جامعه آنجا افراد دارای معلولیت را فراموش کرده که اگر فرد دارای معلولیت شغل مورد نظر خود را هم پیدا کند هنگام دریافت حقوق حتی نمی تواند به دلیل مناسب سازی نشدن اماکن شهری از دستگاه خودپرداز بانک استفاده کند و حقوقش را بگیرد.
شفاآنلاین>اجتماعی>معلولیت به خودی خود برخی محدودیت ها و دردسرهایی را برای فرد دارای معلولیت ایجاد می کند اما مشکل وقتی غیرقابل تحمل می شود که جامعه وظیفه خود را در برابر آنان فراموش می کند.
به گزارش شفاآنلاین،جامعه هنگامی وظیفه خود را فراموش کرده که وقتی که یکی از کارفرمایان باانصاف، فرصت شغلی خوبی را در اختیار یکی از این افراد دارای معلولیت قرار می دهد، این فرد به خاطر مشکلاتی مانند مناسب نبودن وسیله حمل و نقل عمومی برای معلولان یا داشتن پله های زیاد در ساختمان بدون آسانسور به راحتی و فقط به خاطر مشکلات ایاب و ذهاب، این فرصت شغلی را از دست می دهد.
جامعه آنجا افراد دارای معلولیت را فراموش کرده که اگر فرد دارای معلولیت شغل مورد نظر خود را هم پیدا کند هنگام دریافت حقوق حتی نمی تواند به دلیل مناسب سازی نشدن اماکن شهری از دستگاه خودپرداز بانک استفاده کند و حقوقش را بگیرد.
جامعه وقتی افراد دارای معلولیت را فراموش کرده که معلولان هنگام مراجعه به مراکز درمانی سرپایی به ویژه دندانپزشکی با محیط های مناسب سازی نشده از جمله پله ها و موانع فراوان برای راه رفتن مواجه می شوند ، قید آن را می زنند؛ از این دست مثال ها زیادند و هر چند چشم امید افراد دارای معلولیت به اصلاحیه قانون جامع از آنان مانده اما این قانون هنوز در مجلس شورای اسلامی معطل مانده است.
چند نفر از افراد دارای معلولیت از مشکلات خود گفتند و شرح حالی نوشتند بر تمام وظایف جامعه ای که متاسفانه تاکنون برای آنان مهیا نشده است.
فاطمه مرادی 35 ساله که دارای معلولیت جسمی و حرکتی است، هفت سال است که آموزش های مختلف را فرامی گیرد که وارد فضای کاری جامعه شود اما مشکلات جسمی اش بیشتر از آن است که بتواند در این راه موفق شود. با این وجود او با اشتیاق انواع مهارت ها از جمله خیاطی را فراگرفته و گاهی نیز سفارش کار می گیرد.
کار با رایانه و قالی بافی از دیگر مهارت هایی است که بصورت رایگان از سوی یک موسسه خیریه –رعد الغدیر- به او آموزش داده شده اما فاطمه مرادی معتقد است که هرچند این مهارت ها را فراگرفته اما بالاخره برای خوداشتغالی باید پولی داشته باشد که مواد اولیه را تهیه کند اما متاسفانه این بودجه را ندارد.
او از 50 هزار تومان مستمری که بهزیستی به او می دهد گلایه مند است و می گوید : «آخر این پول به کجا می رسد؟ » . فاطمه مرادی ، سه خواهر دیگر هم دارد که هر سه نفر آنان دارای معلولیت جسمی و حرکتی هستند و او ناگزیر ، دو خواهر کوچکتر خود را به مرکز شبانه روزی نگهداری معلولان سپرده است، یکی در کهریزک و دیگری در شهرقدس و برای هر کدام ماهانه 500 هزار تومان شهریه می پردازد و خودش می گوید: «هزینه شهریه را از اجاره زمینی که پدرم برایمان به ارث گذاشته ، تامین می کنم.» و البته مرادی خیلی خوش شانس است که زمینی دارد که اجاره دهد و مخارج زندگی را کم و بیش تامین کند اما اگر این زمین را نداشت ، جامعه به او چه کمکی می کرد.
