گاهی اوقات بدون هیچ دلیل مشخصی در بعضی افراد قسمتی از این پرده کلفت شده و طول آن کم می شود. با کوتاه شدن این پرده ممکن است تعدادی از انگشتان دست خم شده و در همان حالت خم شده باقی بمانند. شیوع این بیماری در مردان بیشتر است
شفاآنلاین>سلامت> بیماری دوپویترن یا کنتراکچر دوپویترن دوپویترَن به علت کلفت شدن بافت زیر پوست کف دست و انگشتان ایجاد می شود. در کف دست انسان، زیر پوست، یک بافت محکم به شکل پرده به نام فاشیای کف دستی Palmar fascia وجود دارد.
به گزارش شفاآنلاین، گاهی اوقات بدون هیچ دلیل مشخصی در بعضی افراد قسمتی از این پرده کلفت شده و طول آن کم می شود. با کوتاه شدن این پرده ممکن است تعدادی از انگشتان دست خم شده و در همان حالت خم شده باقی بمانند. شیوع این بیماری(Sickness) در مردان بیشتر است.
علل بیماری دوپویترن
علت بیماری مشخص نیست ولی عوامل زیر ممکن است در روند بیماری نقش داشته باشند:
- وراثت
- نژاد
- مصرف الکل
- مصرف سیگار
- دیابت
- سل ریوی
- تشنج یا صرع
در گروه های زیر بیماری بیشتر دیده می شود.
* نژاد شمال اروپا
* در بعضی خانواده ها
* در کسانی که الکل مصرف می کنند.
* در افراد دیابتی یا بعضی از انواع تشنج
* شیوع این بیماری با افزایش سن بیشتر می شود.
علل بیماری دوپویترن, جراحی بیماری دوپویترن
بیماری دوپویترن به علت کلفت شدن بافت زیر پوست کف دست و انگشتان ایجاد می شود
علائم بیماری دوپویترن
بیماری خطرناک نیست اما می تواند ناتوان کننده شود مشکلات(Difficulties) بیماران شامل:
• وجود یک یا چند توده در کف دست
• اشکال در صاف کردن انگشتان
• اشکال در گرفتن و مشت کردن اشیاء
• عدم توانایی در قرار دادن دست به صورت صاف روی میز یا در داخل جیب.
دوپویترن یک بیماری است که بافت همبند زیر پوستی کف دست بسیار به آرامی و بتدریجی ضخیم و سفت و شبیه به اسکار می شود علائم اولیه شامل ایجاد یک یا چند توده در کف دست است که ممکن است تندر و دردناک باشد یا نباشد.
اگر چه به طور معمول دردناک نیست بتدریج با شکل گیری نوارهای سفت و کلفت در کف دست و انگشتان باعث محدودیت حرکات انگشتان به صورت خمیده بویژه در انگشت 4 و 5 می شود طوری که فرد در انجام گرفتن اشیاء بخصوص بزرگ و حرکات ساده مثل شستن صورت گذاشتن عینک دچار مشکل می شود ولی برای نوشتن و گرفتن اشیاء کوچک مشکلی ندارد چون معمولا شصت و انگشت نشانه درگیر نمی شود.
گاهی اوقات در پوست کف پا یا آلت تناسلی مردان نیز این بیماری بوجود میاید.
تشخیص بیماری دوپویترن
بر اساس شرح حال و معاینه بالینی است. در این بیماری حتما باید وجود بیماری "کپسولیت چسبنده” همزمان بررسی گردد. همچنین برخی آزمایشات خونی از جمله چک HbA1C، کارکرد تیروئید و اتوایمیون بدن باید انجام گردد.
در صورت مشاهده توده در افراد جوانی که فاکتور زمینه ای مشخصی برای دوپویترن ندارند، انجام بیوپسی جهت رد سارکوم (بدخیمی) لازم است.
درمان بیماری دوپویترن
استفاده از اولتراسوند و یونتوفورزیس هیستامین که باعث نرم شدن ندول ها شده اما اثری بر طناب های تشکیل شده ندارد.
