شفا آنلاین: پروتئین موجود در ماهی هم از نظر هضم و جذب و هم از نظر تنوع اسیدهای آمینه
ضروری و هم از نظر مقدار پروتئین، وضعیت بسیار مناسبی دارد و به گفته دکتر
آراسب دباغ‌مقدم، متخصص علوم غذا و صنایع غذایی، عضو هیات علمی دانشگاه
علوم پزشکی تهران ماهی یک منبع خوب برای چربی‌های غیراشباع، به خصوص
چربی‌های چندغیراشباع از نوع امگا 3 به شمار می‌رود و از طرفی دیگر هم
ماهی‌ها به خصوص انواع دریایی، اقیانوسی و غیرپرورشی آن به عنوان منبع برخی
از ریزمغذی‌های معدنی از جمله ید مطرح هستند.
به گزارش شفا آنلاین:دکتر آراسب دباغ‌مقدم، متخصص علوم غذا و صنایع غذایی به روش‌های پخت ماهی و مزیت و معایت هر یک اشاره می‌کند که
در ادامه می‌خوانید.
سبزی پلو و ماهی از غذاهای سنتی و پای ثابت اغلب سفره‌های ایرانی در روز اول سال نو است. از این رو توجه به نوع پخت ماهی اهمیت خاصی دارد. برای پخت ماهی، پنج روش سوخاری کردن (سرخ‌کردن)، تنوری کردن، آبپز کردن، هواپز و بخارپزکردن وجود دارد. در ارزیابی این روش‌ها، اگر فقط با دیدگاه تغذیه‌ای بخواهیم به موضوع نگاه کنیم، هواپز کردن از همه روش‌های پخت سالم‌تر است. اما نیاز است که با کمک انواع ادویه‌ها و چاشنی‌ها، بوی نامطبوع ماهی گرفته شود.
روش تنوری کردن هم روش مناسبی است اما به دلیل احتمال تولید هیدروکربورهای حلقوی در غذا که ممکن است احتمال ایجاد بدخیمی در مصرف‌کنندگان را به همراه داشته باشند، استفاده طولانی‌مدت و مستمر از این روش پخت توصیه نمی‌شود.
روش بخارپزکردن هم روش مناسبی است اما باز هم بوی نامطبوع ماهی باید به روشی مناسب گرفته شود. آب پزکردن، روش جالبی از دیدگاه تغذیه‌ای نیست زیرا بخشی از موادمغذی محلول در آب، از بدن ماهی وارد آب خواهد شد و ارزش تغذیه‌ای آن را کاهش خواهد داد. سرخ‌کردن به خصوص به شکل سوخاری آن به سبب افزایش چگالی انرژی (اضافه دریافت کالری در بدن) در ماهی و نیز احتمال ایجاد واکنش‌های شیمیایی ناخواسته در روغن- مانند تولید ترکیبات آکریلامیدی (آکرولئین)- چندان توصیه نمی‌شود. هر چند به دلیل احساس دهانی که روغن ایجاد می‌کند، این روش پخت ماهی را خوشمزه‌تر می‌کند و طرفداران بیشتری دارد.سلامانه