او که به دلیل معلولیت با واکر، راه می رود ، پیشنهادهای کاری نیز داشته که به دلیل نداشتن سرویس ایاب و ذهاب ، نتواسته سر کار برود چراکه اولویت سرویس ایاب و ذهاب معلولان در درجه اول با افراد دارای معلولیت ویلچر نشین است .
فاطمه مرادی می گوید: همین امروز سرویس ایاب و ذهاب ساعت 10 و نیم برای من مهیا شد و یک ساعت به کلاس آموزشی خود دیر رسیدم. از سوی دیگر پله های ساختمان محل کار ، دلیل دیگری بوده که فاطمه نتوانسته آن فرصت شغلی را بپذیرد.
او از فرهنگ برخورد مردم با افراد دارای معلولیت نیز گلایه مند است و می گوید : «مردم به ما ترحم می کنند.»
مرادی ، مشکلات درمانی را از دیگر مشکلات خود عنوان می کند و می افزاید: همواره هنگام مراجعه به مراکز درمانی با پله های زیاد مواجه می شوم و اگر خدمات آموزشی و دندانپزشکی موسسات خیریه نبود، گوشه خانه می پوسیدم.
**کارفرمایانی که از معلولان، سابقه کار می خواهند!
فرامرز مشهدی 25 ساله دارای معلولیت جسمی و حرکتی است که دیپلم ریاضی دارد و روی ویلچر می نشیند . او در موسسات نیکوکاری ، مهارت های آموزشی فراوانی از جمله کار با رایانه را فرا گرفته و یافتن شغل را بزرگ ترین مشکل خود عنوان می کند.او می گوید: «هر جایی رفتم ، کار پیدا نکردم ، همه از من سابقه کار می خواستند.»
مشهدی ، آرزوی تحصیل در مقاطع بالاتر را دارد و خواستار پرداخت هزینه های تحصیلی از سوی مسئولان ذیربط است .
مشکلات اقتصادی و معیشتی ، مسکن و خودرو از مهم ترین دغدغه های او به شمار می روند و می افزاید: تامین خودرو برای افراد دارای معلولیت خیلی ضروری است.
**فراگیری یک خروار مهارت برای یافتن یک شغل
حسین حلیمی جوان دیگری است که روی ویلچر می نشیند اما خوشبختانه از جمله افراد دارای معلولیت است که توانسته شغلی بیابد.
این جوان مبتلا به بیماری دیستروفی عضلانی (نوعی بیماری ارثی) است و می گوید: به خاطر این بیماری از سال 82، روی ویلچر نشستم.
او انواع مهارت ها از جمله زبان انگلیسی، حسابداری ، تعمیرات موبایل و سخت افزار رایانه را یاد گرفته و آخر سر در مرکز پیام موسسه نیکوکاری رعد الغدیر مشغول به کار شده است. البته او عضو تیم بوچیا (ورزش تفریحی- توپی) هم هست و مسائل مادی ، مهم ترین دغدغه او است.
حلیمی می گوید: اگر افراد دارای معلولیت از نظر مادی تامین شوند بسیاری از مشکلات آنان حل می شود؛ متاسفانه مستمری که به این افراد پرداخت می شود بسیار کم است و کاش حداقل به اندازه حداقل دستمزد یک کارگر بود.
وی در ادامه از فرهنگ مردم در برخورد با افراد دارای معلولیت گلایه می کند و می افزاید: محیط بیرون و اماکن عمومی اصلا برای ما ، مناسب سازی نشده و بطورمثال نمی توانیم از دستگاه های خودپرداز بانک استفاده کنیم.
او از مسئولان می خواهد که به سرویس ایاب و ذهاب افراد دارای معلولیت توجه کنند.
**بی توجهی به توانایی های افراد دارای معلولیت
مینا پنجعلی زاده 28 ساله یکی دیگر از افراد دارای معلولیتی است که به علت بیماری دیستروفی عضلانی روی ویلچر می نشیند.