استفاده از پمادهای روغنی مثل ویتامینE استفاده از گرمای مرطوب.
استفاده از اسپلینت خلفی استرچ ساختمان های کوتاه شده در فاشیای کف دست.
استفاده از ماساژ فریکشن عمقی در کف دست استفاده از تمرینات اکستنسوری اکتیو در انگشتان به منظور افزایش روند بهبودی.
درمان جراحی :
در موارد خفیف می توان از تزریق کورتیکوستروئید در داخل توده ها برای کاهش درد و جلوگیری از پیشرفت بیماری استفاده کرد. اگر شدت خم شدن انگشتان به حدی باشد که بیمار در انجام فعالیت های روزمره اش با مشکل جدی مواجه شود (خشکی مفاصل MCP در ۳۰ درجه فلکشن دست را غیرقابل استفاده می کند) جراحی برای اصلاح ضرورت می یابد.
معمولا وقتی بیمار نتواند کف دست خود را بر روی یک سطح صاف بگذارد میتوان تصمیم به انجام عمل جراحی گرفت. عمل جراحی معمولاً بصورت برداشتن بافت کلفت شده کف دست (فاشیوتومی)است. گاهی ممکن است نیاز به پیوند پوست هم پیدا شود.
عوارض احتمالی جراحی بیماری دوپویترن
آسیب عصبی یا عروقی دست یا عفونت است. عارضه احتمالی دیگر جراحی خشکی انگشت است. بعد از جراحی به مدت ۳روز از بانداژ فشاری در کف دست و بعد از آن به مدت ۲۱روز از اسپلینت خلفی در وضعیت اکستنشنMCP و PIP استفاده می شود.
به تدریج دامنه اکستنشن افزایش داده می شود و هنگامی که بیمار توانایی حفظ دامنه به دست آمده را داشته باشد، اسپلینت باز می شود. همچنین بعداز جراحی تا مدتی ممکن است دست متورم باشد.
در این مدت باید دست را بالا نگه داشته و به آرامی انگشتان دست را حرکت داد.فیزیوتراپی برای افزایش دامنه حرکات انگشتان و تقویت عضلات حرکت دهنده انگشتان بعد از عمل جراحی ضروری است.
در حدود ۲۰ درصد از بیماران ممکن است بعد از مدتی بیماری عود کند که در این حال ممکن است انجام عمل جراحی مجدد مورد نیاز باشد.
به گزارش شفاآنلاین، گاهی اوقات بدون هیچ دلیل مشخصی در بعضی افراد قسمتی از این پرده کلفت شده و طول آن کم می شود. با کوتاه شدن این پرده ممکن است تعدادی از انگشتان دست خم شده و در همان حالت خم شده باقی بمانند. شیوع این بیماری(Sickness) در مردان بیشتر است.
علل بیماری دوپویترن
علت بیماری مشخص نیست ولی عوامل زیر ممکن است در روند بیماری نقش داشته باشند:
- وراثت
- نژاد
- مصرف الکل
- مصرف سیگار
- دیابت
- سل ریوی
- تشنج یا صرع
در گروه های زیر بیماری بیشتر دیده می شود.
* نژاد شمال اروپا
* در بعضی خانواده ها
* در کسانی که الکل مصرف می کنند.
* در افراد دیابتی یا بعضی از انواع تشنج
* شیوع این بیماری با افزایش سن بیشتر می شود.
علل بیماری دوپویترن, جراحی بیماری دوپویترن
بیماری دوپویترن به علت کلفت شدن بافت زیر پوست کف دست و انگشتان ایجاد می شود
علائم بیماری دوپویترن
بیماری خطرناک نیست اما می تواند ناتوان کننده شود مشکلات(Difficulties) بیماران شامل:
• وجود یک یا چند توده در کف دست
• اشکال در صاف کردن انگشتان
• اشکال در گرفتن و مشت کردن اشیاء
• عدم توانایی در قرار دادن دست به صورت صاف روی میز یا در داخل جیب.
