اگر کودک شما مبتلابه یک مشکل سلامت فیزیکی یا روانی باشد، دوری از خانواده برای او بسیار سخت است و حتی ممکن است که سلامتی او بیشتر در معرض خطر باشد.
شفا آنلاین>اجتماعی>برای اکثر افراد قبولی در دانشگاه باعث می‌شود که برای اولین بار دور از خانواده خود زندگی کنند. این یک تجربه هیجان‌انگیز، آموزنده، بالغ کننده و حتی لذت‌بخش نیز است. علاوه بر این، این تجربه یک گام بزرگ در زندگی است و تقریباً به‌ناچار می‌تواند موجب اضطراب <Anxiety>شود. به گزارش شفا آنلاین:اما درک این نکته مهم است که جوانانی که به دانشگاه می‌روند تنها افرادی نیستند که ممکن است افسرده شوند. پیش از رفتن به دانشگاه والدین زندگی فرزندان خود را سازمان‌دهی می‌کنند یا حداقل به فرزندان خود کمک می‌کنند تا از چالش‌های روزانه خود عبور کنند. جدایی از محیط خانواده و تصمیم‌گیری در مورد فعالیت‌ها و مراقبت از سلامتی خود می‌تواند سخت باشد. شاید به خودتان بگویید که فرزند شما پس از رفتن به دانشگاه چطور می‌تواند خوردن صبحانه را فراموش نکند و تکالیف درسی خود را انجام دهد. اما این را باید گفت که رفتن به دانشگاه این فرصت را به فرزند شما می‌دهد که مستقل‌تر شود و مسئولیت مدیریت وظایف یا رویدادهای خود را بر عهده بگیرد.
اگر کودک شما مبتلابه یک مشکل سلامت فیزیکی یا روانی باشد، دوری از خانواده برای او بسیار سخت است و حتی ممکن است که سلامتی او بیشتر در معرض خطر باشد.چطور می‌توانید برای این دوره انتقال برنامه‌ریزی و آن را مدیریت کنید؟ چطور خواهید دانست که فرزند شما نیاز به مداخله و کمک شما دارد؟
اگر فرزند شما هنوز وارد دانشگاه نشده است، با او در مورد اهمیت عهده گرفتن مسئولیت سلامتی خودش صحبت کنید و به او بگویید که اگر مشکلی برایش رخ داد شما را مطلع سازد.
مطمئن شوید که فرزند شما از کارایی پوشش بیمه سلامتی خودآگاهی کامل دارد. با منابع حمایتی موجود در مدرسه فرزندتان همچون خدمات سلامتی و خدمات مشاوره‌ای آشنا شوید. اگر فرزند شما در گذشته مشکلات سلامت فیزیکی یا روانی داشته است و نیاز به مدیریت و درمان مشکل خود دارد، یک برنامه دوره انتقال تدارک ببینید. با افراد ارائه‌دهنده مراقبت از سلامتی برای فرزند خود و مراکز و کلینیک‌های موجود در مدرسه فرزند خود صحبت کنید.
وقتی‌که فرزند شما به دانشگاه رفته است، چطور می‌توانید متوجه شوید که مشکلی برایش رخ‌داده است؟
با فرزند خود در تماس باشید. در عصر پیام‌های متنی، فیس‌بوک و اینستاگرام، به‌آسانی می‌توان فوراً با دیگران تماس برقرار کرد. اما بهتر است که هرازگاهی تلفنی با فرزند خود صحبت کنید و تنها از طریق اپلیکیشن های اجتماعی با او در ارتباط نباشید. وقتی‌که تلفنی با فرزند خود صحبت می‌کنید می‌توانید متوجه لحن صدا و احساس‌هایی او شوید و درنتیجه سرنخ‌هایی از حال‌وروز او به دست آورید، درحالی‌که ایمیل یا پیام متنی چنین سرنخ‌هایی را به شما نمی‌دهد.
اگر نگران هستید، از فرزند خود کسب اطلاع کنید. بعضی از والدین می‌ترسند که وارد حریم خصوصی فرزند خود شوند. به‌طورکلی، دخالت در حریم خصوصی دیگران کار پسندیده‌ای نیست و ناراحت‌کننده است. اما اگر چیزی در مورد فرزندتان است که شما را اذیت می‌کند آن را با او در میان بگذارید. از جزئیات و نمونه‌های خاصی استفاده کنید: «دیروز به نظر خیلی خسته می اومدی. آیا خواب کافی نداشتی؟» بسیاری از جوانان وقتی‌که والدین آن‌ها نگرانی خود را در مورد رفاه فرزند خود نشان می‌دهند اطمینان قلب می‌گیرند. باوجوداین، سعی کنید که در این کار زیاده‌روی نکنید.