او از کارفرمایان می خواهد که توانایی های افراد دارای معلولیت را مورد توجه قرار داده و فرصت های شغلی بیشتری در اختیار آنان قرار دهند و آنان را درک کنند.
او یکی از افراد دارای معلولیت موفق است که هم توانسته در رشته مخابرات و رایانه در دانشگاه تحصیل کند و هم اینکه یک سال است که شغلی پیدا کرده است اما همچنان از سرویس ایاب و ذهاب معلولان گلایه مند است و تاکید می کند: این سرویس ها باید بهبود پیدا کند.
**برطرف شدن عمده مشکلات معلولان درصورت تصویب یک لایحه
در حالیکه افراد دارای معلولیت با مشکلات متعددی دست به گریبان هستند ، حسین نحوی نژاد معاون امور توانبخشی سازمان بهزیستی کشور می گوید: در صورت تصویب لایحه جدید حمایت از معلولان - که اکنون در مجلس شورای اسلامی است-، عمده مشکلات افراد دارای معلولیت برطرف می شود.
وی می افزاید: مهم ترین نکته در لایحه جدید قانون حمایت از افراد دارای معلولیت که زندگی آنان را متحول خواهد کرد، اختصاص مستمری به آنان به میزان حداقل دستمزد قانون کار است که در این صورت مستمری این افراد تا هزار درصد رشد می کند که تا 80 درصد مشکلات آنان را برطرف می کند.
معاون امور توانبخشی سازمان بهزیستی ادامه می دهد: اکنون در اصلاح لایحه حمایت از افراد دارای معلولیت به راهکارهای ایجاد اشتغال برای آنان نیز اندیشیده شده است و به طورمثال صندوق تسهیلات شغلی افراد دارای معلولیت در این لایحه طرح شده است.
نحوی نژاد اضافه می کند: همچنین در بحث جبران عدم کارآیی افراد دارای معلولیت که براساس آن بسیاری از کارفرمایان به دلیل محدودیت های افراد دارای معلولیت، آنان را استخدام نمی کنند، باید مقداری از حقوق این افراد از سوی دولت پرداخت شود.
وی خاطرنشان می کند: علاوه براین، بسیاری از هزینه های افراد دارای معلولیت، مربوط به اقدامات درمانی و توانبخشی مانند مشاوره و کاردرمانی است که در اصلاحیه جدید قانون حمایت از افراد دارای معلولیت، تمام خدمات توانبخشی در شمول بیمه قرار می گیرد.
وی ، آموزش رایگان در تمام مقاطع تحصیلی، کاهش ساعات کار و بازنشستگی زودهنگام را از دیگر مواردی ذکر کرد که در اصلاحیه جدید قانون حمایت از افراد دارای معلولیت به آن توجه شده است.
نحوی نژاد اظهار امیدواری کرد تا این لایحه زودتر در مجلس شورای اسلامی، بررسی و مصوب شود. به هرحال پیش بینی می شود که این قانون، امسال تصویب شود و در لایحه بودجه سال 96 ، اجرایی شود.
به هر حال نباید فراموش کرد که افراد دارای معلولیت در مقایسه با دیگران ، آسیب پذیرتر هستند و با توجه به اینکه یافتن شغل مناسب یکی از مهم ترین دغدغه های افراد دارای معلولیت جسمی و حرکتی به شمار می رود ، اثرات بیکاری ، سریع تر آنان را با مخاطرات ناشی از بیکاری مواجه می کند و در صورت فراهم نکردن فرصت های شغلی و ارائه نکردن خدمات آموزشی به آنان ، این افراد به افرادی گوشه گیر و مصرف کننده تبدیل خواهند شد بنابراین جامعه وظیفه دارد که افراد دارای معلولیت را به درون جامعه در کنار دیگر افراد بکشاند و از توانمندی های آنان استفاده کند .
