مصطفی انوری، رئیس بیمارستان پاسارگاد:
مصطفی انوری متخصص بیماری‌های داخلی و نایب‌رئیس جامعه متخصصین داخلی ایران است.او عضو هیئت‌مدیره انجمن بیمارستان‌های خصوصی ایران است و در حال حاضر ریاست هیئت‌مدیره بیمارستان‌های پاسارگاد البرز رابرعهده دارد.
شفا آنلاین با مصطفی
انوری درباره بیمارستان پاسارگاد،چالش‌های پیش روی این بیمارستان قدیمی و
همه مشکلاتی که این سال‌ها پشت سر گذاشته و البته هنوز بعضی از آن‌ها
باقی‌مانده‌اند مثل بدهی بیمه‌ها و طرح تحول سلامت گفت‌وگو کرده‌ایم که در
زیر می‌خوانید.از بیمارستان پاسارگاد بگویید.این بیمارستان چند سال قدمت دارد؟
به گزارش شفا آنلاین:به نقل از سپید بیمارستان قدمتی نزدیک 50 سال دارد. در اصل آن زمان فارغ تحصیل‌های پزشکی از آلمان و با مجوز وزارت بهداری آن زمان این بیمارستان را ساختند. هسته مرکزی و اولیه این بیمارستان را پزشکان متخصصی تشکیل می‌دادند که مدرکشان را از آلمان گرفته بودند. اما حالا فرق می‌کند. تمام متخصصان این بیمارستان مدارکشان را از دانشگاه‌های خودمان گرفته‌اند. اینجا بیمارستان جنرال است و همه بخش‌هایی جنرال را هم دارد..بخشه‌ای مثل NICU،ICU، CCU، بخش جراحی، اطفال، نوزادان وزنان و زایمان.بعد از چند بار بازسازی‌های عمده‌ای که داشتیم حالا بیمارستان پاسارگاد جزو بیمارستان‌های درجه‌یک ایران است.که پزشکان نامداری در آن خدمت کرده‌اند و خدمت می‌کنند.
گفتید پزشک‌های نامدارمی‌توانید نام ببرید؟
همه پزشک‌های ما معروف و نامدار هستند.اما اگر بخواهم نام ببرم که خیلی هم کار سختی است می‌توانم از جناب آقای پروفسور حجتی یاد کنم. ایشان سال‌ها رئیس بخش جراحی بیمارستان لقمان بودند . خدمت جناب پروفسور عنصری از اساتید گوش و حلق و بینی هم هستیم، ایشان سال‌ها رئیس بیمارستان امیراعلم بودند. همه پزشکان بیمارستان پاسارگاد جزو کارکشته‌های این مملکت هستند.
الان وضعیت بیمارستان شما چطور است؟ بعدازاین بدهی بیمه‌ها و ...شما با چه چالش‌هایی روبرو هستید؟
جانا سخن از زبان ما می‌گویی.واقعاً مصیبتی که ما داریم همین است.چالش‌های پیش روی جامعه پزشکی و به‌خصوص عدم پرداخت به‌موقع بیمه‌ها ما را در وضعیت بسیار بدی آچمز نگه‌داشته است.بیمه‌ها نه‌تنها در پرداخت مشکل‌دارند بلکه دربستن قرارداد هم آن تعرفه‌ای را که وزارت بهداشت برای بیمارستان‌های درجه‌یک و دو و سه تعیین کرده هم قبول نمی‌کنند و ما را به‌شدت در منگنه قرار داده‌اند.در بیمارستان ما 80 تا 90 درصد بیمارها و مراجعین بیمه دارند ولی با این مصیبت پرداخت و قراردادهایی که وزارت بهداشت اعلام کرده بیمه‌ها قبول ندارند ما به‌شدت در مضیقه هستیم. من چون عضو هیئت‌مدیره بیمارستان‌های خصوصی هم هستم چندین بار این موضوع را در جلسه‌های مختلف مطرح کردم و به آقای وزیر هم گفتم.گفتند با بیمه‌ها خودتان چانه‌زنی کنید ما حریفشان نمی‌شویم. این مشکل بزرگی است که بیمارستان‌های خصوصی را به ورشکستگی می‌رساند. من متعجبم این طرح تحول سلامت که وزارت بهداشت راه انداخته اگر می‌خواهد به‌سلامت به مقصد برسد، باید مشکل بیمه‌ها حل شود و این تعرفه‌ها را قبول کنند.باید قراردادهای بجا ببندند و پرداخت‌ها را به‌موقع انجام بدهند تا دچار چالش نشویم. متاسفانه این مشکل همچنان هست.
