دلایل و عوامل خطر سرگیجه چیست؟

شفا آنلاین>سلامت>سرگیجه نشانه‌ای از یک مشکل پزشکی اساسی است. بسیاری از بیماری‌ها با سرگیجه مرتبط هستند. به‌طور کلی، سرگیجه می‌تواند ناشی از مشکلاتی در گوش درونی (معروف به سرگیجه فرعی) یا ناشی از مشکلاتی در مغز یا سیستم عصبی (معروف به سرگیجه مرکزی) باشد.

به گزارش شفا آنلاین: عوامل خطرزای مشخص و دیگر مسائل پزشکی نیز می‌توانند منجر به سرگیجه شوند.یافتن عامل سرگیجه شما مهم است، چون گزینه‌های درمان شما را مشخص می‌سازد.
مرسوم‌ترین دلایلی که باعث سرگیجه مردم می‌شوند
حدود 93 درصد از تمام سرگیجه‌ها ناشی از یکی از بیماری‌های زیر هستند:
سرگیجه وضعیتی حمله‌ای خوش‌خیم (Benig- Paroxysma- Positiona- Vertigo;BPPV) :BPPV مرسوم‌ترین دلیل سرگیجه است. این سرگیجه وقتی رخ می‌دهد که کریستال‌های کوچک می‌شکنند و درون لوله‌های گوش داخلی شناور می‌شوند که به این لوله‌ها مجراهای نیم‌دایره‌ای می‌گویند.BPPV معمولاً باعث سرگیجه‌های ناگهانی می‌شود که برای چند ثانیه تا چند دقیقه طول می‌کشند. در افراد مبتلابه BPPV بعضی از حرکت‌های سر می‌توانند منجر به سرگیجه شوند. اکثر اوقات، پزشک‌ها نمی‌توانند دقیقاً دلیل BPPV را مشخص کنند، اما گاهی از اوقات BPPV با یک ضربه جزئی یا شدید به سر در ارتباط است.
لابیرنتیت (Labyrinthitis): این بیماری که معروف به نوریت وستیبولار (Vestibular Neuritis) است دارای مشخصه التهاب یا ورم گوش داخلی است. این بیماری معمولاً به دلیل عفونت گوش داخلی یا ویروس رخ می‌دهد. علائم سرگیجه ناگهانی و کاهش شنوایی در افراد مبتلابه لابیرنتیت مرسوم است.
بیماری منیر (Meniere's disease): این بیماری به دلیل انباشت مایع اضافی در درون گوش داخلی رخ می‌دهد. افراد مبتلابه بیماری منیر غالباً سردردهای ناگهانی و شدید را تجربه می‌کنند که معمولاً برای مدت طولانی طول می‌کشند. این بیماری می‌تواند علائم دیگری همچون پیچیدن صدا در گوش، کاهش شنوایی یا گوش‌های گرفته‌شده داشته باشد. پزشک‌ها دقیقاً نمی‌دانند که چه چیزی باعث بیماری منیر می‌شود، اما این بیماری با عفونت‌های ویروسی گوش داخلی، آلرژی‌ها و جراحت‌های سر در ارتباط است. علاوه بر این، تصور می‌شود که عوامل وراثتی نیز در ایجاد این بیماری نقشی را ایفا می‌کنند.
دلایل دیگر سرگیجه می‌توانند شامل موارد زیر باشند:
کلستیاتوم (Cholesteatome): مشخصه این بیماری شامل رشد نامنظم پوست در گوش میانی، پشت پرده گوش است. عفونت‌های مزمن و مکرر گوش می‌توانند باعث این بیماری شوند.
اتواسکلروزیس (Otosclerosis): این بیماری باعث رشد غیرنرمال استخوان در گوش میانی می‌شود که می‌تواند کاهش شنوایی را به بار آورد.
سکته مغزی: یک لخته خود در مغز یا خونریزی در مغز (که معروف به سکته مغزی است) می‌تواند باعث علائم سرگیجه شود.
فیستول پره لنفاتیک (Perilymphatic Fistula): در اثر این بیماری یک پیوند غیرنرمال (معمولاً یک پارگی یا نقص) بین گوش میان و گوش داخلی به وجود می‌آید که باعث می‌شود مایع به گوشت میانی نشت کند.
نوروم آکوستیک (Acoustic Neuroma): این بیماری یک تومور غیر سرطانی است که روی عصبی شکل می‌گیرد که از گوش داخلی تا مغز شما امتداد دارد.
بیماری‌ام اس: بسیاری از افراد مبتلابه بیماری عصب‌شناختی معروف به ام اس سرگیجه‌ها را نیز تجربه می‌کنند.
بیماری پارکینسون: این بیماری می‌تواند حرکت و تعادل را تحت تاثیر قرار دهد. افراد مبتلابه این بیماری ممکن است که سرگیجه را نیز تجربه کنند.
میگرن: حدود 40 درصد از افراد مبتلابه میگرن‌ها سرگیجه یا مشکلات تعادلی را تجربه می‌کنند. حتی یک بیماری معروف به «سرگیجه مرتبط با میگرن» نیز وجود دارد.
