در بیان مشکلات خود محتاطانه پیش بروید

شفا آنلاین:همه ما این سخن را از نوجوانان بسیار زیادی می‌شنویم که برای یک مشکل سلامت هیجانی یا روانی نیاز به کمک دارند، اما مطمئن نیستند که این نیاز خود را چگونه به والدین خود بگویند یا از مطرح کردن آن برای والدین خود می‌ترسند. بیان احساس‌های واقعا بزرگی همچون افسردگی یا اضطراب به والدین واقعا سخت است و این رفتار نوجوان‌ها قابل‌درک است.

به گزارش شفا آنلاین:ممکن است این احساس در شما شکل بگیرد که در صورت بیان این احساس‌ها به والدین خود باعث خشم یا ناراحتی آن‌ها خواهید شد. اما والدین همواره ازآنچه شما فکر می‌کنید دلسوزتر هستند و کمتر شما را مورد قضاوت قرار می‌دهند. باوجوداین، ابتدا باید آن‌ها را مطلع سازید که چه احساسی دارید. در ادامه به توصیه‌های ساده‌ای اشاره می‌کنیم که بیان احساس‌های خود به والدین را اندکی آسان‌تر می‌سازند.


1. این را بدانید که درخواست کمک هیچ ایرادی ندارد. دکتر جری بوبریک، روانشناس موسسه ذهن کودک (Child Mind Institute) می‌گوید: «درخواست کمک به‌مانند زمانی است که نمی‌توانید یک مسئله ریاضی را حل کنید.» او می‌گوید: «وقتی‌که در حل یک مسئله ریاضی دچار مشکل می‌شوید نزد والدین خود می‌روید و از آن‌ها درخواست کمک می‌کنید.» این را در ذهن داشته باشید که به نظر کارشناس‌ها افراد موفق در زندگی افرادی نیستند که هیچ مشکلی ندارند، بلکه افراد موفق کسانی هستند که از دیگران کمک می‌گیرند و نظرات مثبت و گوناگون را لحاظ می‌کنند.
2. مسئله یا مشکل خود را مطرح کنید. در بیان مشکلات خود محتاطانه پیش بروید. دکتر بوبریک توصیه می‌کند: «مشکلات خود را طوری مطرح نکنید که باعث شوکه شدن والدین شوید. برای مثال، مادر یا پدر من یک نفر را کشتم.» وقتی مشکل خود را با والدین خود مطرح کنید که احساس آرامش بیشتری دارند. و در زمان بیان مشکلات خود به‌گونه‌ای مشکل خودتان را مطرح کنید که والدینتان شوکه نشوند، یعنی مقدمه‌چینی کنید.
3. در مورداحساس خود توضیح دهید. برای مثال بگویید که با چه کسی یا چه چیزی مشکل‌دارید و این مشکل چگونه روی شما تاثیر می‌گذارد. برای مثال، «من دریافتم که شرکت در کلاس برای من واقعا سخت است. حتی وقتی‌که با صدای بلند در حال مطالعه هستیم، از این می‌ترسم که معلم ناگهان من را پای تخته ببرد. وقتی معلم من را فرامی‌خواند واقعا مضطرب می‌شوم و نمی‌توانم تمرکز کنم. گاهی از اوقات، انقدر احساس اضطراب می‌کنم که مریض می‌شوم، بنابراین ترجیح می‌دهم که در خانه بمانم.» یا می‌توان مشکل خود را به نحوه دیگری مطرح کرد: «این روزها حال و حوصله خوبی ندارم. همیشه احساس خستگی می‌کنم و نمی‌خواهم که بعد از مدرسه کاری انجام بدهم. همیشه احساس غم می‌کنم و حال خوب و خوشی ندارم.»
4. بگویید که کمک می‌خواهید. خودتان را درگیر این تلاش نکنید که باید چرایی این احساس خود را به والدین توضیح دهید، بلکه تنها احساس خود را به والدین بگویید. برای مثال، «می‌خواهم با کسی ملاقات کنم که بتواند به من کمک کند. می‌خواهم راهکارهایی را یاد بگیرم تا بتوانم احساس بهتری داشته باشم.» اگر در صورت بیان درخواست کمک با این واکنش از سوی والدین مواجه شدید که مشکل یا احساس شما طبیعی است، سعی کنید به آن‌ها بفهمانید که مشکل یا احساس شما جدی‌تر یا خطرناک‌تر از آن چیزی است که آن‌ها فکر می‌کنند. نحوه احساس شما می‌تواند باعث ناخشنودی شما شود و شما را از انجام کارهایی منع دارد که خواهان انجامش هستید.
5. اگر نیاز به کمک دارید برای کسب کمک دوباره تلاش کنید. دکتر راشل بوسمان، روانشناس موسسه ذهن کودک می‌گوید: «والدین همواره در این وضعیت قرار ندارند که حال و حوصله صحبت کردن را داشته باشند.» به‌عبارت‌دیگر، این نکته را باید در ذهن داشت که ممکن است زمانی پدر یا مادر حال و حوصله صحبت کردن نداشته باشند. بنابراین، اگر در صورت بیان درخواست کمک با بی‌اعتنایی از جانب والدین خود مواجه شدید، دوباره تلاش خود را بکنید. حتی گاهی از اوقات والدین به زمان بیشتری برای درک پیام ارسالی از جانب شما دارند. اما دکتر بوسمان توصیه می‌کند که زمان خاصی را برای صحبت کردن با والدین خود اختصاص دهید. برای مثال، به والدین خود این‌گونه بگویید: «می‌خواهم در مورد موضوع مهمی با شما صحبت کنم. چه زمانی وقت دارید که در مورد این موضوع صحبت کنیم یا چه زمانی حال و حوصله صحبت کردن در مورد مشکل یا احساس من دارید؟» دکتر بوسمان می‌گوید که در صورت بی‌اعتنایی از جانب والدین خود می‌توانید به سراغ یک بزرگ‌سال قابل‌اعتماد بروید تا در مورداحساس شما با والدینتان صحبت کند. برای مثال، می‌توانید از خاله یا دایی خود بخواهید که با والدین شما در مورداحساس یا مشکلتان صحبت کند. علاوه بر فامیل‌ها می‌توانید با استفاده از یک معلم یا روانشناس مدرسه به‌طور غیرمستقیم احساس‌های خود را به والدین خود بیان دارید. دکتر بوسمان می‌گوید: «حتی اگر در مدرسه خود مشکل‌دارید، می‌توانید به سراغ افرادی در مدرسه بروید که شغلشان کمک به احساس بهتر داشتن دانش آموزان است.»
6. منتظر نمانید. توصیه می‌شود که در صورت بروز مشکلی برای خود فورا آن را با والدین خود در میان بگذارید، چون هر چه زودتر از والدین خود درخواست کمک کنید، زودتر احساس بهتر در شما شروع خواهد شد. همین درخواست کمک زودتر باعث می‌شود که در صورت احساس بهتر به خودتان افتخار کنید که زودتر در جهت رفع مشکل یا احساس خاص خود تلاش کرده‌اید و به‌نوعی برای خود ارزش قائل شده‌اید. سپید

webmd