سپید: تعرفه‌ها چه‌طور؟ از تعرفه‌هایی که برای بیمارستان در نظر گرفته‌شده راضی هستید؟
اگر تعرفه‌ها را بیمه‌ها دربست قبول کنند ، چانه‌زنی نکنند و قیمت‌ها را قبول کند و البته به‌موقع پول بدهند مشکلی نیست ولی متاسفانه نه قرارداد را قبول می‌کنند نه به‌موقع پول می‌دهند و این مشکلاتی ایجاد می‌کند.
اگر قرار باشد به‌صورت مصداقی توضیح دهید، این مشکلات در چه بخش‌هایی وجود دارد؟
در بخش پرداخت‌ها و هزینه‌ها مشکل‌داریم. ما ابتدای هرماه باید 500 میلیون تومان حقوق پرداخت کنیم. به‌روزرسانی تجهیزات اگرچه برای اینکه بیمارستان را حفظ کنیم لازم است اما هزینه‌بر است و زمانی که منابع مالی در اختیار نداشته باشیم پسرفت می‌کنیم. در مورد حقوق هم باید جوابگوی 500 نفر از کارکنان بیمارستان باشیم که در این بیمارستان مشغول به کار هستند.
اصلی‌ترین مشکلی که در مدیریت بیمارستان‌ها با آن مواجه هستید، چیست؟
من بازهم تاکید می‌کنم که مهم‌ترین مشکل ما عدم پرداخت به‌موقع بیمه‌هاست. نه‌تنها بیمارستان ما بلکه بسیاری از بیمارستان‌ها نیز همین مشکل رادارند.
آیا راه‌حلی برای رفع این مشکل‌دارید؟
باید قانونی از سوی دولت تهیه شود و بیمه‌ها تحت نظارت وزارت بهداشت قرار بگیرند. متاسفانه امروز شرایط این‌گونه نیست و بیمه‌ها سازمان‌های مستقل هستند حتی در بحث تعرفه‌ها که هرسال در شورای عالی بیمه تصمیم‌گیری می‌کنند، وزارت بهداشت فقط یک رای دارد. بنابراین تا زمانی که آن‌ها تصمیم‌گیرنده باشند این مشکلات ادامه خواهد داشت.
سپید:تابه‌حال پیشنهادی به وزیر بهداشت یا نمایندگان آن‌ها ارائه کرده‌اید؟
من بارها هم از طرف جامعه متخصصان داخلی و انجمن صنفی بیمارستان‌های خصوصی تهران که عضو هیئت‌مدیره آن هستم، در جلسات مختلف این موضوعات را مطرح کردیم که این مشکلات حل شود. اما تنها جوابی که گرفتیم این بود که ما حریف بیمه‌ها نمی‌شویم و بهتر است خودتان چانه‌زنی کنید و مشکلات را حل کنید.ازآنجاکه بیمارستان ما در مرکز شهر واقع‌شده، دارای موقعیت سوق‌الجیشی بسیار خوبی است. اورژانس ما فعال است و چند پزشک مقیم در این بخش و بخش ICU و CCU حضور دارند. بخش زنان و زایمان این بیمارستان از قدیم فعال بوده و امروز به‌عنوان یکی از عمده‌ترین فعالیت‌های آن شناخته می‌شود. از دیگر ویژگی‌های دیگر این بیمارستان می‌توان به مردمی بودن آن اشاره کرد. در این بیمارستان فقط تعرفه خدمات درمانی مصوب از بیماران اخذ می‌شود و موضوع رومیزی و زیرمیزی مصداق ندارد. ما فقط به درمان بیمارها فکر می‌کنیم اما این چالش‌ها کار خیلی سختی داریم.
