شفا آنلاین:بیشتر بیماری‌های چشم معمولا با داروهای موضعی درمان می‌شوند که این داروها به صورت فرمولاسیون‌هایی شبیه قطره چشم <eye drop>هستند.
به گزارش شفا آنلاین:اصلی‌ترین چالش این داروها آن
است که زمان تماس کوتاهی با چشم دارند در نتیجه میزان جذب و اثربخشی آن‌ها
کوتاه است، به طوری که کمتر از 5 درصد دارو مورد استفاده قرار می‌گیرد.
بنابراین باید دارو در دوره‌های زمانی کوتاه‌تری مصرف شود. چشم از یک سیستم
محافظتی ویژه‌ای برخوردار است که فعالیت دارو را محدود می‌کند.
اخیرا
مقاله‌ای منتشر شده که در آن محققان از میکرو و نانوحامل‌هایی برای رهاسازی
دارو در چشم استفاده کردند. این نانوحامل می‌تواند مشکل رهاسازی دارو را
در چشم حل کرده و اثرات جانبی دارو را برای بیمار به حداقل برساند. با
استفاده از این نانوحامل می‌توان حلالیت را از طریق نانوسوسپانسیون و
میکروآمولوسیون بهبود داد، نفوذ پذیری دارو را افزایش داد و مانع از
متابولیسم‌های ناخواسته و از بین رفتن دارو شد. یکی از مزایای این سامانه
دارویی، افزایش پایداری دارو است. ترکیب دو سامانه دارویی نظیر ترکیب کردن
دو دسته نانوذرات در یک ژل یا لنزهای چشم ممکن است مزایا و معایبی با خود
به همراه داشته باشد. در این پروژه میزان ایمنی و سم‌شناسی نانوذرات مورد
بررسی قرار گرفته است. این نانوذرات با توجه به آناتومی چشم و ویژگی‌های
پاتوفیزیولوژی آن مورد بررسی قرار گرفته‌اند.سپید
منبع: Nano News
