همانطور که از نام بیماری میتوان فهمید ، التهاب نخاع و عصب چشم ، اساس این بیماری را تشکیل میدهد.البته همانطور که گفته شد درگیری برخی قسمتهای دیگر مغز هم محتمل است .علائم بیماری شامل علائم چشمی به صورت نوريت اپتیک (التهاب عصب چشم ) است . این التهاب در چشم منجر به درد چشم هنگام حرکت دادن چشم و تاری دید ميشود .التهاب نخاع هم منجر به علایم خاصی میگردد . با توجه به درگیری بیشتر نخاع گردن ، علائم در هر چهار اندام به صورت ضعف و يا اختلال حسی خود را نشان میدهد . همچین اختلال در دفع ادرار ومدفوع هم میتواند وجود داشته باشد .
درگیری منطقه پشت بصل النخاع میتواند سندرم area postrema ایجاد کند علائم این سندرم عبارتند از سکسکه و تهوع و استفراغ . در این بیماری حملات درگیری نخاع و چشم ، مشابه ام اس میتواند چندین بار تکرار شود و به دلیل طبیعت خشن تر این بیماری ، عوارض بیشتری را روی بیمار ميگذارد.درمان بیماری معمولا پیچیده تر و سنگینتر از بیماری ام اس است زیرا طبیعت بیماری خشنتر است .کنترل بیماری نسبتا دشوار است .
در حمله اول از دوز بالای کورتون استفاده ميشود و اگر کورتون
جواب مناسبی نداد میتوان از تعویض پلاسمای خون یا ايمونوگلوبولين وريدي
استفاده کرد.هدف ،خارج کردن آنتی بادی زیان باری است که علیه گیرنده های
سلولهای عصبي واکنش نشان ميدهد.چون احتمال عود حملات بیش از نود درصد است
لازم است از درمانهای طولانی مدت برای مهار سیستم ایمنی استفاده شود .تاثیر
ايمونوگلوبولين وريدي روی حملات چشمي کمتر است و تعویض پلاسماي خون در
درمان حملات این بیماران ،در اولویت قرار دارد.پس از کنترل حمله اول ، باید
درمان نسبتا قوی مهار کننده سیستم ایمنی و نه فقط درمان کنترل کننده سیستم
ایمنی ، شروع شود . این درمان شامل درمان خوراکی است سه داروی خوراکی مصرف
شده در این بیماری عبارتند از :
mycophenolate mofetil (CellCept)
rituximab (Rituxan)
zathioprine (Imuran, Azasan)
