زیر بنای این اختلال حس از دست دادن است و با وسواس جمع‌آوری زباله که ناشی از اضطراب است فرق می‌کند
شفاآنلاین>سلامت> یک روانشناس سلامت گفت: سندروم مسی یا جمع‌آوری زباله که در ایران به آن سندروم عاشق زباله می‌گویند، نوعی اختلال است که فرد مبتلا دوست ندارد هیچ‌چیز را دور بیندازد و همه چیز را جمع‌آوری می‌کند.
به گزارش شفاآنلاین، دکتر فاطمه منفرد پویا، درباره سندروم مسی اظهار کرد: زیر بنای این اختلال حس از دست دادن است و با وسواس جمع‌آوری زباله که ناشی از اضطراب است فرق می‌کند.
وی با بیان اینکه افراد مبتلا به سندروم مسی دچار اختلال(Disorder) در ارزش‌گذاری هستند، ادامه داد: ارزش اشیاء برای این افراد مهم نیست و در واقع همه چیز برایشان باارزش است و به همین علت هیچ چیز را دور نریخته و کوهی از زباله دارند.
این روانشناس سلامت با تاکید براینکه افراد متبلا به سندروم عاشق زباله از حالات خود شرمگین بوده و به دلیل عدم برقراری ارتباط با دیگران منزوی می‌شوند، عنوان کرد: در نظریه‌های روانپزشکی این بیماری را ناشی از اختلال در کارکرد مغز و در روان درمانی آن را ناشی از گرفتاری در تله‌های زندگی یا طرحواره می‌دانند.
وی درباره ارتباط طرحواره یا تله زندگی با ابتلا به سندروم مسی بیان کرد: اگر در دوران جنینی و بعد از تولد کودک دچار دلبستگی ناایمن یا احساس از دست دادن یا فقدان یک عزیز شده و این ترس از دست دادن در او باقی بماند و از طرف دیگر در ارزش‌گذاری نیز دچار اختلال شود نمی‌تواند تفاوت میان از دست دادن یک عزیز و اشیاء را درک کند و به همین دلیل دور انداختن اشیاء نیز می‌تواند در آنها حس از دست دادن را ایجاد کند.
عاشقان زباله دچار اضطراب و افسردگی می‌شوند
منفرد پویا با اشاره به اینکه ابتلا به این بیماری سن خاصی نداشته و به صورت تدریجی رخ داده و با گذشت زمان افزایش می‌یابد، خاطرنشان کرد: این بیماری بسیار پیچیده بوده و اطرافیان دیر متوجه آن می‌شوند یعنی زمانی که فرد در رفتار خود غرق شده است، هرقدر سن فرد افزایش (Increase)یابد، وی در رفتار خود بیشتر غرق شد و توان مقابله فرد با آن کاهش می‌یابد در نتیجه در سنین پیری شناسایی این بیماری بیشتر رخ می‌دهد.
وی با بیان اینکه این افراد معمولا دچار اضطراب و افسردگی می‌شوند، تصریح کرد: حس از دست دادن و اضطراب و افسردگی را رقم می‌زند زیرا این افراد با اشیائی که جمع می‌کنند ارتباط عاطفی برقرار می‌کنند، از سوی دیگر محیط آلوده‌ای که این افراد ایجاد می‌کنند باعث بروز بیماری‌های جسمی در آنها می‌شود به نحوی که معمولا اطرافیان از بوی بدی که در خانه آنها وجود دارد به وجود لاشه حیوان یا انسان در محل زندگی آنها شک کرده و پس از تماس با دستگاه‌های مربوطه علت واقعی بوی بد در منازل این افراد که درواقع همان وجود زباله است مشخص می‌شود.
این استاد دانشگاه با تاکید براینکه درمان این بیماری با بیماری وسواس جمع‌آوری متفاوت است، اظهار کرد: برای اختلال وسواس جمع‌آوری باید از روش‌های درمان وسواس استفاده کرد اما برای درمان اختلال سندروم مسی باید در کنار دارو درمانی زیر نظر روانپزشک از روش روان‌درمانی طرحواره‌درمانی استفاده که طی آن روانشناس ضربه‌هایی که فرد در کودکی خورده است را درمان کرده و حس ترس از دست دادن را در آنها درمان می‌کند.
وی خاطرنشان کرد: بیماری این افراد با تنبیه و زندانی شدن درمان نشده بلکه بدتر هم می‌شود و باید به این نکته توجه داشت که درصد افراد مبتلا به سندروم مسی در جامعه بسیار کمتر از افراد متبلا به اختلال وسواس جمع‌آوری است.
