» عمومی
برای شما یک رژیم غذایی ضد التهاب تجویز شده است. اما این چه نوع رژیم غذایی محسوب می شود؟
به گفته بقراط، اجازه دهید غذا داروی شما باشد. بدون تردید، حق با او بوده است. نتایج مطالعات مختلف نشان داده اند که انتخاب های غذایی ما می توانند بر وضعیت التهاب تاثیرگذار باشند.
به گزارش شفا آنلاین، التهاب می تواند از منابع مختلفی ناشی شود. ابتدا، نگاهی به نقش سیستم ایمنی در سلامت انسان داریم: سیستم ایمنی از بدن در برابر مهاجمان خارجی که به نام آنتی‌ژن ها شناخته می شوند، محافظت می کند. این مهاجمان می توانند به عنوان گرده که آلرژی های شما را تحریک می کنند، باکتری های موجود در ناخن که موجب تورم و درد می شوند، یا غذایی که نسبت به آن حساس هستید و موجب کهیر و خارش می شود، شکل بگیرند.
واکنش به هر آنتی‌ژن از سیستم ایمنی(Safety system) بدن ما ناشی می شود که دقیقا وظیفه خود را انجام می دهد. سیستم ایمنی به ماده خارجی حمله می کند و شما را در یک حالت هموستاز (عادی) حفظ می کند. سیستم ایمنی با ترشح سیتوکین ها، که التهاب و واکنش به عفونت ها را موجب می شود، این کار را انجام می دهد. به عنوان مثال، تورم یکی از مکانیزم های بدن برای منزوی ساختن یک جراحت و حفظ سلول های دیگر در اطراف آن است.
بنابراین اساسا، در طول فرآیند التهاب(Inflammation)، مکانیزم های دفاعی توسعه می یابند. جراحت بهبود می یابد و التهاب نیز در نهایت از بین می رود. ما همچنین دارای آنتی‌ژن هایی هستیم که داخل بدن ساکن هستند و به نام آنتی‌ژن های لکوسیت انسانی (HLA) شناخته می شوند. آنها دوست سیستم ایمنی بدن هستند و مورد حمله قرار نمی گیرند.
چه زمانی التهاب برای بدن بد محسوب می شود؟
گاهی اوقات، سیستم ایمنی بدن انسان عملکرد درستی ارائه نمی کند و واکنشی بیش از اندازه زیاد یا بیش از اندازه کم نشان می دهد، یا مواد بی ضرر را به عنوان تهدیدی مرگبار شناسایی می کند. در این مرحله، التهاب عادی بدن ما می تواند به یک نسخه سیستمیک یا مزمن تبدیل شود.
التهاب شکل می گیرد، حتی در شرایطی که الزاما نیازی به آن نبوده است، و ممکن است سیگنالی از بدن برای توقف دریافت نکند. نتیجه این شرایط ابتلا به بیماری مزمن است. این بیماری می تواند در مغز، شریان ها، دستگاه گوارش و مفاصل شکل بگیرد. بیماری های خودایمنی ممکن است زمانی که آنتی‌ژن های HLA به عنوان دشمن شناسایی می شوند و بدن حمله به بافت های خود را آغاز می کند، شکل بگیرند. شاید بر همین اساس است که افراد در وهله نخست به دنبال روشی برای از بین بردن التهاب، خلاص شدن از شر آن و پیشگیری از آن هستند.
ورود به رژیم غذایی ضد التهابی
پیش از آن که به یک جریان تبدیل شود، بسیاری از ما محصولات ضد التهابی را با داروهایی مانند اسید استیل سالیسیلیک (آسپرین) یکسان فرض می کردیم. این قبیل داروها با مسدود کردن مکانیزم های بدن که موجب التهاب می شوند، کار می کنند. مواد غذایی وجود دارند که می توانند اثری مشابه داشته باشند.