دوپویترن یک بیماری است که بافت همبند زیر پوستی کف دست بسیار به آرامی و بتدریجی ضخیم و سفت و شبیه به اسکار می شود علائم اولیه شامل ایجاد یک یا چند توده در کف دست است که ممکن است تندر و دردناک باشد یا نباشد.
اگر چه به طور معمول دردناک نیست بتدریج با شکل گیری نوارهای سفت و کلفت در کف دست و انگشتان باعث محدودیت حرکات انگشتان به صورت خمیده بویژه در انگشت 4 و 5 می شود طوری که فرد در انجام گرفتن اشیاء بخصوص بزرگ و حرکات ساده مثل شستن صورت گذاشتن عینک دچار مشکل می شود ولی برای نوشتن و گرفتن اشیاء کوچک مشکلی ندارد چون معمولا شصت و انگشت نشانه درگیر نمی شود.
گاهی اوقات در پوست کف پا یا آلت تناسلی مردان نیز این بیماری بوجود میاید.
تشخیص بیماری دوپویترن
بر اساس شرح حال و معاینه بالینی است. در این بیماری حتما باید وجود بیماری "کپسولیت چسبنده” همزمان بررسی گردد. همچنین برخی آزمایشات خونی از جمله چک HbA1C، کارکرد تیروئید و اتوایمیون بدن باید انجام گردد.
در صورت مشاهده توده در افراد جوانی که فاکتور زمینه ای مشخصی برای دوپویترن ندارند، انجام بیوپسی جهت رد سارکوم (بدخیمی) لازم است.
درمان بیماری دوپویترن
استفاده از اولتراسوند و یونتوفورزیس هیستامین که باعث نرم شدن ندول ها شده اما اثری بر طناب های تشکیل شده ندارد.
استفاده از پمادهای روغنی مثل ویتامینE استفاده از گرمای مرطوب.
استفاده از اسپلینت خلفی استرچ ساختمان های کوتاه شده در فاشیای کف دست.
استفاده از ماساژ فریکشن عمقی در کف دست استفاده از تمرینات اکستنسوری اکتیو در انگشتان به منظور افزایش روند بهبودی.
درمان جراحی :
در موارد خفیف می توان از تزریق کورتیکوستروئید در داخل توده ها برای کاهش درد و جلوگیری از پیشرفت بیماری استفاده کرد. اگر شدت خم شدن انگشتان به حدی باشد که بیمار در انجام فعالیت های روزمره اش با مشکل جدی مواجه شود (خشکی مفاصل MCP در ۳۰ درجه فلکشن دست را غیرقابل استفاده می کند) جراحی برای اصلاح ضرورت می یابد.
معمولا وقتی بیمار نتواند کف دست خود را بر روی یک سطح صاف بگذارد میتوان تصمیم به انجام عمل جراحی گرفت. عمل جراحی معمولاً بصورت برداشتن بافت کلفت شده کف دست (فاشیوتومی)است. گاهی ممکن است نیاز به پیوند پوست هم پیدا شود.
عوارض احتمالی جراحی بیماری دوپویترن
آسیب عصبی یا عروقی دست یا عفونت است. عارضه احتمالی دیگر جراحی خشکی انگشت است. بعد از جراحی به مدت ۳روز از بانداژ فشاری در کف دست و بعد از آن به مدت ۲۱روز از اسپلینت خلفی در وضعیت اکستنشنMCP و PIP استفاده می شود.
به تدریج دامنه اکستنشن افزایش داده می شود و هنگامی که بیمار توانایی حفظ دامنه به دست آمده را داشته باشد، اسپلینت باز می شود. همچنین بعداز جراحی تا مدتی ممکن است دست متورم باشد.
در این مدت باید دست را بالا نگه داشته و به آرامی انگشتان دست را حرکت داد.فیزیوتراپی برای افزایش دامنه حرکات انگشتان و تقویت عضلات حرکت دهنده انگشتان بعد از عمل جراحی ضروری است.
در حدود ۲۰ درصد از بیماران ممکن است بعد از مدتی بیماری عود کند که در این حال ممکن است انجام عمل جراحی مجدد مورد نیاز باشد.
نظرشما
آخرین اخبار