با این که می‌توان عدم تخمک‌گذاری را با تجویز داروهای باروری درمان کرد، ارزیابی مشکلات دیگری که می‌توانند در تخمک‌گذاری مداخله کنند مانند مشکلات تیروئیدی یا اختلالات غدد فوق‌کلیه یا هیپوفیز، اهمیت دارد.
شفا آنلاین:تخمک‌گذاری
نامنظم یا غیرطبیعی عامل 40-30 درصد تمام موارد ناباروری است. داشتن
قاعدگی‌های نامنظم، فقدان قاعدگی یا خونریزی غیرطبیعی اغلب نشان‌دهنده
فقدان تخمک‌گذاری است، شرایطی که در طب بالینی تحت عنوان عدم تخمک‌گذاری
شناخته می‌شود.به گزارش شفا آنلاین:با این که می‌توان عدم تخمک‌گذاری را با تجویز داروهای باروری درمان کرد، ارزیابی مشکلات دیگری که می‌توانند در تخمک‌گذاری مداخله کنند مانند مشکلات تیروئیدی یا اختلالات غدد فوق‌کلیه یا هیپوفیز، اهمیت دارد.
باردار شدن همراه با مشکلات تخمک‌گذاری
وقتی که پزشکتان مشکلات پزشکی دیگرتان را حل کرد، داروهای باروری را برای تحریک تخمک‌گذاری تجویز می‌کند. داروهای حاوی Clomid و Serophene (Clomiphene) اغلب اولین انتخاب هستند زیرا موثر بوده و سال‌هاست که برای زنان تجویز می‌شوند. برخلاف بسیاری از داروهای ناباروری، این داروها این مزیت را دارند که به‌جای تزریق شدن می‌توانند از راه دهان مصرف شوند. این داروها برای القای تخمک‌گذاری و اصلاح تخمک‌گذاری نامنظم از طریق افزایش تولید تخمک توسط تخمدان‌ها به‌کار می‌روند. کلومیفن تخمک‌گذاری را در اغلب زنان دچار عدم تخمک‌گذاری، القا می‌کند. حدود 10 درصد زنانی که از کلومیفن برای مشکل ناباروری شان استفاده می‌کنند، چند قلو و معمولا دوقلو باردار می‌شوند، در مقابل فقط یک درصد کل جمعیت زنان دوقلو بدنیا می‌آورند.
دوز معمول برای شروع کلومیفن، 50 میلی‌گرم در روز به مدت 5 روز است، که مصرف آن از روز سوم، چهارم یا پنجم پس از شروع قاعدگی، آغاز می‌شود. می‌توانید از هفت روز پس از دریافت آخرین دوز کلومیفن منتظر شروع تخمک‌گذاری باشید. اگر هنوز هم تخمکگذاریتان شروع نشده، دوز دارو از 50 میلی‌گرم در روز در هر ماه افزایش یافته و به 150 میلی‌گرم می‌رسد. پس از شروع تخمک‌گذاری اغلب پزشکان توصیه می‌کنند که مصرف کلومید را بیشتر از 6 ماه ادامه ندهید. اگر پس از آن هنوز هم باردار نشده‌اید، می‌توانید روش درمانی‌تان را تغییر دهید یا به متخصص ناباروری مراجعه کنید.
گاهی اوقات مصرف این داروهای باروری باعث ضداسپرم شدن موکوس دهانه رحم و ممانعت از ورود اسپرم بداخل رحم می‌شود. این مشکل می‌تواند با استفاده از وارد کردن مستقیم اسپرم به‌صورت مصنوعی به درون رحم، رفع شود تا تخمک بارور شود.
بسته به شرایط‌تان ممکن است پزشک داروهای دیگری را نیز برای باروری پیشنهاد کند مانند Gonal-F یا سایر هورمون‌های تزریقی که فولیکول‌ها را تحریک کرده و باعث رشد تخمک لقاح یافته در تخمدان‌ها می‌شود. این داروها در اصطلاح «داروهای فراتخمک‌گذاری» نامیده می‌شوند. اغلب این داروها زیر پوست تزریق می‌شوند. برخی از این هورمون‌ها باعث فعالیت زیاد تخمدان‌ها (و در نتیجه ایجاد نفخ و ناراحتی شکم) می‌شوند، بنابراین پزشک شما را با اولتراسوندهای مکرر واژینال و آزمایش‌های خونی برای پایش سطوح استروژن، تحت نظر می‌گیرد. حدود 90 درصد زنان با این داروها شروع به تخمک‌گذاری می‌کنند و بین 20 درصد تا 60 درصد آنها باردار می‌شوند.
