با تعیین یک برنامه 10 ساله و پایش هر ساله آن می توان در پایان زمان تعیین شده شاهد اجرایی شدن کامل این برنامه در تمام استان های کشور بود.
شفا آنلاین>سلامت>رئیس انجمن پزشکان عمومی ایران با تاکید بر اینکه طرح پزشک
خانواده نیاز به یک برنامه زمان بندی شده دارد، افزود: با تعیین یک برنامه
10 ساله و پایش هر ساله آن می توان در پایان زمان تعیین شده شاهد اجرایی
شدن کامل این برنامه در تمام استان های کشور بود.
به گزارش شفا آنلاین،دکتر عباس کامیابی اظهار
کرد: در مورد پزشک خانواده(family doctor) از سال های گذشته صحبت ها آغاز و مدل هایی در
این زمینه ارائه شده است؛ آن چیزی که در سال 1376 به صورت عجولانه در مورد
پیاده سازی پزشک خانواده رخ داد، حرکتی بود که برای آن زمان مناسب بود اما
طی این سال ها پزشک خانواده موردنظر اجرایی نشد.
وی افزود: در حال حاضر در استان های مختلف به روش های متفاوت این طرح پیاده سازی می شود اما مشکلات زیادی در این زمینه به ویژه در زمینه پزشک خانواده شهری مشکل وجود دارد درحالی که سیاست های کشوری نیز برای اجرای طرح پزشک خانواده(family doctor) و اصلاح حوزه سلامت الزام آور بوده است.
کامیابی ادامه داد: هیچ کشور ثروتمندی در دنیا خدمات پزشکی را به اینگونه ای که در کشور ما وجود دارد، ارائه نمی دهد؛ هزینه های پزشکی در کشور ما هم برای نظام سلامت و هم برای بیماران بسیار سنگین است.
وی خاطرنشان کرد: بر همین اساس بود که در برنامه ششم توسعه این طرح تصویب شد و بحث پزشک خانواده، نظام ارجاع و سطح بندی ها را به دولت الزام کردند (قبلا به صورت تکلیفی نبود)؛ بر این اساس در برنامه توسعه بعدی این طرح الزام آور خواهد بود. همچنین بودجه پزشک خانواده نیز نشان دار شد و به این ترتیب انحراف از بودجه هم نخواهیم داشت. اکنون فقط نیاز به اراده وزارت بهداشت است که این مساله را پیاده سازی کند.
کامیابی ادامه داد: به طور کلی در خصوص پزشک خانواده، وجود یک سند ملی الزام آور بود که در برنامه ششم توسعه لحاظ شد اما بودجه تعیین شده کفاف اجرای کامل آن را نمی دهد هرچند که این بودجه نشان دار شده است اما کافی نیست؛ بنابراین ما به برنامه ای برای پیاده سازی پزشک خانواده نیاز داریم که مورد توافق اندیشمندان باشد.
وی اظهار کرد: همچنین در زمینه اجرای این طرح، می توان نسخه واحدی برای کل کشور صادر و چارچوبی برای پزشک خانواده ارائه کرد اما لازم است درجاتی از اختیارات را به استان ها بدهیم تا این برنامه را بومی سازی کنند بدون اینکه مشکلی برای اصل برنامه ایجاد شود.
کامیابی گفت: در این زمینه این همکاری را از سوی ستاد کشوری پزشک خانواده نداشتیم که پزشکان خانواده، انجمن ها و سازمان نظام پزشکی را به عنوان یک ذینفع تلقی کند؛ در ساختاری که تعریف شده به نظر می رسد که نوعی قطبی بودن تصمیم گیری در این ارتباط وجود دارد و در طرحی که ذینفعان نباشند، قطعا مشکل ایجاد خواهد شد و انحرافاتی در آن رخ خواهد داد.
وی با تاکید بر اینکه باید در این برنامه توافق مسئولان مربوطه، متولیان و حتی مردم لحاظ شود، افزود: بخشی از پیاده سازی پزشک خانواده به یک باور عمومی نسبت به پزشکان عمومی برمی گردد که نیاز دارد روی آن کار شود و پزشکان خانواده می توانند این باور را تا حدی ایجاد کنند تا بخش تخصص گرایی که اکنون در بین مردم رواج یافته است تا حدی تعدیل شود.
