بسیاری از بیماران سرطانی اعتقاد دارند که نیاز به روحیه جنگجویی دارند و از زمان تشخیص تا درمان باید مثبت و خوش‌بین باقی بمانند تا شانس بهتری برای شکست سرطان‌شان داشته باشند
شفا آنلاین>سلامت>نتایج مطالعه‌ای که اخیرا منتشر شده، نشان می‌دهد که تقریباً یک‌پنجم بیماران سرطانی، «اختلال استرس پس از حادثه» یا PTSD را تا چندین ماه بعد از تشخیص بیماری‌شان تجربه می‌کنند و بسیاری از این بیماران نیز سال‌ها بعد از آن همچنان با این مشکل زندگی می‌کنند.
به گزارش شفا آنلاین، نتایج این تحقیق بر نیاز به شناسایی سریع، نظارت دقیق و درمان PTSD در بازماندگان سرطان تأکید می‌نماید.
اگرچه PTSD اصولاً در افرادی که تجربه حوادثی همچون تصادف رانندگی جدی یا بلایای طبیعی را داشته‌اند، شناخته شده است اما می‌تواند در بیمارانی که تشخیص سرطان(Cancer) در آنها داده شده نیز به وقوع بپیوندد.
در این بخصوص و به خاطر اینکه PTSD در سرطان هنوز به‌طور کامل بررسی نشده است، دکتر کارین می سین چان از دانشگاه ملّی مالزی و همکارانش، 469 فرد بالغ با انواع مختلف سرطان را ظرف یک ماه بعد از تشخیص در یک مرکز تومورشناسی مورد مطالعه قرار دادند. بیماران فوق بعد از شش ماه و سپس مجددا بعد از چهار سال تحت آزمایش‌های تکمیلی قرار گرفتند.
ارزیابی‌های بالینی در این تحقیق، حدود 22 درصد وقوع PTSD را در شش ماه بعد از تشخیص و کاهش نرخ آن را تا 6.1 درصد تا 4 سال بعد از تشخیص نشان داده است. اگرچه روی‌هم‌رفته نرخ PTSD باگذشت زمان کاهش می‌یابد، تقریباً یک‌سوم بیمارانی که مبتلا به PTSD تشخیص داده شدند دارای علائم مزمن یا تشدید یافته آن تا چهار سال بعد بودند.
بسیاری از بیماران سرطانی اعتقاد دارند که نیاز به روحیه جنگجویی دارند و از زمان تشخیص تا درمان باید مثبت و خوش‌بین باقی بمانند تا شانس بهتری برای شکست سرطان‌شان داشته باشند.
دکتر چان در این رابطه می‌گوید:«برای این بیماران، درخواست کمک برای مشکلات عاطفی که با آن روبرو هستند معادل قبول کردن ضعف است. لذا نیاز به آگاهی بیشتری وجود دارد تا چنین بیمارانی بپذیرند که گرفتن کمک برای مدیریت تحولات عاطفی -خصوصاً افسردگی(Depression)، اضطراب و PTSD- بعد از سرطان، هیچ ایرادی ندارد».
دکتر چان همچنین تأکید کرده که بسیاری از بیماران با این ترس زندگی می‌کنند که ممکن است سرطان آنها بازگردد و آنها ممکن است تصور کنند سرطان با همه بالا و پایین‌ها، درد، خستگی یا تب برمی‌گردد. به‌علاوه، بازماندگان ممکن است ملاقات با آنکولوژیست یا همان پزشک سرطان شناس یا حتی پزشک عمومی خود را انجام ندهند تا از خاطرات تجربه گذشته خود در مورد سرطان جلوگیری کنند. این می‌تواند منجر به تأخیر در کمک گرفتن برای علائم جدید یا حتی امتناع از درمان عوارض نامربوط گردد.
محققین این مطالعه همچنین دریافته‌اند که در مقایسه با بیماران دیگر انواع سرطان، بیماران مبتلا به سرطان سینه 3.7 برابر کمتر احتمال ایجاد PTSD در طول شش ماه اول تشخیص را دارند اما نه در چهار سال اول. چنین موضوعی ممکن است به این خاطر باشد که در مرکز درمانی مورد مطالعه، برنامه‌ای اختصاصی برای حمایت و مشاوره با تمرکز بیشتر بر بیماران سرطان سینه در طول اولین سال بعد از تشخیص وجود دارد.