التهاب چگونه اندازه گیری می شود؟
آزمایش خون از طریق اندازه گیری پروتئین های فاز حاد در خون که توسط سیتوکین ها تحریک شده اند، به دنبال نشانگرهای التهابی می گردد. به عنوان مثال، پروتئین واکنشگر C (CRP)، سرعت رسوب (ESR) و ویسکوزیته پلاسما (PV) تست های رایج هستند. همگی آنها ممکن است وجود التهاب را نشان دهند. با این وجود، آنها این مساله را مشخص نمی کنند که به شرایط یا بیمای خاصی مبتلا هستید یا خیر.
چه چیزی بخوریم؟
به گفته بقراط، اجازه دهید غذا داروی شما باشد. بدون تردید، حق با او بوده است. نتایج مطالعات مختلف نشان داده اند که انتخاب های غذایی ما می توانند بر وضعیت التهاب تاثیرگذار باشند. از جمله مواد غذایی با بیشترین میزان فواید ضد التهابی می توان به موارد زیر اشاره کرد:
میوه ها و سبزیجات (به ویژه سبزیجات برگدار تیره)
مغزهای خوراکی
ریشه ها و گیاهان دارویی رنگارنگ (از جمله زنجبیل و زردچوبه)
اسیدهای چرب امگا-3 ( به عنوان مثال، در ماهی های چرب و دانه های چیا یافت می شوند)
چربی های سالم، از جمله روغن زیتون
غلات کامل با محتوای فیبر بالا
این قبیل مواد غذایی رشد باکتری های سالم در دستگاه گوارش را تحریک می کنند و اثر ضد التهابی دارند.
از چه چیزهای پرهیز کنیم؟
در مقابل، مواد غذایی نیز وجود دارند که می توانند به افزایش التهاب کمک کنند و از مصرف آنها باید پرهیز کرد که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:
قند، که نتایج یک مطالعه نشان داده است مسیرهای التهابی را فعال می کند و ممکن است خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش دهد.
مصرف گوشت قرمز، غلات پالایش شده و دریافت زیاد چربی های اشباع نشان داده اند که موجب التهاب می شوند.
گلوتن، زیرا مطالعات نشان داده اند هنگامی که افراد مبتلا به بیماری سلیاک (یک بیماری خودایمنی) یا افرادی مبتلا به حساسیت به گلوتن غیر سلیاکی آن را مصرف می کنند می تواند اثر جانبی التهابی را موجب شود.
به گزارش شفا آنلاین، التهاب می تواند از منابع مختلفی ناشی شود. ابتدا، نگاهی به نقش سیستم ایمنی در سلامت انسان داریم: سیستم ایمنی از بدن در برابر مهاجمان خارجی که به نام آنتی‌ژن ها شناخته می شوند، محافظت می کند. این مهاجمان می توانند به عنوان گرده که آلرژی های شما را تحریک می کنند، باکتری های موجود در ناخن که موجب تورم و درد می شوند، یا غذایی که نسبت به آن حساس هستید و موجب کهیر و خارش می شود، شکل بگیرند.
واکنش به هر آنتی‌ژن از سیستم ایمنی(Safety system) بدن ما ناشی می شود که دقیقا وظیفه خود را انجام می دهد. سیستم ایمنی به ماده خارجی حمله می کند و شما را در یک حالت هموستاز (عادی) حفظ می کند. سیستم ایمنی با ترشح سیتوکین ها، که التهاب و واکنش به عفونت ها را موجب می شود، این کار را انجام می دهد. به عنوان مثال، تورم یکی از مکانیزم های بدن برای منزوی ساختن یک جراحت و حفظ سلول های دیگر در اطراف آن است.
بنابراین اساسا، در طول فرآیند التهاب(Inflammation)، مکانیزم های دفاعی توسعه می یابند. جراحت بهبود می یابد و التهاب نیز در نهایت از بین می رود. ما همچنین دارای آنتی‌ژن هایی هستیم که داخل بدن ساکن هستند و به نام آنتی‌ژن های لکوسیت انسانی (HLA) شناخته می شوند. آنها دوست سیستم ایمنی بدن هستند و مورد حمله قرار نمی گیرند.
