مشکلاتی که برندهایی با اسامی ایرانی دارند، این است که نمی‌توانند محصول خود را به داروخانه‌ها تزریق کنند، متاسفانه اگر برندی با اسم ایرانی باشد، داروخانه‌ها به شدت در مقابل آن ایستادگی می‌کنند
شفاآنلاین>سلامت> یک متخصص گیاه پزشکی از وجود قراردادهای نانوشته بین برخی پزشکان و داروخانه‌ها برای تجویز داروهایی خاص انتقاد کرد.
به گزارش شفاآنلاین، پژمان پورمحمدی (متخصص گیاه پزشکی) با انتقاد از قراردادهای نانوشته بین برخی پزشکان و داروخانه‌ها که طی آن تنها داروهایی خاص تجویز شده و یا داروخانه‌های خاصی برای تهیه دارو معرفی می‌شوند، بیان داشت: مشکلاتی که برندهایی با اسامی ایرانی دارند، این است که نمی‌توانند محصول خود را به داروخانه‌ها تزریق کنند، متاسفانه اگر برندی با اسم ایرانی باشد، داروخانه‌ها(drug stores) به شدت در مقابل آن ایستادگی می‌کنند و حتی پزشکان از نسخه کردن آن امتناع می‌کنند.
او افزود: متاسفانه این باور وجود دارد که اگر محصولی گران و خارجی باشد، حتما بهتر است و چون محصولات ایرانی نسبت به محصولات خارجی ارزان‌تر هستند، این شبهه به وجود می‌آید که کیفیت ندارد، در صورتی که تولید محصولات در ایران به شدت سخت است و محصول خارجی تنها بحث نقل و انتقال دارد و قیمت تمام شده آن کمتر است، همچنین بیمه و مالیات ندارد، در صورتی که تولیدکنندگان در داخل ایران در این زمینه‌ها با چاش مواجه هستند.
این گیاه پزشک تصریح کرد: قیمت تمام شده تولیدات داخلی به گونه‌ای نیست که امتیاز خاصی برای پزشکان قائل شد تا آنها به تجویز این محصولات ترغیب شوند؛ بنابراین یک بازار بسیار بزرگ را از دست داده‌ایم که تخصصی هم هست و مجبوریم که در قسمت دیگر بازار دست و پا بزنیم و این امر برای ما سخت و ناراحت کننده است.
پورمحمدی با ابراز تاسف از قرارداد نانوشته برخی پزشکان با داروخانه‌ها، کلینیک‌ها و برندهای خاص که در این راستا فقط از آن برند نسخه می‌کنند و برندها نیز درصدی را به آنها پرداخت می‌کنند که این بدترین نوع بیزینس است که می‌تواند در حوزه سلامت اتفاق بیفتد، گفت: آنچه حائز اهمیت است، کیفیت بوده و در این سیستم کیفیت دیده نمی‌شود و پزشک به اندازه کافی توجیه دارد که اگر محصول اثر نکرد یا اثرات سوء داشت، این مساله را رفع و رجوع کند. این کار وجهه خوبی ندارد و مستقیما سلامت مصرف کننده را تحت تاثیر قرار می‌دهد، اینکه دارو به چه صورت وارد شده، قانونی بوده یا خیر و اینکه آیا مورد تایید است یا نه مورد توجه نیست. حتی اگر همه این مولفه‌ها را داشته باشد، انحصاری شدن یک سری محصولات خاص اتفاق می‌افتد که محصولات ایرانی کاملا از این چرخه حذف می‌شوند.
