آب و هوا و فصل‌های سال در بروز عفونت شیگلایی نقش دارند. به طور مثال در آب و هوای معتدل، در ماه‌های گرم و در آب و هوای گرمسیری در فصل بارانی عفونت شیگلایی بیشترین امکان بروز را دارد
شفاآنلاین>سلامت> یکی از باکتری‌های گرم منفی و فاقد اسپور شیگلا است که از عوامل اصلی بروز اسهال‌های حاد خونی به شمار می‌رود و با افزایش دما و گرم شدن هوا زمینه بروز بیشتری می‌یابد.
به گزارش شفاآنلاین، آب و هوا و فصل‌های سال در بروز عفونت شیگلایی نقش دارند. به طور مثال در آب و هوای معتدل، در ماه‌های گرم و در آب و هوای گرمسیری در فصل بارانی عفونت شیگلایی بیشترین امکان بروز را دارد. در زنان و مردان میزان بروز این بیماری یکسان است و عفونت در هر سنی ممکن است رخ دهد، اما ۲و۳ سالگی شایع‌ترین سن برای بیماری(Sickness) است.
گروه‌های مهاجم
در کل چهار نوع شیگلا وجود دارد که شامل دیسانتری، فلکسنری، سونی و بویدیی است، این چهار گونه شیگلا مسئول بیماری‌‌اند که توانایی تهاجم به سلول‌های اپیتلیال‌کولون در هر چهار نوع وجود دارد.
گروه A شیگلا دیسانتری به عنوان نوع یک باعث ایجاد همه گیری‌های گسترده و طولانی مدت می‌شود و عفونت(Infection) با آن شدیدتر و طولانی تر است نسبت به دیگر گونه‌های شیگلا و در اکثر موارد با مرگ و میر همراه است. فقط نوع یک شیگلا دیسانتری باعث همه‌گیری‌های طولانی‌مدت اسهال‌خونی می‌شود.
گروه B شیگلا فلکسنری است که مانند شیگلا دیسانتری بیشتر در کشورهای در حال توسعه دیده می‌شود.
گروه C شیگلا بویدی و گروه D شیگلا سونئی نیز در کشورهای توسعه یافته شایع‌تر هستند.
در اکثر موارد شیگلوز ناشی از شیگلا دیسانتری طی ۷ روز بهبود می‌یابد؛ ولی گاهی اوقات اسهال پایدار دیده می‌شود. آرتریت راکتیو یا سندرم رایتر به ندرت به دنبال عفونت با شیگلا دیسانتری دیده می‌شود.
علایم بیماری
پس از ورود شیگلا به بدن، دوره نهفتگی چند روزهای قبل از ظاهر شدن علایم بیماری به وجود می‌آید. درد شکمی‌شدید، تب بالا، استفراغ، کاهش اشتها، دفع دردناک مدفوع همراه با احساس نیاز فوری به دفع از علایم مشخص درگیری با این عفونت است. حساسیت شکمی، افزایش صداهای روده‌ای و رکتوم دردناک در طی دوره بیماری ممکن است وجود داشته باشد.
درمان بیماری
در تمام موارد برای این بیماری باید دقت کافی در تنظیم آب و الکترولیت بیمار استفاده کرد. در صورت شدید بودن استفراغ، کمبود آب و الکترولیت با استفاده از مایعات وریدی جبران می‌شود. ترکیبات آنتی اسپاسمودیک و قابض نباید بکار رود. برخی ترکیبات نظیر دی فنوکسیلات و شربت پارگوریک ممکنست حتی به علت کاهش حرکات روده‌ای نشانه‌ها را بدتر کند و این امر شاید به علت ایجاد تاخیر در خروج میکروارگانیسم‌ها از روده است. دلایل قانع کننده در مورد تاثیر داروهای حاوی بیسموت یا کائولن وجود ندارد .
