به گزارش شفا آنلاین:مورفین
معمولا در درمان نوزادان مبتلا به نشانگان ترکتجویز میشود. سیستمهای
رتبهبندی مختلفی برای ارزیابی شدت علائم نشانگان ترک اپیوئید و هدایت
درمانی آن مورد استفاده قرار میگیرند. سوءمصرف اپیوییدها، یک اپیدمیولوژی
با دو جنبه است. اولین وجه آن شامل اپیوییدهای مجاز و نسخهای است که توسط
بیمارانی که این داروها را در سیستم بهداشت و درمان دریافت میکنند مورد
سوءاستفاده قرار میگیرند. وجه دیگر، استفاده غیرقانونی از موادی مانند
هرویین است. سوءمصرف مواد ممکن است داروها و مواد مختلفی را شامل شود که
میتوانند به نشانگان قطع عارضهدار منجر شوند. در سال 2013 میلادی در
آمریکا، تعداد افرادی که در نتیجه اوردوز مواد جان خود را از دست دادهاند
بیشتر از سالهای دیگر است و بیشترین آنها در مورد داروهای اپیوییدی اتفاق
افتاده است.
تظاهرات نشانگان ترک اپیوئید
نشانگان
ترک اپیوئید، به 2 مرحله طبقهبندی میشود: مرحله اول، فاز حاد و مرحله
دوم، فاز مزمن است. بهطور معمول علائم آغازین نشانگان ترکمانند بیقراری،
اضطراب، دیس فوریا، بیخوابی و عدم ثبات دمای بدن هستند که در سیستم
بهداشت و درمان مورد ارزیابی قرار میگیرند. نوع ماده مورد سوءمصرف قرار
گرفته توسط بیمار باید در نظر گرفته شود. برخی مطالعات نشان دادهاند که
علائم ترکاپیوئید در بیمارانی که بهطور همزمان به اپیوییدها و
بنزودیازپینها وابستهاند بدترند. در 31 آگوست 2016میلادی، سازمان غذا و
داروی آمریکا هشداری را برای صدها محصول دارویی که حاوی یک داروی اپیوییدی
یا یک داروی گروه بنزودیازپین بودند-مبنی بر افزایش خطر مرگ و میر در شرایط
مصرف همزمان آنها-منتشر کرد. طبق مطالعهای که اخیرا توسط رید و همکارانش
انجام شده، علائم ترک اپیوئید در بیماران تحت درمان با بوپرنورفین در
مقایسه با بیماران تحت درمان با متادون شدت کمتری دارند. ترک اپیوئید باید
از سایر انواع ترکبهویژه ترکالکل، بنزودیازپین و باربیتورات افتراق داده
شود. زیرا مدیریت و اهداف درمانی آنها از یکدیگر متفاوت است. در نهایت
تاکید این نکته ضروری است که برای ترکحاد اپیویید باید بهعنوان یک
اورژانس پزشکی درمان مناسب و سریع درنظر گرفته شود.
مدیریت دارویی ترکدر سیستم بستری
در
حال حاضر فقط دو داروی بوپرنورفین و متادون از سوی سازمان غذا و داروی
آمریکا برای درمان نشانگان ترکآگونیستهای اپیویید مورد تایید قرار دارند.
تجویز این دو دارو به وضعیت بیمار و شرایط درمانی که در اختیار است، بستگی
دارد. در شرایطی که بیمار به دلیل دیگری به غیر از اعتیاد اپیوییدی یا
درمان ترکاعتیاد بستری میشود، ممکن است در معرض خطر بروز علائم ترکقرار
گیرد. بنابراین گرفتن شرححال دقیق از سابقه مصرف داروهای با پتانسیل
سوءمصرف چه به صورت نسخهای و چه به صورت غیرقانونی، در هنگامپذیرش بیمار
در بیمارستان ضروری است. برای بیمارانی که اندیکاسیون واضح مصرف اپیویید
را دارند، داروی جایگزین باید با دوز مناسب شروع شود. هر چند که استفاده از
اپیوییدها برای درمان علائم حاد ترکمورد توافق نیست؛ ممکن است اپیویید
برای این بیماران بهعنوان راهی برای پیشگیری از بروز علائم ترکطی مدت
بستری و فقط تا زمان شروع برنامه ترکاعتیاد تجویز شود.
بوپرنورفین: این دارو مخلوطی از
آگونیست-آنتاگونیست
گیرنده «مو» است که در غلظتهای کمتر ارجحیت با آگونیست «مو» است. البته
حد آستانهای وجود دارد و از آن بیشتر، این دارو آثار آگونیست «مو» نخواهد
داشت. بوپرنورفین در مقایسه با متادون آثار و عوارض محدود و قابلقبول تری
دارد. ترکیبات بوپرنورفین و نالوکسون در درمان وابستگی به اپیوییدها و
نشانگان ترک اپیوئیدها مورد تایید سازمان غذا و داروی آمریکا قرار دارند.
متادون:
این دارو، یک آگونیست «مو» و آنتاگونیست ان متیل دی آسپارتات، یک ضددرد
صناعی اپیوییدی مورد تایید سازمان غذا و داروی آمریکا برای کاهش درد و
سمزدایی یا درمان نگهدارنده در اعتیاد به اپیویید است. بهطور عمده این
دارو برای سمزدایی اپیوییدی مورد استفاده قرار میگیرد؛ زیرا در مقایسه با
متادون فارماکوکینتیک و فارماکودینامیک مطلوب تری داشته، شروع اثر آرامی
دارد. همچنین، علائم خفیف ترند.
مورفین:
این دارو آگونیست مو با طول عمر کوتاه تر و مدت اثر کمتر از متادون است.
مورفین بهطور معمول برای درمان نوزادان مبتلا به نشانگان ترکنوزادی تجویز
میشود. زیرا خطر تشنج و علائم شدید ترکبه دنبال مصرف آن کاهش مییابد.
کلونیدین:
این دارو آگونیست آلفا2 است و اغلب همراه با متادون تجویز میشود. باید
توجه داشت که قطع ناگهانی کلونیدین میتواند باعث افزایش قابلتوجه ضربان
قلب و فشارخون شود.سپید
منبع:US.Pharmacist,November2016