مناسب سازی محیط، مراکز درمانی و همه اماکن عمومی و ایجاد معابر بدون موانع ، نقش مهمی در ارتقای کیفیت افراد دارای معلولیت دارد.به نظر می رسد با تصویب قانون جدید جامع حمایت از افراد دارای معلولیت طی امسال ، تحولات بزرگی در عرصه های اشتغال، آموزش ، مناسب سازی ، معیشت ، نگهداری مراقبت و بیمه افراد دارای معلولیت رخ دهد.ایرنا
به گزارش شفاآنلاین،جامعه هنگامی وظیفه خود را فراموش کرده که وقتی که یکی از کارفرمایان باانصاف، فرصت شغلی خوبی را در اختیار یکی از این افراد دارای معلولیت قرار می دهد، این فرد به خاطر مشکلاتی مانند مناسب نبودن وسیله حمل و نقل عمومی برای معلولان یا داشتن پله های زیاد در ساختمان بدون آسانسور به راحتی و فقط به خاطر مشکلات ایاب و ذهاب، این فرصت شغلی را از دست می دهد.
جامعه آنجا افراد دارای معلولیت را فراموش کرده که اگر فرد دارای معلولیت شغل مورد نظر خود را هم پیدا کند هنگام دریافت حقوق حتی نمی تواند به دلیل مناسب سازی نشدن اماکن شهری از دستگاه خودپرداز بانک استفاده کند و حقوقش را بگیرد.
جامعه وقتی افراد دارای معلولیت را فراموش کرده که معلولان هنگام مراجعه به مراکز درمانی سرپایی به ویژه دندانپزشکی با محیط های مناسب سازی نشده از جمله پله ها و موانع فراوان برای راه رفتن مواجه می شوند ، قید آن را می زنند؛ از این دست مثال ها زیادند و هر چند چشم امید افراد دارای معلولیت به اصلاحیه قانون جامع از آنان مانده اما این قانون هنوز در مجلس شورای اسلامی معطل مانده است.
چند نفر از افراد دارای معلولیت از مشکلات خود گفتند و شرح حالی نوشتند بر تمام وظایف جامعه ای که متاسفانه تاکنون برای آنان مهیا نشده است.
فاطمه مرادی 35 ساله که دارای معلولیت جسمی و حرکتی است، هفت سال است که آموزش های مختلف را فرامی گیرد که وارد فضای کاری جامعه شود اما مشکلات جسمی اش بیشتر از آن است که بتواند در این راه موفق شود. با این وجود او با اشتیاق انواع مهارت ها از جمله خیاطی را فراگرفته و گاهی نیز سفارش کار می گیرد.
کار با رایانه و قالی بافی از دیگر مهارت هایی است که بصورت رایگان از سوی یک موسسه خیریه –رعد الغدیر- به او آموزش داده شده اما فاطمه مرادی معتقد است که هرچند این مهارت ها را فراگرفته اما بالاخره برای خوداشتغالی باید پولی داشته باشد که مواد اولیه را تهیه کند اما متاسفانه این بودجه را ندارد.
او از 50 هزار تومان مستمری که بهزیستی به او می دهد گلایه مند است و می گوید : «آخر این پول به کجا می رسد؟ » . فاطمه مرادی ، سه خواهر دیگر هم دارد که هر سه نفر آنان دارای معلولیت جسمی و حرکتی هستند و او ناگزیر ، دو خواهر کوچکتر خود را به مرکز شبانه روزی نگهداری معلولان سپرده است، یکی در کهریزک و دیگری در شهرقدس و برای هر کدام ماهانه 500 هزار تومان شهریه می پردازد و خودش می گوید: «هزینه شهریه را از اجاره زمینی که پدرم برایمان به ارث گذاشته ، تامین می کنم.» و البته مرادی خیلی خوش شانس است که زمینی دارد که اجاره دهد و مخارج زندگی را کم و بیش تامین کند اما اگر این زمین را نداشت ، جامعه به او چه کمکی می کرد.
او که به دلیل معلولیت با واکر، راه می رود ، پیشنهادهای کاری نیز داشته که به دلیل نداشتن سرویس ایاب و ذهاب ، نتواسته سر کار برود چراکه اولویت سرویس ایاب و ذهاب معلولان در درجه اول با افراد دارای معلولیت ویلچر نشین است .