اثر عوامل ضد میکروبی در درمان شیگلوز به خوبی اثبات شده است. آنتی‌بیوتیک‌ها به طور مشخص موجب کاهش مدت اسهال و دفع شیگلا در مدفوع گشته و دوره بیماری را در انواع خفیف و شدید کوتاه می‌کند.
به گزارش شفاآنلاین، آب و هوا و فصل‌های سال در بروز عفونت شیگلایی نقش دارند. به طور مثال در آب و هوای معتدل، در ماه‌های گرم و در آب و هوای گرمسیری در فصل بارانی عفونت شیگلایی بیشترین امکان بروز را دارد. در زنان و مردان میزان بروز این بیماری یکسان است و عفونت در هر سنی ممکن است رخ دهد، اما ۲و۳ سالگی شایع‌ترین سن برای بیماری(Sickness) است.
گروه‌های مهاجم
در کل چهار نوع شیگلا وجود دارد که شامل دیسانتری، فلکسنری، سونی و بویدیی است، این چهار گونه شیگلا مسئول بیماری‌‌اند که توانایی تهاجم به سلول‌های اپیتلیال‌کولون در هر چهار نوع وجود دارد.
گروه A شیگلا دیسانتری به عنوان نوع یک باعث ایجاد همه گیری‌های گسترده و طولانی مدت می‌شود و عفونت(Infection) با آن شدیدتر و طولانی تر است نسبت به دیگر گونه‌های شیگلا و در اکثر موارد با مرگ و میر همراه است. فقط نوع یک شیگلا دیسانتری باعث همه‌گیری‌های طولانی‌مدت اسهال‌خونی می‌شود.
گروه B شیگلا فلکسنری است که مانند شیگلا دیسانتری بیشتر در کشورهای در حال توسعه دیده می‌شود.
گروه C شیگلا بویدی و گروه D شیگلا سونئی نیز در کشورهای توسعه یافته شایع‌تر هستند.
در اکثر موارد شیگلوز ناشی از شیگلا دیسانتری طی ۷ روز بهبود می‌یابد؛ ولی گاهی اوقات اسهال پایدار دیده می‌شود. آرتریت راکتیو یا سندرم رایتر به ندرت به دنبال عفونت با شیگلا دیسانتری دیده می‌شود.
علایم بیماری
پس از ورود شیگلا به بدن، دوره نهفتگی چند روزهای قبل از ظاهر شدن علایم بیماری به وجود می‌آید. درد شکمی‌شدید، تب بالا، استفراغ، کاهش اشتها، دفع دردناک مدفوع همراه با احساس نیاز فوری به دفع از علایم مشخص درگیری با این عفونت است. حساسیت شکمی، افزایش صداهای روده‌ای و رکتوم دردناک در طی دوره بیماری ممکن است وجود داشته باشد.
درمان بیماری
در تمام موارد برای این بیماری باید دقت کافی در تنظیم آب و الکترولیت بیمار استفاده کرد. در صورت شدید بودن استفراغ، کمبود آب و الکترولیت با استفاده از مایعات وریدی جبران می‌شود. ترکیبات آنتی اسپاسمودیک و قابض نباید بکار رود. برخی ترکیبات نظیر دی فنوکسیلات و شربت پارگوریک ممکنست حتی به علت کاهش حرکات روده‌ای نشانه‌ها را بدتر کند و این امر شاید به علت ایجاد تاخیر در خروج میکروارگانیسم‌ها از روده است. دلایل قانع کننده در مورد تاثیر داروهای حاوی بیسموت یا کائولن وجود ندارد .
اثر عوامل ضد میکروبی در درمان شیگلوز به خوبی اثبات شده است. آنتی‌بیوتیک‌ها به طور مشخص موجب کاهش مدت اسهال و دفع شیگلا در مدفوع گشته و دوره بیماری را در انواع خفیف و شدید کوتاه می‌کند.
نظرشما
آخرین اخبار