به گزارش شفاآنلاین،در وقوع طلاق یکی از چالش‌هایی که کمتر به چشم می‌خورد، شاخص دوام زندگی‌های منجر به طلاق است. این شاخص در مسائل جمعیت شناختی واقعه ازدواج و طلاق مورد بررسی قرار می‌گیرد و ناظر بر طول مدت ازدواج تا وقوع واقعه طلاق است. بر اساس بررسی‌های انجام شده حدود ۱۴درصد طلاق‌ها در ایران، کمتر از یک سال و ۱۱ درصد آن پس از یک تا دو سال از زندگی مشترک رخ می‌دهد. در مجموع بیش از ۵۰ درصد طلاق‌ها در ایران در کمتر از پنج سال بعد از شروع زندگی مشترک رخ می‌دهد. این اتفاق در برخی استان‌های کشور بحرانی‌تر است. هم اکنون میانگین طول مدت زندگی مشترک در طلاق‌های ثبت شده در کل کشور هشت سال است، اما استان‌های ایلام، کردستان، خراسان جنوبی و اردبیل میانگین زیر هفت سال را تجربه می‌کنند. از طرف دیگر، استان‌های یزد، سمنان، اصفهان، مازندران، تهران و البرز دارای میانگین طول مدت زندگی مشترک در طلاق‌های ثبت شده بالای هشت سال هستند. در سال‌های اخیر با افزایش مشکلات اقتصادی و اجتماعی بروز پدیده طلاق در جامعه افزایش یافته است. بررسی آمار طلاق در سال‌های اخیر نیز این روند را تایید می‌کند. این در حالی است که کارشناسان اجتماعی بر این باورند که افزایش عددی میزان طلاق را باید در شرایطی در نظر گرفت که جمعیت کشور نیز نسبت به گذشته افزایش یافته است و این گونه نیست که جمعیت ثابت اما طلاق افزایش یافته باشد. باید دانست که علاوه بر تعداد طلاق در کشور، نسبت طلاق به ازدواج، میانگین سن زوج‌ها در زمان طلاق و میانگین سنوات زناشویی در بین مطلقه‌ها در دو دهه اخیر با تغییر و تحولات عمده ای همراه است.
نیمی از طلاق‌ها در پنج سال نخست زندگی اتفاق می‌افتد
سخنگوی سازمان ثبت احوال کشور با بیان اینکه در هفت ماهه اول امسال ۱۰۲ هزار و ۸۱ واقعه طلاق در کشور به ثبت رسیده است، عنوان کرد: میانگین طول مدت زندگی مشترک در طلاق‌های ثبت شده طی هفت ماهه امسال در کشور ۶/۸ سال بوده است و ۳/۱۱ درصد زوج‌ها دوام زندگی کمتر از یک سال داشته‌اند و در مجموع ۵/۴۵ درصد طلاق‌ها مربوط به پنج سال نخست زندگی مشترک بوده است. سیف‌ا... ابوترابی خاطرنشان کرد: هم‌اکنون میانگین سن ازدواج در کل کشور ۶/۲۸ برای مردان و ۹/۲۳ برای زنان گزارش شده است و میانگین سن طلاق در کشور نیز ۸/ ۳۵سال در بین مردان و ۹/۳۰ سال در بین زنان است. به گزارش آنا، سخنگوی سازمان ثبت‌احوال کشور اظهار کرد: در هفت ماهه نخست امسال ۱۰۲ هزار و ۸۱ واقعه طلاق در کشور به ثبت رسیده است که با افزایش ۶/۵ درصدی نسبت به مدت مشابه سال قبل روبه‌رو بوده است و استان‌های البرز، گیلان، خراسان‌رضوی و کرمانشاه بیشترین میزان طلاق و استان‌های سیستان و بلوچستان، ایلام، یزد و چهارمحال و بختیاری نیز کمترین میزان طلاق را دارند.
آموزش مهارت‌های زندگی، راه دوام زندگی مشترک
از دیدگاه برخی جامعه‌شناسان، طلاق زمانی تبدیل به یک آسیب اجتماعی می‌شود که افزایش آن با افزایش جمعیت و همچنین افزایش ازدواج‌ها متناسب نباشد و تعداد طلاق از حد مشخص فراتر رود. به بیان دیگر این امر پدیده «طلاق مرضی» تلقی می‌شود که در این صورت به عنوان یک مساله اجتماعی می‌تواند جامعه را تحت الشعاع قرار دهد. رئیس انجمن مددکاری ایران درباره دوام زندگی مشترک در بین زوج‌های ایرانی می‌گوید: برای بررسی دوام زندگی‌های مشترک در کشور آمار مورد استناد و اطلاعات مندرج در سایت سازمان ثبت احوال کشور به عنوان مرجع رسمی قلمداد می‌شود. همچنین در این زمینه نیز مرکز آمار کشور، آمار دقیق و به‌روز را منتشر می‌کند و می‌توان از این دو مرجع برای بررسی میزان دوام زندگی‌های مشترک در ایران استفاده کرد. سید حسن موسوی چلک می‌افزاید: کاهش میزان دوام زندگی زناشویی فقط کشور ما را تحت تاثیر قرار نداده است. در سال‌های نخست تشکیل زندگی مشترک به مراتب میزان اختلافات به دلیل عدم شناخت زوج‌ها نسبت به یکدیگر افزایش می‌یابد. این در حالی است که افراد با گذشته زمان در زندگی مشترک به هم عادت کرده یا به دلیل برخی صلاحدیدها شرایط را می‌پذیرند. برای مثال در برخی مواقع والدین فقط به دلیل زندگی فرزندان شرایط موجود را می‌پذیرند. به گفته او معمولا با گذشت زمان انطباق و سازگاری زوج‌ها افزایش می‌یابد و آنها در این شرایط نحوه تعامل با یکدیگر را می‌آموزند. برای مثال با گذشت پنج سال از زندگی طبیعتا تولد فرزند می‌تواند عاملی برای ثبات بهتر زندگی باشد. اما تنها عامل افزایش دهنده طلاق در زندگی عدم شناخت مناسب قبل از ازدواج است. جوانان باید بدانند هر قدر نسبت به انتخاب همسرشان شناخت داشته باشند به نسبت احتمال بروز طلاق نیز کاهش می‌یابد. رئیس انجمن مددکاری ایران می‌گوید: امروزه شیوه‌های همسرگزینی در جامعه ما تغییر کرده است. در اغلب انتخاب‌ها بخشی از فضای مجازی، ارتباطات، شناخت‌های خیابانی و... دخیل هستند. در این وضعیت زوج‌ها نمی‌توانند نسبت به یکدیگر شناخت عمیق داشته باشند. این در حالی است که بررسی زندگی پدر و مادرها در گذشته نشان می‌دهد تنها شرط دوام زندگی گذشت و تلاش برای برقراری روابط بهتر برای داشتن یک زندگی با ثبات‌تر است.
