اجرای مدبرانه طرح تحول و بیمه سلامت در وضعیت منابع محدود به گونه ای که اقشار آسیب پذیر را در اولویت قرار دهد از الفبای یک نظام بیمه ای است که متاسفانه با بی توجهی از طرف متولیان سلامت جامعه مواجه شد
در کلینیک بیماری‌های نادر مشغول ویزیت هستم.
در فراغت بین بیماران همکار پذیرش گوشی تلفن را به دستم می دهد؛ خانمی از آن سوی خط سلام می‌کند اسم دخترش را که می گوید یادم می آید مادر دختر کوچولوی نازنینی است که حدود دوماه قبل برای پیگیری بیماری فرزندش از یکی از استان‌های کشور نزد ما آمده بودند.
چند لحظه بیشتر از صحبتمان نمی گذرد که بغض مادر می ترکد و من لابلای هق هق های او می فهمم که بیمه سلامت از چندی قبل درمانهای مورد نیاز حیاتی کودک را پوشش نمی دهد و تنها راه تعلق گرفتن بیمه مراجعه به بیمارستان دانشگاهی است که آن هم به این زودی ها به آنها نوبت نمی‌دهند. از طرفی ظاهرا به آنها گفته شده است که می توانند برای ادامه دریافت خدمات بیمه ای به شکل سابق در بیمه سلامت(Health insurance) ایرانیان ثبت نام کنند ، اما مبلغی که باید پرداخت شود از توان این خانواده ی از نظر اقتصادی آسیب پذیر ،خارج است.
سوال این است که حالا،چه کسی مسوول ادامه درمان این بیمار ، اشک های از سر استیصال این مادر و وضعیت بیماران پر شمار دیگر مشابه با وضع اقتصادی آسیب پذیر است؟
اجرای مدبرانه طرح تحول و بیمه سلامت در وضعیت منابع محدود به گونه ای که اقشار آسیب پذیر را در اولویت قرار دهد از الفبای یک نظام بیمه ای است که متاسفانه با بی توجهی از طرف متولیان سلامت جامعه مواجه شد و عدم تمرکز مدیریت اجرایی و مالی نظام بیمه، ناهماهنگی‌های وزارت رفاه و بهداشت در زمینه سرانه سلامت و افراد تحت پوشش نیز مزید بر علت گردید.
با کمبود منابع مالی راه چاره ظاهرا در محدودنمودن شدید شرایط برخورداری از بیمه سلامت(Health) و بازی لغوی و معرفی نام جدید برای تغییر نظام دریافت پول از بیمه شدگان نسبت به گذشته برای دریافت خدمات قبلی دیده شده است و ظاهرالامر جایی برای حمایت از نیازمندان واقعی خدمات ارزان قیمت بیمه ای در نظر گرفته نشده است.
متولیان سلامت کشور باید پاسخگو باشند که با کدام برنامه ریزی به مصرف سرانه سلامت پرداخته اند و اگر این منابع سرمایه های ملی بوده است چه نوع اولویت بندی در استفاده از آن اعمال شده است که چنین معضلی ایجاد و بار آن را بردوش مردم آسیب پذیر گذاشته شده است.
طبعا بهتر است که هزینه درمان و سلامت برای تمام آحاد جامعه رایگان باشد اما این مساله به طور واقعی زمانی ممکن است که منابع کافی در اختیار باشد و در وضعیت محدودیت منابع حتما بایداولویت بندی صورت گیرد.
سازمان متولی سلامت دردهک هایی که قدرت خرید آنها کاهش یافته یادر شرایط نابسامان قرار دارد با چه توجیهی ، یکباره بیمه شدگان را به سیستم بیمه ای دیگری با شرایط دریافت بیشتر مالی از افراد حواله می کند ؟
بهتر شاید این باشد که بیمه سلامت با حداقل هزینه و حداکثر حمایت به تامین سلامت و درمان دهک های نیازمند جامعه اختصاص داده شود و بر حسب میزان برخورداری و توانایی اقتصادی جامعه مبلغ دریافتی از بیمه تغییر کند.
سوال دیگر این است که بعضی از انواع پوشش بیمه که مشتری خود را به صرف یک بسته ی خوشمزه ی خدمات با طعم خوب و قیمت بالا (و البته عملا باکیفیت متوسط)دعوت می کند و در نهایت فقط در حد پول نوشیدنی صورتحساب را پرداخت می نماید و پرداخت بقیه هزینه را بر دوش بیمه شده می گذارد چقدر برای تسهیل فرایند درمان و آسایش بیماران طراحی شده است و کارامدی دارد؟
مادر همچنان می گرید و من خجالت زده سعی می کنم راهی برای نوبت گرفتن در بیمارستانی دانشگاهی پیدا کنم و می دانم این فقط یک دلخوشکنک کم اثر است و بیماران بی گناه و والدین بی دفاع دیگر زیادی هستند که چوب کاستی هایی را می خورند که کمترین تقصیری در ایجاد آن نداشته اند .
به یاد داشته باشیم هر اختیار توام با مسوولیتی هم شان است، اساسا هم مدیریت بدون پاسخگویی معنایی ندارد و متولیان نظام بیمه و سلامت کشور در مورد مشکلات پیش آمده ای که حاصل عملکرد آنان است موظف‌به پاسخگویی در پیشگاه ملت هستند.
دکتر بابک خطی (طبیب کودکان)
نظرشما
آخرین اخبار