با افزایش سن و پیری احتمال مرگ بر اثر بیماریهای قلبی عروقی هزار برابر میشود. احتمال ابتلا به سرطان نیز با پیر شدن بیشتر میشود
شفا آنلاین:پس
از ملاقات 4 خواهر و برادر که همگی بیش از صد سال همراه با سلامت عمر کرده
بودند، این پرسش به ذهن نیر بارزیلای ، پزشک و پروفسور ژنتیک در کالج
آلبرت اینشتین آمریکا و مدیر مرکز تحقیقات سالمندی کالج یاد شده، خطور کرد
که «چه رازی در سبک زندگی، خون و ژنهای این افراد نهفته است که باعث زندگی
طولانی همراه با سلامت<Long life with health> و کارآمدی آنان شده است؟»به گزارش
شفا آنلاین:پس
از آن دکتر بارزیلای و تیم همکارش مطالعه خود را روی 600 خانواده که فرد
یا افرادی از آنها به سن صد سالگی رسیده بودند شروع کردند. او در کنفرانس
پزشکی TEDMED در معرفی اولیه تحقیقاتش گفت که هدف این تحقیقات مطالعه روی
افرادی بوده که با وجود سن بیش از 100 سال فعالیت داشته و قادر به زندگی
مستقل بودند. جنبههای مختلف زندگی این افراد اعم از خانوادگی و اجتماعی در
نظر گرفته شد و سوابق پزشکی و روانی آنها هم تجزیه و تحلیل شد. پس از آن
با آزمایش خون نقشه ژنوم آنها استخراج و ترسیم شد.
بارزیلای
پیش از آنکه نتایج یافتههای بدست آمده را اعلام کند با تکرار جمله وودی
آلن، هنرپیشه و کارگردان معروف، «من از مرگ هراسی ندارم ولی دوست ندارم
وقتی اتفاق میافتد حضور داشته باشم.» ، به بررسی علل ترس انسان از مرگ
پرداخت. او گفت ما از بیماریهایی که با پیری همراه هستند میترسیم، از
بیمار شدن، اجبار به مداوا و تحمل عوارض جانبی درمان. بعد سرو کله یک
بیماری دیگر پیدا میشود که درمان خاص خودش را دارد. در مدت کوتاهی بدن ما
تبدیل میشود به مجموعهای از امراض که گاهی درمانهایی دارند که با هم در
تعارض است و به هرحال عوارض جانبی خود را دارند.
بیماریهای
مربوط به سن بسیارند. با افزایش سن و پیری احتمال مرگ بر اثر بیماریهای
قلبی عروقی هزار برابر میشود. احتمال ابتلا به سرطان نیز با پیر شدن بیشتر
میشود. در خوشبینانهترین حالت یک بیماری را که درمان کنیم باید منتظر
وقوع بعدی باشیم. مثلا انفارکتوس قلبی را با گذاشتن فنر یا انجام عمل
بایپس، درمان میکنیم. ولی باید منتظر باشیم که بیمار سالخورده ما دچار
دیابت یا سرطان یا آلزایمر شود. چرا؟ زیرا ما به جای اینکه سالخوردگی را
درمان کنیم به مداوای بیماریهای ناشی از آن میپردازیم.
تفاوت 100 سالهها با بقیه در چیست؟
یافتههای
تیم بارزیلای نشان میدهد که افراد 100 ساله تحت مطالعه در مقایسه با گروه
کنترل بیماریهای کمتری داشتند. افراد گروه کنترل با سن کمتر نسبتا سالم
بودند ولی به تدریج و با گذشت زمان به بیماریهای گوناگونی مبتلا میشدند و
تقریبا همگی با رسیدن به 80 سالگی حداقل مبتلا به یک بیماری بودند. اما در
مورد 100 سالهها تمامی اتفاقات با تاخیر رخ میدهد. آنها دیرتر دچار
بیماری میشدند و برخی کاملا سالم بودند. اولین فکری که به ذهن خطور میکند
این است که این افراد از روشی که امروزه پزشکان سبک زندگی سالم مینامند،
برخوردار بودهاند. طبق یافتههای دکتر بارزیلای این تصور اشتباه است. بیش
از نیمی از افراد مورد مطالعه که به 100 سالگی رسیدهاند دچار چاقی مفرط یا
اضافه وزن هستند و نیمی از آنها در طول زندگی فاقد فعالیت فیزیکی در حد
متوسط بودهاند. بیش از 50 درصد سیگاری بودند. تحقیقات نشان میدهد که در
این افراد گروهی از جهشهای ژنتیکی عملکرد گروهی از پروتیینها را تغییر
داده است. بعضی از این پروتیینها مسئول متابولیسم لیپیدها هستند. مشاهده
شد که دراین افراد و اعضای خانواده آنها میزان کلسترول مفید HDL بالاتر از
حد طبیعی است.
حال
باید ببینیم چگونه میتوان پدیده سالخوردگی را نشانه گرفت؟ مطالعه مدلهای
حیوانی، از آنجا که پدیده سالخوردگی شبیه به انسان دارند، بسیار مفید بوده
است. بارزیلای میگوید که از موش ، موش خرما و برخی گونه میمون در
آزمایشگاه استفاده شده است. با اعمال دستکاری ژنتیکی، تغییر شرایط زیست
محیطی ومصرف برخی داروها سعی بر افزایش طول عمر و افزایش میزان سلامت آنها
شده است. استفاده از بعضی از این روشها در انسان هم تطبیقپذیر است. مثلا
استفاده از داروی راپامیسین که پس از پیوند اعضا برای گیرنده عضو تجویز
میشود. این دارو متعادل کننده سیستم ایمنی است و استفاده از آن در موش
مسیر مصرف مواد غذایی را تحت تاثیر قرار داده و طول عمر آن را زیاد میکند.
استفاده
از راپامیسین در افراد سالخورده مقاومت آنان را در مقابل ویروسها افزایش
داده است. البته این دارو برای درمان مستمر ایمن نیست و بایست ارتقاء یابد.
تا آن زمان چه جایگزینی وجود دارد؟
امید به معجزه داروی دیابت
مشاهده
شده در بیماران دیابتی که برای کنترل وضعیت خود متفورمین مصرف میکنند
ابتلا به بیماریهای قلبی-عروقی 30 درصد کمتر است. 30 درصد نیز کاهش احتمال
ابتلا به سرطان وجود دارد و همچنین به میزان چشمگیری کمتر در معرض آفت
قوای ذهنی و ابتلای به آلزایمر قرار دارند. دکتر بارزیلای متفورمین را
وسیلهای ایدهآل برای مبارزه با فرآیند پیری میداند ولی مصرف این دارو
عوارض جانبی به دنبال دارد و باید روی روش مصرف درست آن برای مبارزه با
پیری مطالعه بیشتری انجام شود.سپید
منبع: Medscape