فاطمه مرادی می گوید: همین امروز سرویس ایاب و ذهاب ساعت 10 و نیم برای من مهیا شد و یک ساعت به کلاس آموزشی خود دیر رسیدم. از سوی دیگر پله های ساختمان محل کار ، دلیل دیگری بوده که فاطمه نتوانسته آن فرصت شغلی را بپذیرد.
او از فرهنگ برخورد مردم با افراد دارای معلولیت نیز گلایه مند است و می گوید : «مردم به ما ترحم می کنند.»
مرادی ، مشکلات درمانی را از دیگر مشکلات خود عنوان می کند و می افزاید: همواره هنگام مراجعه به مراکز درمانی با پله های زیاد مواجه می شوم و اگر خدمات آموزشی و دندانپزشکی موسسات خیریه نبود، گوشه خانه می پوسیدم.
**کارفرمایانی که از معلولان، سابقه کار می خواهند!
فرامرز مشهدی 25 ساله دارای معلولیت جسمی و حرکتی است که دیپلم ریاضی دارد و روی ویلچر می نشیند . او در موسسات نیکوکاری ، مهارت های آموزشی فراوانی از جمله کار با رایانه را فرا گرفته و یافتن شغل را بزرگ ترین مشکل خود عنوان می کند.او می گوید: «هر جایی رفتم ، کار پیدا نکردم ، همه از من سابقه کار می خواستند.»
مشهدی ، آرزوی تحصیل در مقاطع بالاتر را دارد و خواستار پرداخت هزینه های تحصیلی از سوی مسئولان ذیربط است .
مشکلات اقتصادی و معیشتی ، مسکن و خودرو از مهم ترین دغدغه های او به شمار می روند و می افزاید: تامین خودرو برای افراد دارای معلولیت خیلی ضروری است.
**فراگیری یک خروار مهارت برای یافتن یک شغل
حسین حلیمی جوان دیگری است که روی ویلچر می نشیند اما خوشبختانه از جمله افراد دارای معلولیت است که توانسته شغلی بیابد.
این جوان مبتلا به بیماری دیستروفی عضلانی (نوعی بیماری ارثی) است و می گوید: به خاطر این بیماری از سال 82، روی ویلچر نشستم.
او انواع مهارت ها از جمله زبان انگلیسی، حسابداری ، تعمیرات موبایل و سخت افزار رایانه را یاد گرفته و آخر سر در مرکز پیام موسسه نیکوکاری رعد الغدیر مشغول به کار شده است. البته او عضو تیم بوچیا (ورزش تفریحی- توپی) هم هست و مسائل مادی ، مهم ترین دغدغه او است.
حلیمی می گوید: اگر افراد دارای معلولیت از نظر مادی تامین شوند بسیاری از مشکلات آنان حل می شود؛ متاسفانه مستمری که به این افراد پرداخت می شود بسیار کم است و کاش حداقل به اندازه حداقل دستمزد یک کارگر بود.
وی در ادامه از فرهنگ مردم در برخورد با افراد دارای معلولیت گلایه می کند و می افزاید: محیط بیرون و اماکن عمومی اصلا برای ما ، مناسب سازی نشده و بطورمثال نمی توانیم از دستگاه های خودپرداز بانک استفاده کنیم.
او از مسئولان می خواهد که به سرویس ایاب و ذهاب افراد دارای معلولیت توجه کنند.
**بی توجهی به توانایی های افراد دارای معلولیت
مینا پنجعلی زاده 28 ساله یکی دیگر از افراد دارای معلولیتی است که به علت بیماری دیستروفی عضلانی روی ویلچر می نشیند.
او از کارفرمایان می خواهد که توانایی های افراد دارای معلولیت را مورد توجه قرار داده و فرصت های شغلی بیشتری در اختیار آنان قرار دهند و آنان را درک کنند.
