در ایران پروتکل‌های ERAS استفاده نمی‌شود

گاهی بیماران به ICU منتقل می‌شوند که با استفاده از راهنماهای بالینی ERAS شاید اصلا به ICU منتقل نشوند. یا اگر به ICU رفت، طول درمان در ICU کاهش پیدا کند. پروتکل‌هایی که در ERAS به کار می‌رود، شاید جزو پروتکل‌های تجویز مایعات، پروتکل‌های تجویز داروهای محرک قلبی و یا داروهایی که حین بیهوشی و در فاصله دوران بیهوشی تا دوران بهبود بیمار بعداز عمل جراحی استفاده می‌شود، باشد. متاسفانه در ایران پروتکل‌های ERAS استفاده نمی‌شود و همین موضوع باعث افزایش مرگ و میر و افزایش بیمار و طولانی شدن مدت اقامت و بستری بیماران در ICU و بیمارستان می‌شود. عدم استفاده از ERAS از لحاظ کیفیت درمانی و مرگ و میر بیماران باعث بروز مشکلاتی است؛ کیفیت درمان را کاهش داده و آمار مرگ و میر در بخش بیهوشی را افزایش داده و طول درمان را افزایش می‌دهد. برای بهبود تمام این حالات باید با دستور کار جلو برویم. به کارگیری ERAS شامل استفاده از پروتکل‌های تجویز مایعات و مانیتورینگ است. چراکه بدون داشتن مانیتورینگ‌های خاصی که در تمام دنیا استفاده می‌شود‌، کرونر قلبی یا مقاومت عروقی، پاسخگویی به مایعات را نمی‌توان اندازه گرفت. اما با داشتن چنین مانیتورینگ‌هایی می‌توان پروتکل‌های ERAS را به کار برد و تمام عوارض بعداز جراحی، مرگ و میر یا طول اقامت و بستری در بیمارستان را کاهش داد.

مشکل اصلی ما در این رابطه عدم وجود مانیتورینگ است. چراکه مانیتورینگ خاص مربوط به اندازه‌گیری پارامترها را در اکثر بیمارستان‌ها نداریم، درنتیجه امکان استفاده از پروتکل‌ها وجود ندارد. زمانی‌که پالس اکسیمتر نداشتیم، بیماران ما از نبود اکسیژن ازبین می‌رفتند. درحال حاضر خوشبختانه چنین عوارض کمتر شده و بیماران در اثر نبود اکسیژن دچار مشکل نمی‌شوند. اما به دلیل نداشتن مانیتورینگ، بیماران، سیستم درمانی و پزشکان صدمه می‌بینند. مثلا زمانی را که بر سر بالین بیماری صرف می‌شود را می‌توان برای بیمار دیگری درنظر گرفت. تا هم بیمار نتیجه بهتری بگیرد و از طرف دیگر سیستم پرداختی درمانی متحمل هزینه کمتری می‌شود. اما از سویی نیازمند سرمایه‌گذاری در جهت تهیه تجهیزات مانیتورینگ است.سپید

• اتابک نجفی
• متخصص بیهوشی
• دبیر علمی کنگره