مدتی است که جو عوض‌شده و کارکنان تمایل دارند به‌جای بیمارستان خصوصی در بیمارستان دولتی کار کنند. این موضوع در مورد بیمارستان شما هم مصداق دارد؟
این موضوع به دلیل پرداخت‌هاست. ازآنجاکه هزینه‌هایی که از سوی بیمارستان صرف شده، دیرتر وصول می‌شود، به‌سختی می‌توانیم حقوق پزشکان را به‌موقع پرداخت کنیم. اما بیمارستان‌های دولتی روش پرداخت حقوقی به‌روزتری دارند بنابراین پزشکان ترجیح می‌دهند در بیمارستان‌های دولتی فعالیت کنند. البته تیم پزشکی در بیمارستان‌های دولتی کامل‌تر است و پزشکان می‌توانند از کمک دستیاران هم استفاده کنند. به نظر من مشکل اصلی در پرداخت‌هاست.
این موضوع شمارا به دردسر نمی‌اندازد؟
خیلی زیاد. البته ما مشکلات دیگری هم داریم.یکی از مسائلی که ما را به دردسر می‌اندازد، شکایت بی‌مورد همراهان بیمار است. که برای پزشکان و بیمارستان دردسرساز شده. من دادیار و کارشناس نظام پزشکی هم هستم. در آنجا هم این موضوع بسیار رایج است و حدود 99 درصد شکایت‌ها بی‌مورد است.ویکی از علت‌های اصلی که ما بارها خدمت جناب وزیر و معاونت درمان عرض کردیم این است که دستور دادند سر در پذیرش تابلوی بزرگی بزنیم که هرگونه شکایتی دارید با 1690 تماس بگیرید. همراه مریض وقتی نگران است و استرس دارد این تابلوی بزرگ را که توی چشم هم هست می‌بیند و به این فکر می‌کند که حالا یک زنگ هم بزند. حالا ممکن است اصلاً واقعی هم نباشد اما آن زمان همراه مریض نگران است و سعی می‌کند یک حرکتی انجام بدهد. بارها درخواست کرده‌ایم این تابلوهای دردسرساز را بردارند اما هنوز جوابی نگرفته‌ایم.
درباره اعتباربخشی بیمارستان‌ها چه نظری دارید؟
به منظر من اصلاً مثبت نیست .اولاً وقت پرستار و پرسنل و کادر پرستاری را در طول سال می‌گیرد و به‌جای اینکه به کارهای درمانی بپردازند باید مدام در کار آمار و اعداد و صورت‌جلسه‌ها و امضا باشند. دوم اینکه ایرادهای بسیار ظریف و بی‌موردی گرفته می‌شود که به هیچ‌کدام از آن‌ها در بیمارستان‌های دولتی توجه نمی‌شود، ولی اینجا مدام شاهد حضور بازرس‌ها هستیم. بازرسین مختلف روز و شب به بیمارستان می‌آیند. یک‌بار از وزیر خواستیم جلوی این بازرس‌ها را بگیرند. هرروز می‌آیند و می‌گویند این پرده چرا این شکلی است. این ملحفه‌ها خیلی تمیز به نظر نمی‌رسند؟ چرا این تشک این شکلی است و...خب مشکل ما به دلیل هزینه‌هاست. ما هم عقب هستیم. بیمه‌ها بدهی دارند و ماهم مشکل‌داریم و دستمان برای هزینه‌های جانبی خیلی بسته است.
درباره طرح تحول سلامت صحبت کنیم در اول مصاحبه گفتید این طرح با این شرایط سلامت به مقصد نمی‌رسد؟
به نظر من نمی‌رسد. مگر اینکه مقدار عدد سرانه واقعی سلامت بررسی شود و بعد طبق آن تعرفه‌ها بررسی و اعمال شود. تا آن تعرفه سرانه بررسی نشود هیچ اتفاقی نمی‌افتد .ما همین حالا هم ازنظر تعرفه از کشورهای همسایه عقبیم .مگر اینکه اعداد واقعی شود. باید نظر انجمن‌های تخصصی را بخواهند.من خودم در جلسات اولیه طرح تحول سلامت دیدم که نماینده انجمن‌ها را خواستند و نظرشان را پرسیدند، اما به‌هیچ‌وجه حرف‌ها و نظرهای آن‌ها را اعمال نکردند و هر تصمیمی که خودشان در اتاق‌های دربسته گرفتند، اجرا کردند.
