پرخوری عصبی یک اختلال در غذا خوردن است که با دوره های مکرر مصرف بیش از حد غذا و بعد تلاش هایی برای مقابله با کاهش غذای مصرفی از طریق وادار کردن خود به استفراغ ، ورزش شدید و یا سوء استفاده از داروهای مختلف مشخص می شود.
شفا آنلاین:نتایج یک مطالعه نشان می دهد که با تحریک
الکتریکی بخش هایی از مغز با برق می توان علائم اصلی پرخوری عصبی از جمله
تمایل شدید به مصرف بیش از حد غذا را کاهش داد.
به گزارش شفا آنلاین، پرخوری عصبی یک اختلال در غذا خوردن است که با دوره های مکرر
مصرف بیش از حد غذا و بعد تلاش هایی برای مقابله با کاهش غذای مصرفی از
طریق وادار کردن خود به استفراغ ، ورزش شدید و یا سوء استفاده از داروهای
مختلف مشخص می شود.
این رفتارها که معمولا از نگرانی بیش از حد در خصوص وزن بدن و تناسب بدن نشات می گیرند بطور فزاینده ای اجباری می شوند تا اینکه به صورت اعتیاد درمی آیند.
پرخوری عصبی معمولا در نوجوانی بروز می کند و احتمال بروز آن در زنان بسیار بیشتر است بطوریکه حدود یک تا دو درصد از زنان در برهه ای از زندگی خود به این اختلال مبتلا می شوند.
این اختلال با عوارض پزشکی متعددی همراه است و بیش از چهار درصد مبتلایان به مرگ پیش از موعد دچار می شوند.
درحالیکه درمان های روانشناسی برای بسیاری از افراد مبتلا به پرخوری عصبی موثر هستند اما برای بخش قابل توجهی از بیماران کارایی ندارد و بنابراین به درمان های جدید نیاز پیدا می کنند.
مدارک نشان می دهند که پرخوری عصبی با عملکرد تغییر یافته در برخی مسیرهای خاص مغزی مانند مسیرهای مرتبط با فرایندهای خود کنترلی، ارتباط دارد. با این حال امکان عادی سازی این مسیرها با استفاده از فن آوری های مدرن علوم اعصاب مانند' ترانس کرانیال تحریک جریان مستقیم' (TDCS) وجود دارد.
tDCS یک روش غیر تهاجمی تحریک مغز است که جریان های ضعیف برق را از طریق دو الکترود که بر روی سر کار گذاشته می شود به مغز ارسال می کند. این رویه بی خطر و بدون درد است و شایع ترین عوارض جانبی آن خارش خفیف و یا احساس سوزن سوزن شدن بر روی پوست سر است.
محققان کالج کینگ لندن در این تحقیق اثرات کوتاه مدت tDCS را بر افراد مبتلا به پرخوری عصبی بررسی کردند.
نتایج این مطالعه نشان داد علائم پرخوری عصبی در افرادی که تحت tDCS قرار گرفته بودند به اندازه قابل توجهی کاهش یافت اما این کاهش در افرادی که تحت این رویه قرار نگرفته بودند، دیده نشد.
برای مثال امتیازات پایه در خصوص افراط در غذا خوردن در افرادی که تحت tDCS قرار گرفته بودند 31 درصد کاهش یافت.
این مطالعه نشان داد که tDCS تمایل به مصرف بیش از حد غذا را سرکوب می کند و شدت سایر علائم را در افراد مبتلا به پرخوری عصبی دست کم بطور موقت کاهش می دهد.
این رفتارها که معمولا از نگرانی بیش از حد در خصوص وزن بدن و تناسب بدن نشات می گیرند بطور فزاینده ای اجباری می شوند تا اینکه به صورت اعتیاد درمی آیند.
پرخوری عصبی معمولا در نوجوانی بروز می کند و احتمال بروز آن در زنان بسیار بیشتر است بطوریکه حدود یک تا دو درصد از زنان در برهه ای از زندگی خود به این اختلال مبتلا می شوند.
این اختلال با عوارض پزشکی متعددی همراه است و بیش از چهار درصد مبتلایان به مرگ پیش از موعد دچار می شوند.
درحالیکه درمان های روانشناسی برای بسیاری از افراد مبتلا به پرخوری عصبی موثر هستند اما برای بخش قابل توجهی از بیماران کارایی ندارد و بنابراین به درمان های جدید نیاز پیدا می کنند.
مدارک نشان می دهند که پرخوری عصبی با عملکرد تغییر یافته در برخی مسیرهای خاص مغزی مانند مسیرهای مرتبط با فرایندهای خود کنترلی، ارتباط دارد. با این حال امکان عادی سازی این مسیرها با استفاده از فن آوری های مدرن علوم اعصاب مانند' ترانس کرانیال تحریک جریان مستقیم' (TDCS) وجود دارد.
tDCS یک روش غیر تهاجمی تحریک مغز است که جریان های ضعیف برق را از طریق دو الکترود که بر روی سر کار گذاشته می شود به مغز ارسال می کند. این رویه بی خطر و بدون درد است و شایع ترین عوارض جانبی آن خارش خفیف و یا احساس سوزن سوزن شدن بر روی پوست سر است.
محققان کالج کینگ لندن در این تحقیق اثرات کوتاه مدت tDCS را بر افراد مبتلا به پرخوری عصبی بررسی کردند.
نتایج این مطالعه نشان داد علائم پرخوری عصبی در افرادی که تحت tDCS قرار گرفته بودند به اندازه قابل توجهی کاهش یافت اما این کاهش در افرادی که تحت این رویه قرار نگرفته بودند، دیده نشد.
برای مثال امتیازات پایه در خصوص افراط در غذا خوردن در افرادی که تحت tDCS قرار گرفته بودند 31 درصد کاهش یافت.
این مطالعه نشان داد که tDCS تمایل به مصرف بیش از حد غذا را سرکوب می کند و شدت سایر علائم را در افراد مبتلا به پرخوری عصبی دست کم بطور موقت کاهش می دهد.
نظرشما
آخرین اخبار