این متخصص با تاکید بر اینکه برای دوری از مضرات برخی از ادویهها باید اصولی را رعایت کنیم تصریح کرد: طبق قاعده، ادویه ای که به غذا زده می شود باید متناسب با مزاج غذا و مصلح آن باشد و ترجیحا نباید برای یک غذا از چند جور ادویه استفاده کنیم. مثلاً اگر مزاج غذا گرم باشد همچون اغلب سرخ کردنی ها یا کباب گوشت قرمز، نباید همراه با اینها، ادویه های گرم مثل فلفل استفاده شود چون حرارت غذا بالاتر رفته و در بدن اخلاط و مواد سوخته و سمی و صفرای غیرطبیعی تولید می کند و منجر به عوارض کوتاه مدت نظیر داغی بدن، جوش، کهیر، سوزش ادرار، خارش پوست و... و در بلندمدت نیز سبب بروز لک های پوستی، التهاب، زخم های گوارشی و حتی سرطان می شود.
این عضو هیئت علمی دانشگاه با اشاره به مفید بودن مصرف فلفل سیاه به صورت معتدل، و متناسب با غذا، فصل و اقلیم گفت: این ماده خاصیت خشک کنندگی، تحلیل مواد و اخلاط زائد و غلیظ دارد و با همین مکانیزم می تواند موجب خوشبو شدن بدن و پاکسازی اعضا و جوارح شود. همچنین با دفع رطوبت های زائد مغز و تحریک نسبی آن، باعث تقویت حافظه و افزایش توجه و گیرایی مطالب و کاهش منگی می شود و برای برخی انواع فلج و سستی ها که ریشه مغزی دارند هم مفید است.
فلفل برای رفع سرفه ناشی از سردی و تنگی نفس بسیار مفید است و کسانی که در سیستم ریوی بلغم زائد دارند می توانند از فلفل بهره مند شوند. نیاز به تاکید نیست که برای رسیدن به این خواص، باید به طور معقول و منطقی از این دارو استفاده کرد و نه سرخود و در مقادیر زیاد که قطعا بسیار مضر خواهد بود.
به گفته این پژو هشگر طب سنتی، فلفل مسکن درد است و روغن گیاهی حاوی آن نیز همین خاصیت را دارد و معمولا به صورت موضعی برای دردهای مزمن عضلات و مفاصل که ناشی از سردی و اسپاسم باشند، مفید است.