رئیس انجمن پزشکان عمومی ایران یادآور شد: این مساله نیاز به یک برنامه زمان بندی شده دارد که مثلا تعیین شود که ظرف 10 سال باید به این نقطه برسیم و هر ساله هم این برنامه پایش شود.
کامیابی ادامه داد: پزشک خانواده روشی است که در سایر کشورهای دنیا نیز تجربه اجرای آن وجود دارد و می توانیم از همین تجربه چندین ساله برخی کشورها در این زمینه استفاده کنیم تا ظرف مدت حتی کمتر از 10 سال بتوانیم پزشک خانواده را اجرایی سازیم.
وی افزود: در حال حاضر در استان های مختلف به روش های متفاوت این طرح پیاده سازی می شود اما مشکلات زیادی در این زمینه به ویژه در زمینه پزشک خانواده شهری مشکل وجود دارد درحالی که سیاست های کشوری نیز برای اجرای طرح پزشک خانواده(family doctor) و اصلاح حوزه سلامت الزام آور بوده است.
کامیابی ادامه داد: هیچ کشور ثروتمندی در دنیا خدمات پزشکی را به اینگونه ای که در کشور ما وجود دارد، ارائه نمی دهد؛ هزینه های پزشکی در کشور ما هم برای نظام سلامت و هم برای بیماران بسیار سنگین است.
وی خاطرنشان کرد: بر همین اساس بود که در برنامه ششم توسعه این طرح تصویب شد و بحث پزشک خانواده، نظام ارجاع و سطح بندی ها را به دولت الزام کردند (قبلا به صورت تکلیفی نبود)؛ بر این اساس در برنامه توسعه بعدی این طرح الزام آور خواهد بود. همچنین بودجه پزشک خانواده نیز نشان دار شد و به این ترتیب انحراف از بودجه هم نخواهیم داشت. اکنون فقط نیاز به اراده وزارت بهداشت است که این مساله را پیاده سازی کند.
کامیابی ادامه داد: به طور کلی در خصوص پزشک خانواده، وجود یک سند ملی الزام آور بود که در برنامه ششم توسعه لحاظ شد اما بودجه تعیین شده کفاف اجرای کامل آن را نمی دهد هرچند که این بودجه نشان دار شده است اما کافی نیست؛ بنابراین ما به برنامه ای برای پیاده سازی پزشک خانواده نیاز داریم که مورد توافق اندیشمندان باشد.
وی اظهار کرد: همچنین در زمینه اجرای این طرح، می توان نسخه واحدی برای کل کشور صادر و چارچوبی برای پزشک خانواده ارائه کرد اما لازم است درجاتی از اختیارات را به استان ها بدهیم تا این برنامه را بومی سازی کنند بدون اینکه مشکلی برای اصل برنامه ایجاد شود.
کامیابی گفت: در این زمینه این همکاری را از سوی ستاد کشوری پزشک خانواده نداشتیم که پزشکان خانواده، انجمن ها و سازمان نظام پزشکی را به عنوان یک ذینفع تلقی کند؛ در ساختاری که تعریف شده به نظر می رسد که نوعی قطبی بودن تصمیم گیری در این ارتباط وجود دارد و در طرحی که ذینفعان نباشند، قطعا مشکل ایجاد خواهد شد و انحرافاتی در آن رخ خواهد داد.
وی با تاکید بر اینکه باید در این برنامه توافق مسئولان مربوطه، متولیان و حتی مردم لحاظ شود، افزود: بخشی از پیاده سازی پزشک خانواده به یک باور عمومی نسبت به پزشکان عمومی برمی گردد که نیاز دارد روی آن کار شود و پزشکان خانواده می توانند این باور را تا حدی ایجاد کنند تا بخش تخصص گرایی که اکنون در بین مردم رواج یافته است تا حدی تعدیل شود.
رئیس انجمن پزشکان عمومی ایران یادآور شد: این مساله نیاز به یک برنامه زمان بندی شده دارد که مثلا تعیین شود که ظرف 10 سال باید به این نقطه برسیم و هر ساله هم این برنامه پایش شود.
کامیابی ادامه داد: پزشک خانواده روشی است که در سایر کشورهای دنیا نیز تجربه اجرای آن وجود دارد و می توانیم از همین تجربه چندین ساله برخی کشورها در این زمینه استفاده کنیم تا ظرف مدت حتی کمتر از 10 سال بتوانیم پزشک خانواده را اجرایی سازیم.
نظرشما
آخرین اخبار