چه زمانی التهاب برای بدن بد محسوب می شود؟
گاهی اوقات، سیستم ایمنی بدن انسان عملکرد درستی ارائه نمی کند و واکنشی بیش از اندازه زیاد یا بیش از اندازه کم نشان می دهد، یا مواد بی ضرر را به عنوان تهدیدی مرگبار شناسایی می کند. در این مرحله، التهاب عادی بدن ما می تواند به یک نسخه سیستمیک یا مزمن تبدیل شود.
التهاب شکل می گیرد، حتی در شرایطی که الزاما نیازی به آن نبوده است، و ممکن است سیگنالی از بدن برای توقف دریافت نکند. نتیجه این شرایط ابتلا به بیماری مزمن است. این بیماری می تواند در مغز، شریان ها، دستگاه گوارش و مفاصل شکل بگیرد. بیماری های خودایمنی ممکن است زمانی که آنتی‌ژن های HLA به عنوان دشمن شناسایی می شوند و بدن حمله به بافت های خود را آغاز می کند، شکل بگیرند. شاید بر همین اساس است که افراد در وهله نخست به دنبال روشی برای از بین بردن التهاب، خلاص شدن از شر آن و پیشگیری از آن هستند.
ورود به رژیم غذایی ضد التهابی
پیش از آن که به یک جریان تبدیل شود، بسیاری از ما محصولات ضد التهابی را با داروهایی مانند اسید استیل سالیسیلیک (آسپرین) یکسان فرض می کردیم. این قبیل داروها با مسدود کردن مکانیزم های بدن که موجب التهاب می شوند، کار می کنند. مواد غذایی وجود دارند که می توانند اثری مشابه داشته باشند.
التهاب چگونه اندازه گیری می شود؟
آزمایش خون از طریق اندازه گیری پروتئین های فاز حاد در خون که توسط سیتوکین ها تحریک شده اند، به دنبال نشانگرهای التهابی می گردد. به عنوان مثال، پروتئین واکنشگر C (CRP)، سرعت رسوب (ESR) و ویسکوزیته پلاسما (PV) تست های رایج هستند. همگی آنها ممکن است وجود التهاب را نشان دهند. با این وجود، آنها این مساله را مشخص نمی کنند که به شرایط یا بیمای خاصی مبتلا هستید یا خیر.
چه چیزی بخوریم؟
به گفته بقراط، اجازه دهید غذا داروی شما باشد. بدون تردید، حق با او بوده است. نتایج مطالعات مختلف نشان داده اند که انتخاب های غذایی ما می توانند بر وضعیت التهاب تاثیرگذار باشند. از جمله مواد غذایی با بیشترین میزان فواید ضد التهابی می توان به موارد زیر اشاره کرد:
میوه ها و سبزیجات (به ویژه سبزیجات برگدار تیره)
مغزهای خوراکی
ریشه ها و گیاهان دارویی رنگارنگ (از جمله زنجبیل و زردچوبه)
اسیدهای چرب امگا-3 ( به عنوان مثال، در ماهی های چرب و دانه های چیا یافت می شوند)
چربی های سالم، از جمله روغن زیتون
غلات کامل با محتوای فیبر بالا
این قبیل مواد غذایی رشد باکتری های سالم در دستگاه گوارش را تحریک می کنند و اثر ضد التهابی دارند.
از چه چیزهای پرهیز کنیم؟
در مقابل، مواد غذایی نیز وجود دارند که می توانند به افزایش التهاب کمک کنند و از مصرف آنها باید پرهیز کرد که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:
قند، که نتایج یک مطالعه نشان داده است مسیرهای التهابی را فعال می کند و ممکن است خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش دهد.
مصرف گوشت قرمز، غلات پالایش شده و دریافت زیاد چربی های اشباع نشان داده اند که موجب التهاب می شوند.
گلوتن، زیرا مطالعات نشان داده اند هنگامی که افراد مبتلا به بیماری سلیاک (یک بیماری خودایمنی) یا افرادی مبتلا به حساسیت به گلوتن غیر سلیاکی آن را مصرف می کنند می تواند اثر جانبی التهابی را موجب شود.
نظرشما
آخرین اخبار