تغییر نگرش‌ها و افزایش نرخ طلاق درجامعه
در گذشته خیلی‌ها بر این باور بودند که برای حفظ خانواده باید
تلاش کنند، اما امروزه شاید فاصله بین دعوا و طلاق زوج‌ها چند هفته هم طول
نمی‌کشد. باورهای جدید باعث شده تا دوام زندگی مشترک در بین نسل جوان کاهش
یابد. این در حالی است که در گذشته برای حل اختلافات زناشویی از سوی
زوج‌ها و اطرافیان تلاش می‌شد تا تضادها منجر به بروز اختلاف عمیق بین زن و
شوهرها نشود، اما امروزه با موضوع طلاق نسبت به گذشته راحت‌تر برخورد
می‌شود. با وجود اینکه در دین اسلام طلاق به عنوان حلال مورد غضب نام برده
می‌شود در شرایط کنونی جامعه قبح این امر از بین رفته است. از سوی دیگر هم
فشارهای اجتماعی وارد شده به افراد مطلقه از سوی جامعه نیز کاهش یافته است.
در این شرایط با موضوع طلاق می‌توان به سهولت کنار آمد. موسوی چلک درباره
دیگر عوامل بروز طلاق می‌گوید: گسترش اطلاعات و ارتباطات را می‌توان به
عنوان فرصت و تهدید در عصر کنونی مورد بررسی قرار داد. در بروز طلاق دامنه
اطلاعات و ارتباطات گسترده افراد نقش بسزایی دارد. او در جواب این سوال که
با شرایط موجود وضعیت دوام زندگی مشترک در جامعه چگونه خواهد بود؟
می‌افزاید: اگر تدابیری برای بهبود وضعیت موجود اتخاذ نشود به نسبت
نمی‌توان تغییر در شرایط را شاهد بود. هم اکنون یکی از سیاست‌های کلان کشور
بر مبنای حفظ، پایداری و ثبات خانواده است و در صورت عدم بروز این امر در
جامعه با تاثیرات منفی فراوان رو به رو خواهیم بود. برای کاهش نرخ طلاق و
بهبود شرایط زندگی مشترک باید از دوره کودکی و نوجوانی به فرزندانمان
شیوه‌های تعامل سازنده را آموزش داد. چون فراگیری مهارت‌های اجتماعی
نیازمند زندگی پویا و بانشاط است. در شرایط کنونی باید افراد در جامعه به
گونه ای از لحاظ اجتماعی پرورش یابند تا مهارت مقابله با مشکلات، مهارت
تصمیم گیری و... در آنها افزایش یابد. هر یک از این امور لازمه تشکیل زندگی
اجتماعی است. در مقایسه زندگی‌های مشترک کنونی با زندگی‌های زناشویی در
گذشته باید گفت که در گذشته اقوام نظارت نانوشته ای روی زندگی زوج‌های جوان
داشتند، اما در شرایط کنونی دیگر نظارت‌ها ثبات و حساسیت گذشته را به دلیل
تغییر ساختارهای موجود در خانواده و کاهش ارتباطات اجتماعی ندارد. در این
نوع سبک زندگی افراد در بروز شرایط بحران تنهاتر شده و تصمیم گیری‌های
نامناسب را اتخاذ می‌کنند. برخی از جوانان در صورت بروز هر گونه اختلاف
تنها راه حل را طلاق می‌دانند، اما باید به آنها گوشزد کرد که با مداخله
کارشناسی شده می‌توان جلوی بروز پدیده طلاق را در بسیاری از زندگی‌ها گرفت.
چون طلاق همیشه بهترین و نخستین راه حل نیست. به گفته او کاهش آستانه تحمل
باعث شده تا افراد در مواجهه با ناملایمات زندگی تنها راه حل را خلاصی از
شرایط موجود بدانند. این در حالی است که با آموزش مهارت‌های زندگی از سنین
کودکی و نوجوانی باید فرزندان را نسبت به دوام زندگی و مواجهه با آسیب‌ها
آگاه تربیت کرد.آرمان امروز
