در این گزارش با معیارهای زیستی، مذهبی، دینی و فلسفی تلاش کرده‌اند که تعریف‌های متناسبی از شادی ارائه دهند و علت آن را پیدا کنند.
شفا آنلاین:سازمان
ملل متحد فهرست شادترین کشورهای جهان <The happiest countries.>را در سال ۲۰۱7 منتشر کرد. در این
فهرست، مردم نروژ شادترین مردم جهان و دانمارکی‌ها در رده دوم قرار
گرفته‌اند. هفت کشور از ده کشور اول این لیست کشورهای اروپایی هستند، شامل ۵
کشور از شمال اروپا. ایران، در رتبه 108 این کشور جای گرفته است. کشورهای
حوزه صحرای آفریقا به‌اضافه سوریه و یمن در این رتبه‌بندی در آخر لیست قرار
گرفته و ناشادترین کشورها نام گرفته‌اند.به گزارش شفا آنلاین:در این گزارش با معیارهای زیستی، مذهبی، دینی و فلسفی تلاش کرده‌اند که تعریف‌های متناسبی از شادی ارائه دهند و علت آن را پیدا کنند. طبق این تحقیق شادی ۷ عنصر مختلف دارد: افرادی که در شادترین کشور ها زندگی می‌کنند امید به زندگی طولانی‌تری دارند، از آنها حمایت اجتماعی بیشتری می‌شود، آزادی بیشتری برای انتخاب در زندگی خود دارند، شناخت پایین‌تری از فساد دارند، سخاوتمندتر هستند و به ازا هر نفر تولید ناخالصی ملی بیشتری دارند.
آنچه در زیر می‌آید، نگاهی است اجمالی به خلاصه گزارش منتشر شده.
گزارش میزان شادمانی رضایت‌مندی کشور در سال 2017 منتشرشد. این گزارش بر مبنای سنجش میزان درآمد، طول عمر، احساس حمایت اجتماعی، آزادی‌های فردی وفساد دولتی و اجتماعی تنظیم شده است.
کاهش قیمت نفت اصلی‌‌ترین صنعت کشور نروژ را به مخاطره انداخته و دمای هوا در اکثر نقاط کشور معمولا از صفر درجه سانتی‌گراد پایین‌تر است. علیرغم وجود چنین شرایطی، این کشور رتبه نخست را در فهرست شادمان‌ترین مردمان جهان به‌خود اختصاص داده است. بنا به گزارش شبکه راهکارهای توسعه پایدار وابسته به سازمان ملل متحد، نروژ در میان 155 کشور مورد مطالعه با کسب جایگاه نخست که سال 2016 متعلق به دانمارک بود شادمان‌ترین کشور جهان شناخته شده است. گزارش یاد شده هم‌زمان با روز جهانی شادمانی منتشر شده است. با فاصله کمی از نروژ، کشورهای دانمارک، ایسلند، سوییس و فنلاند رتبه‌های بعدی را کسب کرده‌اند. کشورهای هلند، کانادا، نیوزلند، استرالیا وسوئد به‌ترتیب جایگاه‌های بعدی را بدست آورده‌اند.
جمهوری آفریقای مرکزی که سال‌هاست درگیر مناقشات فرقه‌ای و خشونت است در پایین‌ترین مکان فهرست قرار دارد. ایالات متحده آمریکا با یک درجه سقوط نسبت به سال گذشته چهاردهم شده است. از سال 2012 که این گزارش برای نخستین بارمنتشر شده، تا کنون این کشور نتوانسته به 10 رتبه نخست راه یابد و بالاترین رتبه‌اش یازدهم بوده است.