دکتر چان می‌گوید: «ما نیاز به ارزیابی فیزیولوژیکی و همچنین ارائه سرویس‌های حمایت برای بیماران سرطان در مرحله ابتدائی و ادامه آن در زمان‌های پس از آن داریم زیرا بهبود فیزیولوژیکی و سلامت روانی، به اندازه سلامت فیزیکی دارای اهمیت هستند».
به گزارش شفا آنلاین، نتایج این تحقیق بر نیاز به شناسایی سریع، نظارت دقیق و درمان PTSD در بازماندگان سرطان تأکید می‌نماید.
اگرچه PTSD اصولاً در افرادی که تجربه حوادثی همچون تصادف رانندگی جدی یا بلایای طبیعی را داشته‌اند، شناخته شده است اما می‌تواند در بیمارانی که تشخیص سرطان(Cancer) در آنها داده شده نیز به وقوع بپیوندد.
در این بخصوص و به خاطر اینکه PTSD در سرطان هنوز به‌طور کامل بررسی نشده است، دکتر کارین می سین چان از دانشگاه ملّی مالزی و همکارانش، 469 فرد بالغ با انواع مختلف سرطان را ظرف یک ماه بعد از تشخیص در یک مرکز تومورشناسی مورد مطالعه قرار دادند. بیماران فوق بعد از شش ماه و سپس مجددا بعد از چهار سال تحت آزمایش‌های تکمیلی قرار گرفتند.
ارزیابی‌های بالینی در این تحقیق، حدود 22 درصد وقوع PTSD را در شش ماه بعد از تشخیص و کاهش نرخ آن را تا 6.1 درصد تا 4 سال بعد از تشخیص نشان داده است. اگرچه روی‌هم‌رفته نرخ PTSD باگذشت زمان کاهش می‌یابد، تقریباً یک‌سوم بیمارانی که مبتلا به PTSD تشخیص داده شدند دارای علائم مزمن یا تشدید یافته آن تا چهار سال بعد بودند.
بسیاری از بیماران سرطانی اعتقاد دارند که نیاز به روحیه جنگجویی دارند و از زمان تشخیص تا درمان باید مثبت و خوش‌بین باقی بمانند تا شانس بهتری برای شکست سرطان‌شان داشته باشند.
دکتر چان در این رابطه می‌گوید:«برای این بیماران، درخواست کمک برای مشکلات عاطفی که با آن روبرو هستند معادل قبول کردن ضعف است. لذا نیاز به آگاهی بیشتری وجود دارد تا چنین بیمارانی بپذیرند که گرفتن کمک برای مدیریت تحولات عاطفی -خصوصاً افسردگی(Depression)، اضطراب و PTSD- بعد از سرطان، هیچ ایرادی ندارد».
دکتر چان همچنین تأکید کرده که بسیاری از بیماران با این ترس زندگی می‌کنند که ممکن است سرطان آنها بازگردد و آنها ممکن است تصور کنند سرطان با همه بالا و پایین‌ها، درد، خستگی یا تب برمی‌گردد. به‌علاوه، بازماندگان ممکن است ملاقات با آنکولوژیست یا همان پزشک سرطان شناس یا حتی پزشک عمومی خود را انجام ندهند تا از خاطرات تجربه گذشته خود در مورد سرطان جلوگیری کنند. این می‌تواند منجر به تأخیر در کمک گرفتن برای علائم جدید یا حتی امتناع از درمان عوارض نامربوط گردد.
محققین این مطالعه همچنین دریافته‌اند که در مقایسه با بیماران دیگر انواع سرطان، بیماران مبتلا به سرطان سینه 3.7 برابر کمتر احتمال ایجاد PTSD در طول شش ماه اول تشخیص را دارند اما نه در چهار سال اول. چنین موضوعی ممکن است به این خاطر باشد که در مرکز درمانی مورد مطالعه، برنامه‌ای اختصاصی برای حمایت و مشاوره با تمرکز بیشتر بر بیماران سرطان سینه در طول اولین سال بعد از تشخیص وجود دارد.
دکتر چان می‌گوید: «ما نیاز به ارزیابی فیزیولوژیکی و همچنین ارائه سرویس‌های حمایت برای بیماران سرطان در مرحله ابتدائی و ادامه آن در زمان‌های پس از آن داریم زیرا بهبود فیزیولوژیکی و سلامت روانی، به اندازه سلامت فیزیکی دارای اهمیت هستند».
نظرشما
آخرین اخبار