او یکی از افراد دارای معلولیت موفق است که هم توانسته در رشته مخابرات و رایانه در دانشگاه تحصیل کند و هم اینکه یک سال است که شغلی پیدا کرده است اما همچنان از سرویس ایاب و ذهاب معلولان گلایه مند است و تاکید می کند: این سرویس ها باید بهبود پیدا کند.
**برطرف شدن عمده مشکلات معلولان درصورت تصویب یک لایحه
در حالیکه افراد دارای معلولیت با مشکلات متعددی دست به گریبان هستند ، حسین نحوی نژاد معاون امور توانبخشی سازمان بهزیستی کشور می گوید: در صورت تصویب لایحه جدید حمایت از معلولان - که اکنون در مجلس شورای اسلامی است-، عمده مشکلات افراد دارای معلولیت برطرف می شود.
وی می افزاید: مهم ترین نکته در لایحه جدید قانون حمایت از افراد دارای معلولیت که زندگی آنان را متحول خواهد کرد، اختصاص مستمری به آنان به میزان حداقل دستمزد قانون کار است که در این صورت مستمری این افراد تا هزار درصد رشد می کند که تا 80 درصد مشکلات آنان را برطرف می کند.
معاون امور توانبخشی سازمان بهزیستی ادامه می دهد: اکنون در اصلاح لایحه حمایت از افراد دارای معلولیت به راهکارهای ایجاد اشتغال برای آنان نیز اندیشیده شده است و به طورمثال صندوق تسهیلات شغلی افراد دارای معلولیت در این لایحه طرح شده است.
نحوی نژاد اضافه می کند: همچنین در بحث جبران عدم کارآیی افراد دارای معلولیت که براساس آن بسیاری از کارفرمایان به دلیل محدودیت های افراد دارای معلولیت، آنان را استخدام نمی کنند، باید مقداری از حقوق این افراد از سوی دولت پرداخت شود.
وی خاطرنشان می کند: علاوه براین، بسیاری از هزینه های افراد دارای معلولیت، مربوط به اقدامات درمانی و توانبخشی مانند مشاوره و کاردرمانی است که در اصلاحیه جدید قانون حمایت از افراد دارای معلولیت، تمام خدمات توانبخشی در شمول بیمه قرار می گیرد.
وی ، آموزش رایگان در تمام مقاطع تحصیلی، کاهش ساعات کار و بازنشستگی زودهنگام را از دیگر مواردی ذکر کرد که در اصلاحیه جدید قانون حمایت از افراد دارای معلولیت به آن توجه شده است.
نحوی نژاد اظهار امیدواری کرد تا این لایحه زودتر در مجلس شورای اسلامی، بررسی و مصوب شود. به هرحال پیش بینی می شود که این قانون، امسال تصویب شود و در لایحه بودجه سال 96 ، اجرایی شود.
به هر حال نباید فراموش کرد که افراد دارای معلولیت در مقایسه با دیگران ، آسیب پذیرتر هستند و با توجه به اینکه یافتن شغل مناسب یکی از مهم ترین دغدغه های افراد دارای معلولیت جسمی و حرکتی به شمار می رود ، اثرات بیکاری ، سریع تر آنان را با مخاطرات ناشی از بیکاری مواجه می کند و در صورت فراهم نکردن فرصت های شغلی و ارائه نکردن خدمات آموزشی به آنان ، این افراد به افرادی گوشه گیر و مصرف کننده تبدیل خواهند شد بنابراین جامعه وظیفه دارد که افراد دارای معلولیت را به درون جامعه در کنار دیگر افراد بکشاند و از توانمندی های آنان استفاده کند .
مناسب سازی محیط، مراکز درمانی و همه اماکن عمومی و ایجاد معابر بدون موانع ، نقش مهمی در ارتقای کیفیت افراد دارای معلولیت دارد.به نظر می رسد با تصویب قانون جدید جامع حمایت از افراد دارای معلولیت طی امسال ، تحولات بزرگی در عرصه های اشتغال، آموزش ، مناسب سازی ، معیشت ، نگهداری مراقبت و بیمه افراد دارای معلولیت رخ دهد.ایرنا
نظرشما
آخرین اخبار