اندازه‌گیری میزان شادمانی چه اهمیتی دارد؟
کارشناسان باور دارند که بهترین شاخصه پیشرفت یک کشور اندازه‌گیری سلامت جسمی و روحی مردم آن کشور به‌صورت فردی و جمعی است. جان هالیول پژوهشگر ارشد این گزارش و استاد اقتصاد دانشگاه بریتیش کلمبیا به خبرگزاری آسوشیتد پرس چنین می‌گوید: «مناسبات و شرایط مطلوب زندگی انسان مهمترین هدف است و اگر کشورهای ثروتمند قادر به برقراری ارتباط سالم وسودمند بین شهروندان خود نشوند فایده سرمایه چیست؟ در این حالت می‌توانیم بگوییم که سرمایه مانعی در برابر شادی انسان‌ها شده است.» رتبه‌بندی کشورها بر اساس نظر سنجی موسسه گالوپ انجام شده است. نظرسنجی موسسه گالوپ با استفاده از ابزار«نردبان کانتریل» انجام می‌گیرد. از فرد مورد پرسش خواسته می‌شود که یک نردبان فرضی را در نظر بگیرد و بگوید اگر پله اول این نردبان بدترین حالت ممکن زندگی و پله دهم بهترین حالت ممکن زندگی باشد، روی کدام پله ایستاده است. سپس 6 متغیر اصلی موثر دراندازه‌گیری میزان شادمانی تعریف می‌شود: میزان درآمد، امید به زندگی همراه با سلامت، برخورداری از حمایت دوست یا خانواده درهنگام گرفتاری، سخاوتمندی، آزادی و اعتماد. مورد آخرحاصل عدم وجود فساد اقتصادی و دولتی است. 10 کشور نخست این رتبه‌بندی در هر 6 متغیر از امتیاز بالایی بهره‌مند هستند و نروژ با برخورداری از امتیاز بالا در تمامی موارد، موفق به کسب رتبه نخست شده است. نتیجه می‌گیریم که نروژ در کسب و حفظ رتبه بالا مدیون درآمد نفت کشور نیست بلکه با تولید کم و مستمر نفت و سرمایه‌گذاری درآمد حاصل از آن در اهداف بلندمدت موفق به احراز چنین موقعیتی شده است. این کشور با جدا ساختن راه خود از دیگر تولید کنندگان نفت که با تزریق منابع مالی فروش نفت به اقتصاد شکوفایی ناگهانی و گذرا بوجود می‌آورند، قدم در راه توسعه پایدار گذاشته است. اجرای موفق این سیاست اقتصادی مستلزم وجود اعتماد متقابل بین ملت و دولت، وجود اهداف مشترک، سخاوتمندی و مدیریت کلان مناسب است. کشورهایی که در صدر این فهرست قرار گرفته‌اند موفق به دستیابی به شرایط نامبرده شده‌اند. در مقابل، گزارش نشان می‌دهد که کشور ایالات متحده آمریکا طی دهه گذشته با کاهش رتبه شادمانی و رضایت‌مندی روبرو بوده است. علیرغم اینکه در مورد آمریکاییان دو شاخصه درآمد سرانه و امید به طول عمر همراه با سلامت افزایش داشته، 4 متغیر مربوط به زندگی اجتماعی با کاهش چشمگیر همراه بوده است. شهروندان آمریکایی دچار احساس کمبود حمایت اجماعی و آزادی‌های فردی هستند و معتقدند که وجود فساد دولتی و اقتصادی زندگی آنها را تحت‌الشعاع قرار داده است. گزارش سال 2017 برای نخستین بار شامل فصل جدیدی در پایان خود است که به قلم جفری زاگس، استاد اقتصاد دانشگاه کلمبیا، به نگارش درآمده است.
این فصل با عنوان «بازیابی نشاط آمریکایی» به طرح راه‌های جلوگیری از کاهش نشاط جمعی و فردی در این کشور به‌عنوان یک بحران ملی پرداخته است. دکتر ساش معتقد است که تلاش دولتمردان کاخ سفید در بهبود این وضعیت خلاصه می‌شود در ارتقاء رونق اقتصادی، با این رویکرد که بهبود اقتصاد می‌تواند شکاف عمیق را بین اقشار مختلف کشور ترمیم کند. چنین رویکردی کاملا اشتباه و منجر به کاهش بیشتر احساس امنیت اجتماعی می‌شود. وی معتقد است که اجرای سیاست‌های رییس جمهور ترامپ اوضاع را به‌مراتب وخیم‌تر می‌کند.سپید
مطالب مرتبط
نظرشما
آخرین اخبار