امروزه، با توجه به داده‌هایی که در مورد عوارض جانبی بالقوه PPIs به چشم می‌خورد، از جمله خطر بیشتر بیماری کلیوی، عفونت کلستریدیوم دیفیسیل و شکستگی هیپ، نگرانی‌ها در مورد استفاده بیش از حد از آنها نیز بیشتر شده است.
شفا آنلاین:صاحب‌نظران کانادایی یک دستور کار جدید را برای کمک به تصمیم‌گیری پزشکان در مورد اینکه چه زمانی و چگونه مهارکننده‌های پمپ پروتونی (PPIs) را به طور ایمنی تجویز کنند، ارایه کرده‌اند.به گزارش شفا آنلاین:این توصیه‌های مبتنی بر شواهد، داده‌های به دست آمده را از مطالعات کلیدی درهم آمیخته و بر پیامدهایی تمرکز داشته‌اند که برای بیماران مهم هستند، از جمله مضرات و مزایای کاهش دوز.
گایدلاین جدید تجویز PPI در ترکیب با گایدلاین‌های درمانی کنونی باید مورد استفاده قرار گیرند، زیرا دستورالعمل جدید توصیه‌ها و ملاحظات درمانی‌ای را به پزشکان پیشنهاد می‌دهد تا به آنها کمک کند PPIs را در بیماران، پس از یک دوره درمانی مناسب قطع کنند یا امکان انجام دوره درمانی طولانی‌مدت را دوباره ارزیابی کنند.
امروزه، با توجه به داده‌هایی که در مورد عوارض جانبی بالقوه PPIs به چشم می‌خورد، از جمله خطر بیشتر بیماری کلیوی، عفونت کلستریدیوم دیفیسیل و شکستگی هیپ، نگرانی‌ها در مورد استفاده بیش از حد از آنها نیز بیشتر شده است. استفاده مزمن و طولانی‌مدت از PPIs امری است شایع و بعضی مطالعات نشان داده‌اند که از فقدان اندیکاسیون‌های مداوم برای درمان با PPIs در 40 تا 65 درصد از بیماران بستری در بیمارستان‌ها که تحت درمان با این داروها قرار می‌گیرند، رنج می‌بریم.
زمانی که PPIs به طور نامناسبی تجویز شده یا طولانی‌مدت استفاده شوند، می‌توانند منجر به پلی‌فارمسی همراه با خطرات همراه با عدم پایبندی به مصرف درست آنها، واکنش‌های جانبی، خطاهای دارویی، تداخلات دارویی، مراجعه بیشتر به بخش‌های اورژانس، و بستری شدن در بیمارستان شوند.
گایدلاین‌های کنونی که برای درمان بیماری ریفلاکس گاستروازوفاژیال و زخم پپتیک در دسترس هستند، بر دوره کوتاه‌مدت درمانی با PPIs تاکید دارند و به پزشکان پیشنهاد می‌کنند که باید تلاش کنند یا مصرف این داروها را قطع یا ادامه درمان را با کمترین دوز ممکن موثر ادامه دهند.
با این وجود، گایدلاین‌های کنونی توصیه‌ای در مورد اینکه چطور مصرف دارو قطع شود، ارایه نداده‌اند. علاوه براین، هیچ توصیه مبتنی بر شواهد جامعی در دسترس نیست تا به پزشکان کمک کند چطور داروهای PPIs را به تدریج قطع کرده یا کلا متوقف کنند یا آنها را در مورد استفاده متناوب از PPIs راهنمایی کند. همچنین استراتژی‌های درمان گام به گام یا درمان در موقع تقاضا نیز در جایی توضیح داده نشده‌اند.
بر پایه آنچه نویسندگان این گایدلاین اظهار داشته‌اند، دستورالعمل جدید همراه با یک الگوریتم پشتیبانی از تصمیم (decision-supporalgorithm)، به پزشکان می‌کند تا پاسخ سوالات اصلی خود را در مورد چگونگی قطع مصرف این داروها بیابند. در واقع، توصیه‌های بالینی برای تصمیم‌گیری در مورد اینکه چه زمانی و چگونه دوزهای PPIs را کاهش دهند یا مصرف آنها را کلا متوقف کنند، در این گایدلاین آمده است.
نویسندگان می‌گویند، در زمانی که به جست‌و‌جوی شواهد موجود در این زمینه می‌پرداختند، هیچ موردی از بروز عوارض جانبی جدی ناشی از قطع مصرف PPIs در بزرگسالان به چشم نمی‌خورد.
توصیه‌های جدید بر بزرگسالان بیشتر از 18 سال سن و مبتلا به علایم گوارشی تمرکز دارد که برای حداقل 4 هفته تحت درمان با PPIs بوده و علایم‌شان هم بهبود داشته و برطرف شده است. برای این دسته از بیماران، گایدلاین‌ها توصیه می‌کنند که پزشکان باید یا کاهش دوز روزانه را در نظر داشته باشند یا کلا مصرف آن را قطع و بیمار را روی استفاده on-demand PPI قرار دهند. نویسندگان شواهد موجود را در زمینه کاهش دوز PPIs یا on-demand use، «قوی» ارزیابی کرده‌اند.
به عنوان جایگزین استفاده از PPIs، گایدلاین‌ها پیشنهاد می‌کنند که پزشکان می‌توانند سوئیچ درمانی را به داروهای آنتاگونیست گیرنده هیستامین -2 در نظر داشته باشند. البته به دلیل خطر بیشتر بازگشت علایم با این درمان، قدرت این توصیه «ضعیف» در نظر گرفته می‌شود.
هرچند پایه شواهدی که برای نگارش این گایدلاین استفاده شده، عمدتا مربوط به بیماری گاستروازوفاژیال یا ازوفاژیت است، نویسندگان متذکر می‌شوند که داده‌ها می‌تواند به دیگر بیماران مبتلا به اختلالات گوارشی، مانند بیماری زخم پپتیک، برای بیمارانی که PPIs برای وضعیت آنها کارآیی نسبتا متوسط دارند یا برای بیمارانی که کاندید درمان با دوره‌های کوتاه مدت PPIs هستند، هم تعمیم داده شود.
در مجموع، نویسندگان معتقدند که استفاده از این گایدلاین‌های جدید، پزشکان را تشویق می‌کند تا با دقت بیشتری امکان مصرف ادامه‌دار PPIs را در بیماران ارزیابی کنند و احتمال پلی‌فارمسی را به‌طور بالقوه کاهش دهند.
تحقیقات آینده باید بر عدم تجویز ادامه‌دار PPIs برای دیگر اندیکاسیون‌های PPI و در جمعیت مسن ضعیف تمرکز داشته باشد. همچنین رژیم‌های مطلوب کاهش تدریجی دوز دارو یا درمان‌های جایگزین را معرفی کنند تا خطر عود علایم به حداقل میزان خود برسد. از سوی دیگر، رویکردهای سازگار با اندازه‌گیری پیامدها، اندازه‌گیری حوادث مثبت و جانبی قطع ناگهانی دارو، مضرات و منافع طولانی‌مدت و هزینه‌ها را هم مدنظر داشته باشند.سپید
Canadia- Family Physician
مطالب مرتبط
نظرشما
آخرین اخبار