به گزارش شفاآنلاین، اگرچه ممکن است اکثر خواب های را که می بینیم به خاطر نیاوریم، اما معمولا هر شب آنها را تجربه می کنیم. در افراد مبتلا به اختلالات رفتاری خواب، کابوس های شبانه هم از لحاظ فیزیکی و هم روانی، به مراتب شدیدتر هستند. برخی اختلالات حتی ممکن است نشانه هشداردهنده اولیه برخی مشکلات مغزی هم باشند.
تمامی انسان ها، همانند سایر پستانداران و پرندگان، مرحله ای از خواب موسوم به REM (حرکت تند چشم در خواب) را تجربه می کنند. همانگونه که از نام این خواب مشخص است، چشم ها در این حالت حرکت تصادفی و سریع دارند.
در طول این مرحله، برخی افراد از اختلال(Neurological disorder) خواب REM رنج می برند که منجر به حرف زدن، فریادکشیدن، ضربه زدن و سایر حرکات فیزیکی در هنگام خواب دیدن شان می شود.
در مطالعه محققان دانشگاه تورنتو کانادا مشخص شد در حدود ۸۰ درصد افراد مبتلا به اختلال REM در آینده مبتلا به اختلال عصبی نظیر پارکینسون(Parkinson) می شوند.
در طول خواب عادی REM، مسیرهای عصبی در مغز مانع از حرکت فرد می شوند و در نتیجه فلج موقت اتفاق می افتد. اما اگر فردی مبتلا به اختلال رفتاری خواب REM باشد، این مسیرها فعال نیستند و موجب می شوند فرد به هنگم خواب حرکاتی داشته باشد. برخی از این علائم شامل کوفتن بازو، پریدن، صحبت کردن، خندیدن و فریاد زدن هستند.