به خودتان اعتماد کنید. شما فرزند خود را بهتر از هر شخص دیگری می‌شناسید. اگر احساس می‌کنید که در مورد فرزندتان چیز اشتباهی در حال رخ دادن است، آن را جدی بگیرید و دست یاری به‌سوی فرزند خود دراز کنید.
به دنبال تغییر باشید و به تغییر گوش دهید. دوباره این مهم را باید بیان داشت که شما فرزندتان را بهتر از دیگران می‌شناسید. تغییرات رفتاری می‌توانند نشان‌دهنده مسائل سلامتی عاطفی باشند. خواب ناکافی، اشتهای کم، تغییر رفتار در مراقبت از خود (دوش نگرفتن، لباس‌های به‌شدت متفاوت‌تر از قبل پوشیدن)، تفاوت در نحوه گفتار (سریع‌تر، آرام‌تر و تغییر در کیفیت) یا تفاوت در رفتار می‌توانند نشان‌دهنده یک مشکل باشند. اگر متوجه چنین چیزهایی در فرزند خود شدید با او در مورد آن صحبت کنید.
از خدمات حمایتی دانشگاه استفاده کنید. اگر پس از صحبت با فرزند خود همچنان احساس ناآرامی می‌کنید، با متخصص‌های دانشگاه در مورد فرزندتان صحبت کنید. این را به یاد داشته باشید که دانشگاه تمام جزئیات مربوط به فرزندتان را با شما در میان نمی‌گذارد (مگر در موارد اضطراری پزشکی)، بلکه فقط به صحبت‌های والدین نگران فرزند خود گوش می‌دهد. وقتی‌که متخصص‌های دانشگاه به صحبت‌های شما گوش دادند، موضوع مربوطه را در فرزند شما بررسی می‌کنند و بعد از مدتی در مورد نگرانی مربوطه اطلاعاتی را به شما می‌دهند. به‌طورکلی، اگر نگران فرزند خود هستید می‌توانید با مرکز خدمات مشاوره دانشگاه تماس بگیرید. اگر آن‌ها نیز از وجود چنین مشکل نگران‌کننده‌ای در فرزند شما مطمئن شوند به شما و فرزندتان در ایجاد یک برنامه موثر برای حل این مشکل کمک خواهند کرد.
وضعیت‌های اضطراری را فوراً گزارش دهید. اگر فرزند شما در مورد خشونت یا آسیب به خود صحبت می‌کند یا متوجه یک تفاوت فاحش همچون گفتار نامنسجم و نامنظم در او شدید، به مرکز مشاوره دانشگاه یا حراست دانشگاه اطلاع دهید تا فوراً نزد فرزند شما بروند و او را از انجام یک کار خطرناک همچون آسیب به خود بازدارند.
نگرانی شما باید چقدر باشد؟
اگر همواره نگران فرزند خود هستید، اما متخصص‌های دانشگاه این اطمینان را به شما دادند که همه‌چیز نرمال است دیگر جای هیچ نگرانی برای شما نیست. بعضی از والدین با جدایی از فرزندشان مشکل‌دارند. با یک دوست قابل‌اعتماد یا با یک متخصص سلامت روانی صحبت کنید تا به شما در کنار آمدن با جدایی کمک کند.
کنترل استرس: نشانههای یک مشکل
با گذشت زمان استرس زیادی به سراغ فرزند شما می‌آید. تا پیش از بروز اثرات فیزیکی و هیجانی استرس ممکن است که متوجه این استرس در خود نشوند. استرس بیش‌ازحد می‌تواند منجر به مشکلات فیزیکی و عاطفی بسیار خطرناکی شود. اگر یکی از نشانههای هشدار زیر برای چند هفته در فرزند شما وجود داشت یا در توانایی او اختلال ایجاد کرد، باید به فرزند خود کمک برسانید:
تغییر در الگوهای خواب (نیاز به مدت‌زمان بیشتر برای به خواب رفتن، احساس خستگی پس از بر خواستن از خواب و عدم احساس خوب پس از استراحت)
تغییر در الگوهای تغذیه
سردردهای مکرر
بدخلقی بیش‌ازحد نرمال
سرماخوردگی‌های مکرر و بیماری‌های ناچیز
درد یا گرفتگی‌های مکرر عضله‌ها
بی‌نظمی بیش‌ازحد نرمال
مشکل فزاینده در تکمیل وظایف
احساس فشار زمانی بیشتر
ناراحتی و خشم فزاینده
اگر فکر می‌کنید که فرزند شما در حال تجربه استرس بیش‌ازحد است فوراً با مرکز مشاوره مدرسه یا دانشگاه او تماس بگیرید و این موضوع را در میان بگذارید.سپید
WebMD
مطالب مرتبط
نظرشما
آخرین اخبار