تا به حال درباره این موضوع اعتراض کرده‌اید، پیشنهادی داده‌اید؟
بله بارها حرف زده‌ایم.حتماً باید نظر انجمن‌ها و هیئت‌مدیره بیمارستان‌های خصوصی هم پرسیده شود و بعد با بررسی و روی‌هم گذاشتن نظرها تعرفه‌ها واقعی شود. به‌خصوص از جهت پرداخت بیمه باید این مسئله به‌روز شود.
آیا جوابی هم گرفتید؟
نه هیچ‌وقت جواب درستی نگرفتیم .می‌گویند ما حریف بیمه‌ها نمی‌شویم. شما خودتان چانه‌زنی کنید چند هفته پیش جناب وزیر مصاحبه کردند و گفتند؛ وقتی در تعیین تعرفه از 5 نماینده فقط یک نماینده از وزارت درمان هست ، پس این تعرفه نمی‌تواند واقعی باشد، چون نماینده‌های جامعه پزشکی در تصمیم‌گیری تعرفه‌ها هیچ نقشی نداشتند.
سزارین یا زایمان طبیعی مسئله این است
من به جرات عرض می‌کنم که اکثر خانم‌های حامله خودشان می‌خواهند که با روش سزارین فرزندشان را به دنیا بیاورند. اما وزارت بهداشت فشار می‌آورد که باید حتماً آمار زایمان طبیعی بالا برود.اما نمی‌دانند که اینجا زن‌ها یقه پزشک را می‌گیرند و می‌خواهند سزارین بشوند. زن‌های حامله زیر بار نمی‌روند.این موضوع چالش‌هایی را به وجود می‌آورد. البته این چالش بین بیمار و دکتر نیست.این چالش با وزارت بهداشت به وجود می‌آید. البته حرف وزارت بهداشت هم حق است.زایمان طبیعی خیلی بهتر از سزارین است اما به‌زور که نمی‌توانیم زنی را به زایمان طبیعی مجبور کنیم. اگر خدای‌ناکرده اتفاقی برای زن یا نوزاد بیفتد بیمارستان و پزشک هستند که باید جواب بدهند.اما آمار به ما نشان می‌دهد که هنوز زنانی که طرفدار سزارین هستند تعداد بیشتری دارند.در بیمارستان ما ماماها با زنان حامله صحبت می‌کنند و از مزایای زایمان طبیعی می‌گویند اما بازهم زمان زایمان که می‌رسد سزارین را انتخاب می‌کنند چون فکر می‌کنند راحت‌تر و البته ایمن‌تر است.
مشکل متخصص‌های داخلی
من نایب‌رئیس جامعه متخصصان داخلی ایران هستم. ما چالشی بزرگی بر سر شرح وظایف متخصصین داخلی داریم.متخصصین داخلی در طول دوره رزیدنتی دوره‌های مختلف تخصص‌های داخلی را می‌گذرانند. همه دوره‌ها را می‌بینند و بنابراین اجازه کار در همه این دوره‌ها رادارند. اما وقتی متخصص داخلی وارد بازار کار می‌شود به‌عناوین‌مختلف سد کار او می‌شوند و جلوی کارش را می‌گیرند. این کارها جزو شرح وظایف یک متخصص داخلی است.مثلاً کسی که شش ماه قلب خوانده می‌تواند در این حوزه کار کند.این قانون در تمام کوریکولوم ها و برنامه‌ریزی‌های وزارت تصویب‌شده است اما هنوز برای فعالیت مشکل‌داریم و گروهی نامه‌نگاری می‌کنند به وزارت بهداشت. به‌خصوص رفقای انجمن فوق تخصصی سریع نامه‌نگاری می‌کنند که این اجازه را به متخصصین داخلی ندهند. من گله‌دارم و می‌خواهم که وزارت بهداشت در این موضوع دخالت کند و یک‌بار برای همیشه این مشکل را حل کنند.
مطالب مرتبط
نظرشما
آخرین اخبار