سندرم تخمدان پلی‌کیستیک (PCOS)
مشکل رایج در تخمک‌گذاری که حدود 10-5 درصد زنان را در سال‌های باروری تحت تاثیر قرار می‌دهد،PCOS است.PCOS یک مشکل عدم تعادل هورمونی است که می‌تواند عملکرد تخمدان‌ها را مختل کند. در اغلب موارد، تخمدان‌ها بزرگ می‌شوند و با کیست‌های ریز و پر از مایعی پوشیده می‌شوند. علائم آن عبارتند از:
فقدان قاعدگی، قاعدگی‌های نامنظم یا خونریزی نامنظم
فقدان یا بی‌نظمی تخمک‌گذاری
چاقی یا اضافه وزن ( PCOSحتی در زنان لاغر نیز ممکن است مشاهده شود)
مقاومت انسولینی (یکی از شاخص‌های پیش‌دیابت)
فشار خون بالا
کلسترول غیرطبیعی همراه با تری‌گلیسرید بالا
رشد موهای زائد بر بدن و صورت (هیرسوتیسم)
آکنه یا پوست چرب
موی نازک یا کچلی مردانه.
باردار شدن زمانی که به PCOS مبتلا هستید
اگر PCOS دارید و اضافه وزن نیز دارید، کم کردن وزنتان راهی برای بهبود شانس بارداری است. پزشکتان ممکن است دارویی را برای کاهش سطوح انسولین‌تان تجویز کند، زیرا سطوح بالای انسولین – ناشی از ناتوانی بدن برای تشخیص انسولین - یکی از مشکلات رایج در بسیاری از زنان دچار PCOS است. افزایش مزمن انسولین می‌تواند منجر به دیابت شود. خطر پیشرفت بیماری قلبی، دیابت نوع 2 و سرطان اندومتر رحم در زنان دچار PCOS بیشتر است، خصوصا اگر PCOS کنترل نشود.
PCOS درمان نمی‌شود ولی برای درمان علائم آن و نا باروری مربوط به آن، روش‌هایی وجود دارد. با تحریک تخمک‌گذاری، خصوصا در زنانی که اقدام به باردار شدن می‌کنند و در حال درمان کردن مقاومت انسولینی هستند، تخمک‌گذاری و قاعدگی‌های منظم مجددا برقرار می‌شود.
روشی به نام باروری در محیط آزمایشگاهی یا همان IVF، نیز درمان بالقوه ی دیگری برای زنان دچار PCOS است.
استرس و باروری
برای زوج‌هایی که با ناباروری در حال دست‌و‌پنجه نرم کردن هستند، این حقیقت بسیار بی‌رحمانه است: نه تنها ناباروری باعث استرس زیادی می‌شود بلکه استرس هم می‌تواند باروری را تحت تاثیر قرار دهد. استرس با مشکلات تخمک‌گذاری مرتبط است. در بسیاری از افراد، طولانی‌ترشدن مدت ناباروری سبب ایجاد استرس بیشتر می‌شود. همچنین ترس از ناباروری می‌تواند منجر به تنش با همسرتان شود و شانس بارداری را از این هم کمتر کند. بطور کلی اگر با یکدیگر مشکل داشته باشید شانس ارتباط جنسی کاهش می‌یابد.
با اینکه حقیقت این است که مواجهه با ناباروری استرس‌زاست، این به معنی پذیرفتن آن نیست. اگر پزشک نمی‌تواند علت پزشکی مشکل تخمکگذاریتان را پیدا کند، متخصص دیگری را برای یافتن راه‌حل‌های بهتر برای رفع نگرانی از ناباروری پیدا کنید.
انجمن امریکایی درمان مشکلات تولید مثلی راه‌های زیر را برای کاهش استرس پیشنهاد می‌کند:
ارتباط را با همسرتان حفظ کنید.
حمایت عاطفی بگیرید. مشاور خانواده، گروه‌های حمایتی یا کتاب‌ها می‌توانند به شما کمک کنند.
تکنیک‌های کاهش استرس مانند دارودرمانی یا یوگا.
مصرف کافئین و دیگر محرک‌های را کاهش دهید.
به‌طور منظم ورزش کنید تا تنش‌های فیزیکی و روانی را کاهش دهید.
با همسرتان در مورد روش‌های درمانی از جمله در مورد محدودیت‌های مالی به توافق برسید.
• تا جائی که می‌توانید در مورد ناباروریتان و روش‌های ممکن درمان اطلاعات کسب کنید.
سپید
مطالب مرتبط
نظرشما
آخرین اخبار