به گزارش شفاآنلاین، دکتر فاطمه منفرد پویا، درباره سندروم مسی اظهار کرد: زیر بنای این اختلال حس از دست دادن است و با وسواس جمع‌آوری زباله که ناشی از اضطراب است فرق می‌کند.
وی با بیان اینکه افراد مبتلا به سندروم مسی دچار اختلال(Disorder) در ارزش‌گذاری هستند، ادامه داد: ارزش اشیاء برای این افراد مهم نیست و در واقع همه چیز برایشان باارزش است و به همین علت هیچ چیز را دور نریخته و کوهی از زباله دارند.
این روانشناس سلامت با تاکید براینکه افراد متبلا به سندروم عاشق زباله از حالات خود شرمگین بوده و به دلیل عدم برقراری ارتباط با دیگران منزوی می‌شوند، عنوان کرد: در نظریه‌های روانپزشکی این بیماری را ناشی از اختلال در کارکرد مغز و در روان درمانی آن را ناشی از گرفتاری در تله‌های زندگی یا طرحواره می‌دانند.
وی درباره ارتباط طرحواره یا تله زندگی با ابتلا به سندروم مسی بیان کرد: اگر در دوران جنینی و بعد از تولد کودک دچار دلبستگی ناایمن یا احساس از دست دادن یا فقدان یک عزیز شده و این ترس از دست دادن در او باقی بماند و از طرف دیگر در ارزش‌گذاری نیز دچار اختلال شود نمی‌تواند تفاوت میان از دست دادن یک عزیز و اشیاء را درک کند و به همین دلیل دور انداختن اشیاء نیز می‌تواند در آنها حس از دست دادن را ایجاد کند.
عاشقان زباله دچار اضطراب و افسردگی می‌شوند
منفرد پویا با اشاره به اینکه ابتلا به این بیماری سن خاصی نداشته و به صورت تدریجی رخ داده و با گذشت زمان افزایش می‌یابد، خاطرنشان کرد: این بیماری بسیار پیچیده بوده و اطرافیان دیر متوجه آن می‌شوند یعنی زمانی که فرد در رفتار خود غرق شده است، هرقدر سن فرد افزایش (Increase)یابد، وی در رفتار خود بیشتر غرق شد و توان مقابله فرد با آن کاهش می‌یابد در نتیجه در سنین پیری شناسایی این بیماری بیشتر رخ می‌دهد.
وی با بیان اینکه این افراد معمولا دچار اضطراب و افسردگی می‌شوند، تصریح کرد: حس از دست دادن و اضطراب و افسردگی را رقم می‌زند زیرا این افراد با اشیائی که جمع می‌کنند ارتباط عاطفی برقرار می‌کنند، از سوی دیگر محیط آلوده‌ای که این افراد ایجاد می‌کنند باعث بروز بیماری‌های جسمی در آنها می‌شود به نحوی که معمولا اطرافیان از بوی بدی که در خانه آنها وجود دارد به وجود لاشه حیوان یا انسان در محل زندگی آنها شک کرده و پس از تماس با دستگاه‌های مربوطه علت واقعی بوی بد در منازل این افراد که درواقع همان وجود زباله است مشخص می‌شود.
این استاد دانشگاه با تاکید براینکه درمان این بیماری با بیماری وسواس جمع‌آوری متفاوت است، اظهار کرد: برای اختلال وسواس جمع‌آوری باید از روش‌های درمان وسواس استفاده کرد اما برای درمان اختلال سندروم مسی باید در کنار دارو درمانی زیر نظر روانپزشک از روش روان‌درمانی طرحواره‌درمانی استفاده که طی آن روانشناس ضربه‌هایی که فرد در کودکی خورده است را درمان کرده و حس ترس از دست دادن را در آنها درمان می‌کند.
وی خاطرنشان کرد: بیماری این افراد با تنبیه و زندانی شدن درمان نشده بلکه بدتر هم می‌شود و باید به این نکته توجه داشت که درصد افراد مبتلا به سندروم مسی در جامعه بسیار کمتر از افراد متبلا به اختلال وسواس جمع‌آوری است.
سحر
| 
۲۲:۰۲ - ۱۳۹۷/۰۴/۱۰
پاسخ
چقدرخسته کننده ودیوانه کننده است راه درمان بدیدمن ازدست پدرم که این بیماری راداردخسته ام خواهشاکمک کنید نظرشما
آخرین اخبار