پورمحمدی خاطرنشان کرد: متاسفانه طبق آماری که وزارت بهداشت(Health) اعلام کرده 65 درصد بازار لوازم بهداشتی و آرایشی قاچاق است و اتفاق بدی که رخ داده، این است که بسیاری از محصولاتی که در بازار است و اسم و رسمی هم دارند، با موادی پر می‌شود که اثرات جبران ناپذیری در بازار و مصرف کننده ایجاد می‌کنند. اتفاق دیگر این است که خیلی از مصرف کنندگان وقتی محصولاتی را با اسم‌هایی خارجی مصرف می‌کنند، به این باور می‌رسند که این محصولات واقعا خارجی هستند، اما اگر دقت کنند، متوجه می‌شوند که این محصولات برندهایی هستند که در داخل تولید می‌شوند و فقط به خاطر اینکه اسم آن خارجی است، اقدام به خرید می‌کنند.
وی بیان داشت: ماجرا از این قرار است است که وقتی کالایی برای صادرات باشد، می‌توان تمامی نوشته‌ها را روی کالا به زبان انگلیسی درج کرد، برچسب اصالت کالا را بر روی آن می‌چسبانند و همین امر موجب می‌شود که مشتری را در انتخاب محصول به اشتباه اندازند. بنابراین بسیاری از کالاهای حوزه بهداشتی و آرایشی به نظر می‌آید که خارجی باشند، اما کارخانه‌های آنها در مناطق آزاد است.
او افزود: مواد اولیه‌ای که برای تولید یک محصول استفاده می‌شود، ممکن است از کشورهای اروپایی باشد و در کالا از فرمولاسیون آنها استفاده شود، اما اتفاقی که می‌افتد، این است که تولیدکنندگان روی کالا درج می‌کنند، فرموله شدن توسط کشوری که از آن واردات صورت گرفته، انجام شده و چون قانون کپی رایت وجود ندارد، کسی نمی‌تواند شکایت کند و این کار به راحتی صورت می‌گیرد.
وی خاطرنشان کرد: بنابراین باید این فرهنگ به وجود بیاید که مردم نسبت به اسم‌های ایرانی حساس نباشند. امکانات خاصی برای تبلیغات محصولات ایرانی تعلق نمی‌گیرد، چرا که نه بانک تولیدمحور است و نه سازمان‌هایی که با تولید سروکار دارند، یک تولیدکننده باید به راحتی در صدا و سیما تبلیغ کند، اما متاسفانه ساز و کار تولید محور وجود ندارد.ایلنا
به گزارش شفاآنلاین، پژمان پورمحمدی (متخصص گیاه پزشکی) با انتقاد از قراردادهای نانوشته بین برخی پزشکان و داروخانه‌ها که طی آن تنها داروهایی خاص تجویز شده و یا داروخانه‌های خاصی برای تهیه دارو معرفی می‌شوند، بیان داشت: مشکلاتی که برندهایی با اسامی ایرانی دارند، این است که نمی‌توانند محصول خود را به داروخانه‌ها تزریق کنند، متاسفانه اگر برندی با اسم ایرانی باشد، داروخانه‌ها(drug stores) به شدت در مقابل آن ایستادگی می‌کنند و حتی پزشکان از نسخه کردن آن امتناع می‌کنند.
او افزود: متاسفانه این باور وجود دارد که اگر محصولی گران و خارجی باشد، حتما بهتر است و چون محصولات ایرانی نسبت به محصولات خارجی ارزان‌تر هستند، این شبهه به وجود می‌آید که کیفیت ندارد، در صورتی که تولید محصولات در ایران به شدت سخت است و محصول خارجی تنها بحث نقل و انتقال دارد و قیمت تمام شده آن کمتر است، همچنین بیمه و مالیات ندارد، در صورتی که تولیدکنندگان در داخل ایران در این زمینه‌ها با چاش مواجه هستند.
این گیاه پزشک تصریح کرد: قیمت تمام شده تولیدات داخلی به گونه‌ای نیست که امتیاز خاصی برای پزشکان قائل شد تا آنها به تجویز این محصولات ترغیب شوند؛ بنابراین یک بازار بسیار بزرگ را از دست داده‌ایم که تخصصی هم هست و مجبوریم که در قسمت دیگر بازار دست و پا بزنیم و این امر برای ما سخت و ناراحت کننده است.
