با رنج‌های نوابغ آشنا شویم

ونسان ون گوک
شفا آنلاین: این نقاش خلاق درحین جدال با بیماری روحی‌اش از فراز و فرودهای حسی باورنکردنی‌ای رنج برد. بیماری او در زمان حیاتش به عنوان بیماری دوقطبی شناخته نشده بود، اما امروزه علائم دوقطبی بودن را به وضوح می‌توان در ون گوک تشخیص داد.

به گزارش شفا آنلاین:در یک مقاله هنری روزنامه واشنگتن پست در سال 1998 در مورد حالتهای حسی ون گوک نوشته شده: "وقتی که او از نظر سلامتی جسمی ‌و روحی در اوج قرار داشت با اعتماد به نفس و پرانرژی و به همان سبک تند و هیجانی خود نقاشی می‌کشید و وقتی وضع روحی خوبی نداشت واقعا حس نقاشی کردن را از دست داده و با شک و ترس کار می‌کرد".
امیلی دیکنسون
 کارهای این شاعر درونگرا اغلب تیره و غمناک‌اند. درصورتیکه اطمینان از این موضوع که بیماری روحی این شاعر در طبقه بیماری دوقطبی قرار می‌گیرد امری غیر ممکن است، سال 2001 طی تحقیقی در ژورنال روانپزشکی آمریکایی که چرخه‌های خلاقیت و بهره وری دیکنسون را آزمایش می‌کرد، عنوان شد که بیماری این شاعر هم ممکن است بیماری دو قطبی باشد. دکتر دیکنسون بیماری او را «ضعف اعصاب» تشخیص داد، که به عقیده نویسنده تحقیقات یعنی روان شناس جان. اف مک‌درموت این نوع ضعف اعصاب در گونه «عصبانیت و افسردگی شخصیتی» قرار می‌گیرد. در زمان دیکنسون هنوز روانشناسان بیماری دوقطبی را مثل الان نمی‌شناختند، اما با بررسی مضمون شعرهایش این روان‌شناس متوجه شد که محتوای آنها با علائم بیماری دوقطبی مطابقت دارند.
ویرجینیا وولف
نامه‌ها و نوشته‌های روزانه تاریک و سیاه وولف، کسی که قبل از پریدن در رودخانه و خودکشی کردن از چهار نوع بیماری رنج می‌برد. شمار زیادی از پژوهشگران را متقاعد کرد که او به نوعی جنون مبتلا بوده. طبق مقاله یک روان‌شناس به اسم کاترین دالسیمر که با عنوان «تغییرات حسی شدید از افسردگی تا هیجانات دیوانه وار و اپیزودهای روان پریشی» نوشته شده، امروزه بیماری خانم وولف را همان بیماری دوقطبی می‌دانند.
آبراهام لینکن
آبراهام لینکن یک  منجی بزرگ برای آمریکا بود و این کشور را در یکی از دشوارترین مراحل تاریخی خودش رهبری کرد در حالی که در بیشتر عمرش مبتلا به افسردگی بود. مطابق اظهارات یکی از شرح حال نگاران لینکن، نامه‌های به جا مانده از یکی دوستان او نشان می‌دهد که گفته است: "لینکن افسرده‌ترین فردی است که تا به حال دیده‌ام”. هم اعضای خانواده مادری و هم اعضای خانواده پدری لینکن علایم شدید افسردگی را نشان می‌دادند و احتمالاً افسردگی او نیز منشاء
زیستی داشته است. شعری منسوب به لینکن یافت شده است که درباره خودکشی با خود صحبت می‌کند.
لودویگ فان بتهوون
بتهوون در سال ۱۸۲۷ از نارسایی کبد درگذشت .متاسفانه بسیاری از مشکلاتی که او از آن‌ها در رنج بود توسط داروهای امروزی به سادگی قابل درمان هستند که یکی از آن‌ها اختلال دوقطبی است. او در بین دوستانش به شیدایی معروف بود و هنگامی که خلق او در حالت مانیک بود می‌توانست بسیاری از کارهایش را با هم انجام دهد. او یک بار دست به خودکشی زد اما موفق نشد و به دلیل ضعف‌های جسمی که داشت در سال ۱۸۲۷ در ۵۷ سالگی درگذشت.
ادوارد مونش
ادوارد مونش نقاش بزرگ نروژی در سبک اکسپرسونیسم بود که مبتلا به حملات پانیک یا هراس بود. تجربه این حملات سبب شد که او بارها و بارها خود را به این شرایط برگرداند و در نهایت چند شاهکار خلق کند. باید اشاره شود که اختلال روانی در خانواده مونش شایع بود به طوری که همزمان با او خواهرش نیز به خاطر اختلال دوقطبی در یک بیمارستان روانی بستری بود.
چارلز دیکنز
دیکنز فردی بود که در اواسط دهه سوم عمرش مشهورترین نویسنده جهان بود. دیکنز کودکی سختی داشت و وقتی پدرش در ۱۲ سالگی او به زندان افتاد  چارلز مجبور شد مدتی را در یک کارخانه چکمه سازی کار کند. در نهایت این زندگی سخت سبب شد که او کم کم افسرده گردد. یکی از دوستان دیکنز نوشته است که هر بار دیکنز شروع به کار بر روی یک پروژه جدید می‌کند حالش بدتر می‌گردد. افسردگی او با بالا رفتن سن‌اش بیشتر می‌شد تا اینکه از همسرش جدا شد.

چارلز داروین
آگورافوبی یک اختلال روانی است که در آن فرد از قرار گرفتن در مکان‌های بسته همانند سینما یا فروشگاه و یا جاهایی که امکان فرار وجود ندارد همانند روی پل‌ها می‌ترسد. چالز داروین که یکی از بزرگترین انسان‌های تاریخ بشر بوده است از این اختلال در رنج بود. پژوهشگران هنوز هم درباره مشکل واقعی داروین اختلاف نظر دارند. او از تماس و ارتباط با مردم می‌ترسید و کار به جایی رسیده بود که حتی از صحبت کردن با فرزندانش نیز اجتناب می‌کرد و حتی در نامه‌ای از افکار خودکشی خود به خاطر چاپ کتاب منشاء انواع خبر داد. پژوهشگران عقیده دارند که او حتی از اختلال وسواس و خودبیماری انگاری نیز در رنج بوده است.سپید