودک نتواند منظور خود را به طور کامل بیان کند، اما قدرت درک بالایی درباره آن چه به او می‌گویید دارد. در مورد اتفاقات، جلوتر از زمان با او صحبت کنید و او را آماده سازید، البته مهم است که هنگام صحبت با کودک چهره‌ای مهربان به خود بگیرید و نه غمگین و ناراحت.
احمدی گفت: یک یادگاری از شما در زمان غیبت‌تان می‌تواند کمک شایانی به کودک نوپا برساند؛ این شی می‌تواند یک عکس از شما و یا یکی از لباس‌هایتان باشد، البته در مواردی اثر معکوس داشته است، برخی اشیا مانند حیوان عروسکی، یک پتو و یا حتی انگشت خود کودک گاهی می‌تواند یک منبع آرامش باشد.
وی یادآوری کرد: اگر قرار است در زمان غیبت‌تان شخصی جدید را به عنوان پرستار برای کودک استخدام کنید، بهتر است این تغییر به طور ناگهانی صورت نگیرد. شخصی که قرار است از کودک پرستاری و مراقبت کند باید به طور کامل با او آشنا شود، حداقل برای این آشنایی 2 هفته زمان لازم است، تا چند روز تنها اجازه دهید این شخص بدون هیچ اقدامی در راستای نگهداری از کودک در کنار او باشد و پرستاری از کودک را به تدریج آغاز کند.yjc
مطالب مرتبط
نظرشما
آخرین اخبار