پورمحمدی با ابراز تاسف از قرارداد نانوشته برخی پزشکان با داروخانه‌ها، کلینیک‌ها و برندهای خاص که در این راستا فقط از آن برند نسخه می‌کنند و برندها نیز درصدی را به آنها پرداخت می‌کنند که این بدترین نوع بیزینس است که می‌تواند در حوزه سلامت اتفاق بیفتد، گفت: آنچه حائز اهمیت است، کیفیت بوده و در این سیستم کیفیت دیده نمی‌شود و پزشک به اندازه کافی توجیه دارد که اگر محصول اثر نکرد یا اثرات سوء داشت، این مساله را رفع و رجوع کند. این کار وجهه خوبی ندارد و مستقیما سلامت مصرف کننده را تحت تاثیر قرار می‌دهد، اینکه دارو به چه صورت وارد شده، قانونی بوده یا خیر و اینکه آیا مورد تایید است یا نه مورد توجه نیست. حتی اگر همه این مولفه‌ها را داشته باشد، انحصاری شدن یک سری محصولات خاص اتفاق می‌افتد که محصولات ایرانی کاملا از این چرخه حذف می‌شوند.
پورمحمدی خاطرنشان کرد: متاسفانه طبق آماری که وزارت بهداشت(Health) اعلام کرده 65 درصد بازار لوازم بهداشتی و آرایشی قاچاق است و اتفاق بدی که رخ داده، این است که بسیاری از محصولاتی که در بازار است و اسم و رسمی هم دارند، با موادی پر می‌شود که اثرات جبران ناپذیری در بازار و مصرف کننده ایجاد می‌کنند. اتفاق دیگر این است که خیلی از مصرف کنندگان وقتی محصولاتی را با اسم‌هایی خارجی مصرف می‌کنند، به این باور می‌رسند که این محصولات واقعا خارجی هستند، اما اگر دقت کنند، متوجه می‌شوند که این محصولات برندهایی هستند که در داخل تولید می‌شوند و فقط به خاطر اینکه اسم آن خارجی است، اقدام به خرید می‌کنند.
وی بیان داشت: ماجرا از این قرار است است که وقتی کالایی برای صادرات باشد، می‌توان تمامی نوشته‌ها را روی کالا به زبان انگلیسی درج کرد، برچسب اصالت کالا را بر روی آن می‌چسبانند و همین امر موجب می‌شود که مشتری را در انتخاب محصول به اشتباه اندازند. بنابراین بسیاری از کالاهای حوزه بهداشتی و آرایشی به نظر می‌آید که خارجی باشند، اما کارخانه‌های آنها در مناطق آزاد است.
او افزود: مواد اولیه‌ای که برای تولید یک محصول استفاده می‌شود، ممکن است از کشورهای اروپایی باشد و در کالا از فرمولاسیون آنها استفاده شود، اما اتفاقی که می‌افتد، این است که تولیدکنندگان روی کالا درج می‌کنند، فرموله شدن توسط کشوری که از آن واردات صورت گرفته، انجام شده و چون قانون کپی رایت وجود ندارد، کسی نمی‌تواند شکایت کند و این کار به راحتی صورت می‌گیرد.
وی خاطرنشان کرد: بنابراین باید این فرهنگ به وجود بیاید که مردم نسبت به اسم‌های ایرانی حساس نباشند. امکانات خاصی برای تبلیغات محصولات ایرانی تعلق نمی‌گیرد، چرا که نه بانک تولیدمحور است و نه سازمان‌هایی که با تولید سروکار دارند، یک تولیدکننده باید به راحتی در صدا و سیما تبلیغ کند، اما متاسفانه ساز و کار تولید محور وجود ندارد.ایلنا
نظرشما
آخرین اخبار