به گزارش شفاآنلاین ، دکتر نصرت لطفی با تاکید بر اینکه به وسیله آزمایشها میتوانیم از تحویل فرزند معلول به جامعه جلوگیری کنیم، اظهار کرد: با توجه به بالا بودن هزینههای مشاوره و آزمایشهای ژنتیک، بسیاری از مردم توانایی انجام مشاوره و آزمایشهای ژنتیک را ندارند.
وی در خصوص علل کمتوانی ذهنی، گفت: رشد نکردن مغز در دوران جنینی، اختلالات ژنتیکی، بیماریهای ارثی و متابولیک، نرسیدن اکسیژن به مغز در رحم یا حین زایمان و ... از جمله علتهای کمتوانی ذهنی هستند.
لطفی یادآور شد: قبل از ازدواج باید بررسی از نظر تالاسمی، مشاوره ژنتیک همراه با معاینه بالینی دختر و پسر انجام شود. همچنین در افرادی که دارای فرزند معلول هستند، برای بارداریهای بعدی آزمایشهای ژنتیک ضروری است.
وی با بیان اینکه موسسات زیادی برای نگهداری و رسیدگی پزشکی برای افراد کمتوان ذهنی در کشور وجود ندارد، گفت: باید باور داشته باشیم که افراد کمتوان ذهنی هم انسان هستند و نیاز به زندگی دارند نه اینکه بگوییم این افراد برای کشور هزینه دارند و آنان را رها کنیم.
این متخصص ژنتیک با اشاره به اینکه بیشترین عامل سندروم داون، بالا بودن سن مادر است، عنوان کرد: بنابراین اگر زنان 35 سال به بالا تصمیم به بارداری دارند باید آزمایشات خاصی را انجام دهند.
لطفی با تاکید بر اینکه پیشگیری بهتر از درمان است، گفت: آگاهی دادن به مردم توسط رسانهها باید افزایش یابد. باید در رسانهها با حضور متخصصان مختلف در خصوص موضوعات گوناگون در زمینه کمتوانی ذهنی بحث شود.
متخصص ژنتیک با اشاره به اینکه در سال 1351 از تهران دستور داده شد که در مشهد و اصفهان موسسه حمایت ملی کودکان عقبمانده ذهنی ایجاد شود، خاطرنشان کرد: با توجه به اینکه رئیس هیات مدیره این موسسه باید یک فرد دانشگاهی، متخصص کودکان و زن میبود، بنده به عنوان رییس موسسه مشهد انتخاب و به صورت افتخاری در آنجا مشغول به کار شدم و دو مرکز برای دختران و پسران عقبمانده ذهنی آغاز به کار کرد. در این مراکز شبانهروزی، از کودکان نگهداری و آزمایشهای مختلف گرفته میشد، برحسب درجهبندی ذهن افراد به آنان آموزشهای لازم را میدادیم، با توجه به نیاز افراد کمتوان ذهنی بر روی آموزشهای موسیقی و نقاشی بسیار تاکید میکردیم. در سال 1358 اسم این مراکز به بهزیستی تغییرنام یافت.
لطفی خاطرنشان کرد: یکی از اقداماتی که انجام میشد این بود که در برگزاری کنفرانسهایی در خصوص عقبماندگی ذهنی، بچههای این مراکز را میآوردیم و آنان سرود و موسیقی اجرا میکردند. با این اقدام میخواستیم نشان دهیم که اگر به افراد کمتوان ذهنی رسیدگی کنیم، میتوانیم به آنان زندگی بخشیم.