دیابت: بعضی از اوقات، عوارض ناشی از دیابت می‌توانند باعث سفت شدن شریان‌ها و کاهش جریان خون به مغز شوند که علائم سرگیجه را به بار می‌آورند.
بارداری: در طول بارداری به دلیل تغییرات هورمونی، کاهش سطوح قند خون و فشار به رگ‌های خونی ممکن است که یک زن سرگیجه را تجربه کند.
ناهنجاری چیاری (Chiari Malformation): در اثر این بیماری بافت مغز به کانال نخاعی امتداد پیدا می‌کند و علائم سرگیجه به بار می‌آیند.
سیفلیس: این عفونت مقاربتی (Sexually-transmitted Infection;STI) می‌تواند منجر به کاهش شنوایی و سرگیجه شود.
اختلال‌های اضطراب: اضطراب و حمله‌های ترس می‌توانند باعث احساس علائم سرگیجه در مردم شوند. استرس نیز می‌تواند اختلال‌ها اضطراب را بدتر کند.
تومور مغزی: یک تومور در ناحیه‌ای از مغز که معروف به مخچه است می‌تواند باعث علائم سرگیجه شود.
تغییرات فشار هوا: به هنگام پرواز یا شیرجه زیرآب تفاوت‌های فشار بین حفره‌های گوش میانی تجربه می‌شوند. چنین چیزی می‌تواند منجر به یک سرگیجه ناشی از تغیر فشار (Alternobaric vertigo) شود.
آلرژی‌ها: بعضی از مردم وقتی‌که در معرض آلرژن های مشخص همچون گردوخاک، کپک، گرده‌ها یا غذاها قرار می‌گیرند دچار حمله‌های سرگیجه می‌شوند.
دارو: گاهی از اوقات سرگیجه از اثرات جانبی داروها است. داروهای ضد تشنج، داروهای ضدافسردگی، داروهای آرامش‌بخش، داروهای فشارخون و مسکن‌ها از داروهایی هستند که می‌توانند باعث سرگیجه شوند.
جراحت‌های سر و گردن می‌توانند باعث سرگیجه شوند
به گزارش بنیاد تحقیقات شنوایی آمریکا، حدود 5 درصد از مردم آمریکا هرساله از جراحت سر رنج می‌برند. این جراحت‌ها می‌توانند به گوش داخلی آسیب برسانند و باعث سرگیجه شوند که غالباً به آن «سرگیجه پس از سانحه» (Post-traumatic vertigo) می‌گویند. افراد دارای آسیب‌های سر که سرگیجه را تجربه می‌کنند ممکن است علائمی همچون سردرد، تغییرات شنوایی، درد، مشکلات تعادلی و حتی پریشانی‌های ذهنی را داشته باشند.
سرگیجه گردنی پس از یک آسیب شدید به گردن رخ می‌دهد. درحالی‌که کارشناس‌ها موافق به وجود سرگیجه گردنی هستند، اما در مورد اینکه این سرگیجه هرچند وقت یک‌بار رخ می‌دهد همچنان بحث‌هایی دارند.
چه زمان پزشک نمی‌تواند دلیل سرگیجه را بیابد
گاهی از اوقات، پزشک‌ها قادر به شناسایی دلیل اصلی علائم سرگیجه نیستند. برای مثال، غالباً هیچ عاملی برای BPPV وجود ندارد. درحالی‌که ندانستن علت مشخص علائم سرگیجه می‌تواند ناراحت‌کننده باشد، اما چنین چیزی به این معنا نیست که نمی‌توانید درمان و مراقبت مناسب را دریافت کنید. پزشک شما می‌تواند شیوه‌هایی را برای کنترل سرگیجه‌های شما پیشنهاد کند، حتی اگر دلیل سرگیجه شما هنوز شناسایی نشده باشد.
بعضی از عوامل که خطر سرگیجه را افزایش می‌دهند
هر شخصی ممکن است که دچار علائم سرگیجه شود، اما عوامل خطرزای مشخصی می‌توانند احتمال سرگیجه را افزایش دهند. این عوامل شامل موارد زیر هستند: بالای 50 سال بودن، یک زن بودن، رنج بردن از یک آسیب سر، مصرف داروهای خاص، مخصوصاً داروهای ضدافسردگی یا ضد روان‌پریشی، داشتن یک بیماری که تعادل یا گوش‌های شما را تحت تاثیر قرار می‌دهد، تجربه کردن سرگیجه‌های سابق، داشتن عضوی در خانواده که سرگیجه دارد، مشکل عفونت گوش داخلی داشتن، تجربه کردن سطوح بالای استرس و نوشیدن الکل. داشتن این عوامل خطرزا به این معنا نیست که دچار سرگیجه می‌شوید، بلکه به این معنا است که در معرض خطر بالای سرگیجه هستید.سپید

everydayhealth